helaas, ben er bang voor

Tjonge jonge, blijft spannend zo'n iui!!!! diep van binnen hoop je het, je wil zo ontspannen mogelijk blijven (pfff......) en dan krijg je helaas al een paar bekende klachten.Pijn in de onderbuik en in de rug. Het hoeft nog niets te betekenen want volgende week woensdag moet ik ongi worden, enne ik ken het gevoel.
Kennen jullie dat ook, dat je al een poosje bezig bent, ziekenhuis in en uit, en dat dan mensen met het advies komen: misschien helpt het wel als je er niet zo mee bezig  bent. Oke ze bedoelen het goed, maar als ik 's morgens met mijn benen voor apengapen lig, er weer eens een vogel tussen mijn lippen wordt gepland dan kan ik helaas niet mijn gedachten uitschakelen en er niet mee bezig zijn!
En dan moeten de hormonen ook nog eens door je lichaam gieren door de pillen die geslikt moeten worden, een opvlieger hier een opvlieger daar. En dan niet de heerlijke jankbuien vergeten (die je er ook kado bij krijgt) en dan moeten ze tegen je zeggen, het helpt als je er niet.........kan het niet eens meer uitspreken.

Meiden,wij mogen er mee bezig zijn als het langer duurt, mijn oorlogsslijm wordt heus niet vredesliefend als ik er niet mee bezig ben. Helaas komen daar niet spontaan kinderen van.
Ik denk dat jullie wel door hebben wat ik bedoel. Soms is het voor buitenstaanders moeilijk te begrijpen hoe iemand zich kan voelen, maar ook al ben je ermee bezig dan nog kan het gebeuren. Het belangrijkste is dat je lekker in je vel zit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Maar goed, net zo als bij menig ander hier op dit formum, moet ik wachten, wachten, wachten...................en dat kan soms verrekte lang duren!
iedereen een fijne avond enne er niet teveel mee bezig zijn he?

de groetjes
Sjanneke



 
Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Kots en KOTS ziek wordt je van die lui die denken dat een vakantie naar de Canarische Weilanden voor verhoogde vruchtbaarheid zorgt! NOU ALS DAT ZO WAS HAD IK AL EEN 12-LING GEHAD!!

Whahahahahaha die van die vogel tussen je benen was helemaal goed! Ik heb er echt goed om kunnen lachen. Oooh wacht eens even  ZOU het dan kunnen zijn dat ik er misschien 3 seconden NIET mee bezig ben geweest???? Nou dat moet ik dan maar meteen op Hart van Nederland melden!!

AMEN!

lfs inge

 
Yoepie, ik ben dus niet de enige die daar met z'n koppie tegen aan loopt. Gelukkig heb ik je drie seconden kunnen afleiden!.
Je kan toch niet begrijpen hoe sommige mensen denken he? Het is ook heerlijk om het van je af te tikken, jammmmmmieieieieieieieieieieie!
Moet je je voorstellen. Sta ik op een bruiloft, hormonen gieren door mijn lijf, bijna klaar voor de eerste insiminatie, komt er een nicht van mijn vent naar me toe. Ze had het hele verhaal gehoord en gaf me na een gesprek van 10 minuten het advies:"misschien helpt het, blablabla. Hormonen van mij sloegen meteen op tilt. Ga ik later even bij mijn schoonzus staan die zwanger is komt er een gesprek op gang (ze vraagt hoe het met me is, tja hormonen e.d.) en wat zegt ze aan het einde? Je wordt er gek van. Ik heb voor mezelf de keuze gemaakt om het aan weinig mensen te vertellen wanneer de iui was. Ze vroegen er wel naar maar ik kletste er om heen, eitje moet nog groeien blablabla. Op dit moment merk ik de oase van rust die ik even heb. Nou ja rust, het blijft spannend. Ik heb gelukkig een vent die het allemaal begrijpt, alhoewel hormonen voor hem een raadsel zijn. Arme mannen ze moet gewoon leren meebuigen, dan is er niks aan het handje.

Fijne avond!,

groetjes
Sjanneke

 
Jeetje zeg, wat heb ik net gelachen!!! Heerlijk gewoon. Sjanneke, wat heb je het geweldig verwoord. Helemaal goed en helemaal herkenbaar! Ze bedoelen het allemaal zo goed maar het helpt helemaal niks. Alsof je lekker kan gaan winkelen als je net te horen hebt gekregen dat er meer zaadcellen in een glas water zitten als in het kwakje van je vriend. NEEEEEEEEE, daar helpen geen nieuwe schoenen tegen. En er ook niet mee bezig zijn in je vruchtbare periode heb ik ook al zoveel gehoord.  Als ik er niet mee bezig ben of aan denk in mijn vruchtbare periode raak ik NOOIT zwanger. Gelukkig kunnen we er nog wel om lachen!
 
Hoi SJanneke,

Ohhhhhhhh ik herken dit ook zo. En heb het ook echt geprobeerd (er niet mee bezig te zijn) nou dat helpt dus niet he! Op vakantie kom je tot rust........dan zal het heus wel lukken. Nou ik heb al vele weken op een zonovergoten strand gelegen maar niets hoor.

Ik hoop zo dat je IUI toch gelukt is. Maar ik herken die verschijnselen helaas ook. Pijn in Rug, buik en borsten. Je zou ook kunnen zeggen dat het dan wel raak is........vooral van door die borsten. Maar na 36 maanden teleurstelling als ik weer die rode kleur signaleer.......zucht.

Ik zat te denken inderdaad (jij zegt niet wanneer de eigenlijke IUI is) maar in mijn omgeving zijn mensen ook erg geintresseerd en wat moet ik zeggen op het werk?
Ik heb lieve collega's hoor die mij alle ruimte geven. Maar soms wil je er toch niet mee geconfronteerd worden.
En stel als het wel lukt? Moet ik dan doen of het niet gelukt is?
Anders weet gelijk de halve wereld het.

Ik hoop dat sommige mensen eens wat meer verstand krijgen en die goedbedoelde adviesen gewoon laten. Niet elke keer vragen: En ben je al zwanger (dat vraag je toch gewoon niet?, als ik het je zeg (hopelijk ooit) is het toch vroeg genoeg?)

Nou moest trouwens ook erg lachen over die vogel van je. Na al die tijd ga je er ook nogal clinisch tegenaan kijken he. Maar ik word nog steeds niet erg gelukkig als ik weer zo'n eendesnavel zie aankomen (na mijn HSG, die nogal traumatisch is verlopen, lukt het mij niet om erg te ontspannen, dus dat  word nog wat aankomende maand, haha)
 
Liefs,
 
Cynthia
 
hallo meiden,

alhoewel ik jullie verhalen stuk voor stuk herken, moet me toch even wat van het hart. meer dan 10 jaar geleden wilde ik met mijn toenmalige man al een kindje. Ik kon niet vermoeden dat de weg die ik moest bewandelen erg lang zou zijn, de medische molen in, uiteindelijk ivf, bij de eerste poging zwanger van een tweeling, die bij 17 weken zwangerschap allebei overleden bleken te zijn, dit alles mondde uiteindelijk in een scheiding uit, want mijn ex man zag het niet meer zitten met mij.   Achteraf besefde ik dat kinderen krijgen voor mij bijna een obsessie was geworden (of was het dat al?). Als ik ooit een partner zou ontmoeten, waarmee ik een kindje wilde, moest het op een andere manier, ik wilde niet meer dat het zo mijn leven zou beheersen als toen.
en ja ik ontmoette patrick, de man van leven, en samen wilde we er voor gaan, ik vond het doodeng, de tijd verstreek, 1 jr voorbij, toch maar weer eens naar het ziekenhuis voor wat onderzoekjes. Ik besloot ondertussen er niet meer mee bezig te zijn, vond het wel best zo samen, we gingen veel uit, en oprecht kon ik zeggen: dan maar niet, het zal voor mij wel niet weggelegd zijn. En juist op dat moment, pats boem, ineens harstikke zwanger.

natuurlijk komt het bij jullie hard aan als mensen zeggen dat je er niet zo mee bezig moet zijn, maar het gebeurd wel heel snel, vrijen op commando, voordat je t weet ben je teleurgesteld als je man/vriend eens geen zin hebt als het je tijd is zeg maar. Het is ook zo moeilijk om te verlangen naar iets wat je zo graag wilt: ik heb er 10 jaar op moeten wachten......Probeer toch te genieten van wat het leven je wel te bieden heeft.
Verder heb ik eigenlijk niet zoveel adviezen, want het is gewoon heel erg lastig, er niet teveel mee bezig zijn, ik zou niet weten hoe je het zou moeten doen.

Mijn dochtertje is inmiddels 16 mnd oud en ik geniet elke dag van haar. Als je me 11 jaar geleden had gezegd dat ik nog 10 jaa zou moeten wachten, zou ik van de dom afgesprongen zijn,, bij wijze van. Nu kan ik mijn geluk niet op, t heeft gewoon zo moeten zijn.

Maar er minder mee bezig zijn??? het helpt echt, als t je tijd is

gr en heel veel sterkte

sandra (en kim)
 



Hallo,  
Bij sommige mensen lukt het echt niet ook al ben je er niet mee bezig!!!!! Er zijn bepaalde factoren (oorlogsslijm, dunne baarmoederwand, te weinig zwemmers bij je vent, noem maar op) waarbij je afhankelijk bent van het ziekenhuis. Voor ieder mens is het ander hoe je ermee omgaat.
Veel mensen van de buitenwereld willen je graag begrijpen hoe het is maar dat kunnen ze niet altijd. Mensen kunnen niet voelen wat jij voelt, hoe hormonen een beest van je maken (hahahaha). Ik vind het heerlijk om eens even op papier te zetten waar ik tegen aan loop. Veel mensen komen met een verhaal aanzetten wat jij (sandra) ook hier hebt neergezet,   ik vind het lief dat mensen ons op die manier moed proberen in te praten maar ik ben net begonnen met iui dus ben ik ermee bezig, het is spannend, het blijft voorlopig spannend dus ben ik er (nogmaals) mee bezig. Inderdaad zou ik na 10 jaar ook zeggen, laat maar het hoeft niet meer ik leg het naast me. Maar ik ben nog geen 10 jaar verder.
Het is belangrijk voor ons om lekker te dollen, op een positieve manier om te gaan met wat er met ons aan het gebeuren is. Het is allemaal niet niks! Al dat gedoe aan je lichaam, vogeltje hier, pilletjes daar, spuitje hier, echo daar (met zo'n joekel van een staaf, ik dacht de eerste keer moet ie helemaal naar binnen? poe he?)

Iedereen doet het op haar manier en als het komt dan komt het! En dan benne we allemaal hartstikke blij dat er er weer een zwangere bij is!!!!!!

Iedereen een fijne oranje dag!

groeten Sjanneke
 
Terug
Bovenaan