<p>Hoi allemaal</p><p>Ik ben nu 13+2 weken zwanger en zit echt niet lekker in mijn vel. Ik heb gelukkig geen lichamelijke klachten, maar ik merk dat ik emotioneel wel door een rollercoaster ga. Ik ben een stuk heftiger dan normaal (op het gemene af), ik voel me continu onbegrepen en alleen. Het lijkt alsof mijn hersenen gewoon niet meer werken. </p><p>Ik ben nu anderhalf jaar getrouwd met mijn man (daarvoor waren we ook al 7 jaar samen) en we kennen elkaar door en door. Sinds ik zwanger ben vraag ik me echter af of ik wel de juiste keuze maak...</p><p>Doordat mijn hersenen niet goed werken heb ik een concentratieprobleem. Ik heb mijn man daarom gevraagd om afspraken te maken bij verschillende kinderdagverblijven. Ik heb dit 4 weken geleden al gevraagd en help hem hier continu aan herinneren, maar hij weigert actie te ondernemen. </p><p>Ik voel me echt eenzaam en onbegrepen. Ik probeer deze gevoelens met hem te bespreken. Na zo'n gesprek is hij voor een dag heel lief en begripvol, maar vervolgens valt hij weer terug en voel ik me weer eenzaam en gefrustreerd. </p><p>Ik ben altijd erg gelukkig geweest met hem, maar nu overweeg ik serieus om te scheiden. Zijn dit de hormonen die de overhand nemen of hoort hij meer betrokken te zijn? Hij gaat overigens wel mee naar elke echo, maar dat is gelijk ook alles wat hij doet om te 'helpen'. </p><p>Ik weet dat dit erg hard klinkt, maar als hij zich toch niet helpt kan ik het net zo goed allemaal alleen doen...</p><p>Ik twijfel gewoon echt, want ik weet dat hij een geweldige vader zou zijn en ik ben altijd erg gelukkig met hem geweest...</p><p>Zijn dit nu de hormonen die de overhand nemen of niet? </p><p style="text-align: right;"> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Heftige hormonen en onbetrokken man
- Onderwerp starter Uitgerekend maart
- Startdatum
Hoi
ik herken de twijfel wel. Ik twijfelde tijdens mijn zwangerschap op een gegeven moment aan alles.
Ik denk dat het het belangrijkste is dat je blijft communiceren met hem. Je geeft zelf aan dat je veranderd en af en teo gemeen doet. Misschien ook tegen hem? Vraag aan hem hoe het voor hem is dat hij vader wordt? Jijnvoelt je de he hele dag zwanger, maar voor een man is dat anders. Het leek soms tijdens mijn zwangerschap of ik mijn man hieraan moest herinneren. Wat oo zich logisch is want voor hem was er nog niets “tastbaar” veranderd.
Ik denk dat meteen scheiden nogal een snelle reactie is, hij probeert het namelijk wel. (Weliswaar voor een dag) maar zijn intentie lijkt er wel te zijn.
ik herken de twijfel wel. Ik twijfelde tijdens mijn zwangerschap op een gegeven moment aan alles.
Ik denk dat het het belangrijkste is dat je blijft communiceren met hem. Je geeft zelf aan dat je veranderd en af en teo gemeen doet. Misschien ook tegen hem? Vraag aan hem hoe het voor hem is dat hij vader wordt? Jijnvoelt je de he hele dag zwanger, maar voor een man is dat anders. Het leek soms tijdens mijn zwangerschap of ik mijn man hieraan moest herinneren. Wat oo zich logisch is want voor hem was er nog niets “tastbaar” veranderd.
Ik denk dat meteen scheiden nogal een snelle reactie is, hij probeert het namelijk wel. (Weliswaar voor een dag) maar zijn intentie lijkt er wel te zijn.
Goedemorgen.. allereerst gewoon even een heule dikke virutuele knuffel!
Ik ben nog niet zwanger, maar las je verhaal en moest toch eventjes reageren..
Waarom laat je dat onderwerp voor nu niet eventjes rusten? 13+ is nog niet heel lang, en misschien voor hem nog niet helemaal voelbaar? Jij voelt natuurlijk van alles, waar hij niks van snap.. Je hebt waarschijnlijk nog niet echt een buikje, dus voor hem is het nog niet tastbaar.. Een kinderdagverblijf voelt voor hem misschien als een heel ver van zn bed show.. Misschien een idee om je emoties op de schrijven? Zodat je het in ieder geval even kwijt bent..?
Ik ben nog niet zwanger, maar las je verhaal en moest toch eventjes reageren..
Waarom laat je dat onderwerp voor nu niet eventjes rusten? 13+ is nog niet heel lang, en misschien voor hem nog niet helemaal voelbaar? Jij voelt natuurlijk van alles, waar hij niks van snap.. Je hebt waarschijnlijk nog niet echt een buikje, dus voor hem is het nog niet tastbaar.. Een kinderdagverblijf voelt voor hem misschien als een heel ver van zn bed show.. Misschien een idee om je emoties op de schrijven? Zodat je het in ieder geval even kwijt bent..?
Hoi, ten eerste gefeliciteerd!
ik denk dat het je hormomen zijn, mannen ervaren zwangerschap altijd anders dan vrouwen, dit omdat wij het dragen en wij de hormomen voelen.
ik heb me ook heel in t begin wat rot gevoeld, ik denk dat mannen ook niet zo goed weten wat er van ze wordt verwacht.
Toen ik eenmaal een dikke buik kreeg, leek het voor mijn vriend wat “‘echter” te worden en veranderden best wel.
Nu ben ik bevallen en is hij de meest betrokken vader/man die je kan bedenken.. hij doet alles voor onze dochter en mij..
geef het niet te snel op, en denk niet meteen aan scheiden, hormomen kunnen hele rare dingen met je doen..
hou in je achterhoofd dat mannen zich soms “ buiten gesloten voelen”
wij ervaren alles, en de mannen hebben vaak geen idee...
sterkte! Liefs
ik denk dat het je hormomen zijn, mannen ervaren zwangerschap altijd anders dan vrouwen, dit omdat wij het dragen en wij de hormomen voelen.
ik heb me ook heel in t begin wat rot gevoeld, ik denk dat mannen ook niet zo goed weten wat er van ze wordt verwacht.
Toen ik eenmaal een dikke buik kreeg, leek het voor mijn vriend wat “‘echter” te worden en veranderden best wel.
Nu ben ik bevallen en is hij de meest betrokken vader/man die je kan bedenken.. hij doet alles voor onze dochter en mij..
geef het niet te snel op, en denk niet meteen aan scheiden, hormomen kunnen hele rare dingen met je doen..
hou in je achterhoofd dat mannen zich soms “ buiten gesloten voelen”
wij ervaren alles, en de mannen hebben vaak geen idee...
sterkte! Liefs
Dikke knuffel!
Je hormonen zetten je leven op de kop, en jij deelt je leven met je man! Dus zijn leven staat ook op de kop.
Een zwangerschap is heftig, voor jou onbekend en voor je man ook!
Al die veranderingen zijn niet niks, neem de tijd en praat met elkaad!
Ik heb ook regelmatig lopen mopperen op mijn man, en tja.. nu ik ontzwanger kan ik soms ook erg emotioneel zijn en zie ik alles soms best zwart wit. Geef jezelf en je man de tijd en de rust, en wees niet te impulsief! Probeer lekker te genieten samen!
Je hormonen zetten je leven op de kop, en jij deelt je leven met je man! Dus zijn leven staat ook op de kop.
Een zwangerschap is heftig, voor jou onbekend en voor je man ook!
Al die veranderingen zijn niet niks, neem de tijd en praat met elkaad!
Ik heb ook regelmatig lopen mopperen op mijn man, en tja.. nu ik ontzwanger kan ik soms ook erg emotioneel zijn en zie ik alles soms best zwart wit. Geef jezelf en je man de tijd en de rust, en wees niet te impulsief! Probeer lekker te genieten samen!
Ha lieve jij,
Ook van mij een hele dikke knuffel.
Onderschat hormonen niet hoor. Men.. ik herken mezelf af en toe niet. Het ene moment vol ik me dolgelukkig en het volgende moment barst ik in huilen of boosheid uit. Je noemt het met recht een rollercoaster.
Iemand hierboven reageerde met het zinnetje dat je man zich misschien wat buitengesloten voelt.
Bij mijn vriend was dit exact het geval. Ik ging in het begin zo op in mijn zwangerschap, voelde iedere verandering in mijn lichaam, zat er bovenop. En tja.. hij voelt daar niets van. En ik heb de "fout" gemaakt om hem daar niet echt bij te betrekken.
Gevolg? Hij trok zich erg terug.
We hebben een heel open en fijn gesprek gehad. Ik heb benoemd wat ik ervoer en dat ik hem echt nodig heb en dat ik dit alles samen met hem wil doen.
Hij is open naar mij geweest over hoe hij zich voelde (buitengesloten) en dat hij niet goed wist wat ik nodig had. Daardoor verkrampte hij als het ware en deed hij dus maar helemaal niets. Hij was ergens ook bang om de verkeerde dingen te doen of te zeggen.
Anyway, sinds dat open en eerlijke gesprek (waarin we écht álles gezegd hebben tegen elkaar) is onze band beter dan hij ooit geweest is. Hij is zo ontzettend lief voor me. Erg betrokken bij alles. Iedere week wil hij precies weten wat er in mijn buik gebeurt en gaan we daar samen voor zitten. Iedere dag wil hij weten wat mijn kwaaltjes zijn. Hij neemt me dingen uit handen.
En ik ben hem intens dankbaar en uit dat ook naar hem.
Lieverd.. ga in gesprek met hem en vraag hem hoe hij het ervaart. Voor een man is het zo anders en een hele tijd zelfs onwerkelijk. Het kan zelfs zo zijn dat het besef er nog niet helemaal is.
Neem in ieder geval geen overhaaste beslissingen en probeer er eerst samen goed voor te gaan zitten. Wie weet gaat dit een bizar grote en positieve verandering voor jullie allebei worden.
Ik wens je veel wijsheid en nog een keer een dikke knuf.
Ook van mij een hele dikke knuffel.
Onderschat hormonen niet hoor. Men.. ik herken mezelf af en toe niet. Het ene moment vol ik me dolgelukkig en het volgende moment barst ik in huilen of boosheid uit. Je noemt het met recht een rollercoaster.
Iemand hierboven reageerde met het zinnetje dat je man zich misschien wat buitengesloten voelt.
Bij mijn vriend was dit exact het geval. Ik ging in het begin zo op in mijn zwangerschap, voelde iedere verandering in mijn lichaam, zat er bovenop. En tja.. hij voelt daar niets van. En ik heb de "fout" gemaakt om hem daar niet echt bij te betrekken.
Gevolg? Hij trok zich erg terug.
We hebben een heel open en fijn gesprek gehad. Ik heb benoemd wat ik ervoer en dat ik hem echt nodig heb en dat ik dit alles samen met hem wil doen.
Hij is open naar mij geweest over hoe hij zich voelde (buitengesloten) en dat hij niet goed wist wat ik nodig had. Daardoor verkrampte hij als het ware en deed hij dus maar helemaal niets. Hij was ergens ook bang om de verkeerde dingen te doen of te zeggen.
Anyway, sinds dat open en eerlijke gesprek (waarin we écht álles gezegd hebben tegen elkaar) is onze band beter dan hij ooit geweest is. Hij is zo ontzettend lief voor me. Erg betrokken bij alles. Iedere week wil hij precies weten wat er in mijn buik gebeurt en gaan we daar samen voor zitten. Iedere dag wil hij weten wat mijn kwaaltjes zijn. Hij neemt me dingen uit handen.
En ik ben hem intens dankbaar en uit dat ook naar hem.
Lieverd.. ga in gesprek met hem en vraag hem hoe hij het ervaart. Voor een man is het zo anders en een hele tijd zelfs onwerkelijk. Het kan zelfs zo zijn dat het besef er nog niet helemaal is.
Neem in ieder geval geen overhaaste beslissingen en probeer er eerst samen goed voor te gaan zitten. Wie weet gaat dit een bizar grote en positieve verandering voor jullie allebei worden.
Ik wens je veel wijsheid en nog een keer een dikke knuf.
Het klinkt alsof de hormonen je behoorlijk in de greep hebben ;-) Voor mijn vriend werd het ook pas ‘echt’ nadat mijn buik begon te groeien. Nu neemt hij me alles uit handen, maar hij moest daar ook echt wel even aan wennen. Kun je voor het maken van die afspraken niet een moment plannen waarop jullie hier samen even voor gaan zitten? Je vriend vindt het misschien ook best lastig wat hij bv moet vragen.
Oh ja, tot slot... Geef bij je verloskundige eerlijk aan hoe je je voelt. Ik heb ook een flinke dip gehad en dat werd meteen ontzettend goed opgepakt, waardoor ik vrij snel alles weer op de rit had. Ze weten daar echt wel wat je bedoelt en zijn er in gespecialiseerd om zwangere vrouwen te helpen!
Oh ja, tot slot... Geef bij je verloskundige eerlijk aan hoe je je voelt. Ik heb ook een flinke dip gehad en dat werd meteen ontzettend goed opgepakt, waardoor ik vrij snel alles weer op de rit had. Ze weten daar echt wel wat je bedoelt en zijn er in gespecialiseerd om zwangere vrouwen te helpen!