A
Anoniem
Guest
Dat was het dan... schiet me telkes door het hoofd...het is nu echt afgelopen...
Van het begin af aan kon ik niet blij zijn met de zwangerschap en was ik bang dat er iets mis was. Ik was met name bang voor de 5e en 6e week, had zo'n voorgevoel dat het dan verkeerd zou gaan.
Maar toch ging het verder wel goed, geen klachten. Ik had net vorige week een afspraak gemaakt bij de verloskundige en ik zou met 12 weken een echo krijgen.
Toen werd ik onrustig, werd bang dat op de echo een leeg vruchtzakje te zien zou zijn en dat het helemaal niet goed was. Vrijdag werd ik nog somberder en zaterdag was ik ronduit down. Vraag me niet waarom ik het zo heb voelen aan komen, maar zaterdagavond begon de bloeding. Zondag zette het verder door en zondag op maandag nacht begon ik lichte weeen te krijgen. Deze weeen werden maandag steeds erger en maandags en dinsdags ben ik samen met mijn man bezig geweest om de heftige en zeer pijnlijke weeen op te vangen.
Maar er kwam alleen bloed uit en geen vruchtje. In overleg met de verloskundige ben ik woensdag (dan precies 10 weken zwanger), naar het ziekenhuis gegaan voor een echo. En wat blijkt, een leeg zakje zonder vruchtje, precies waar ik telkes zo bang voor was. Waarschijnlijk is het vanaf week 5 niet verder gegroeid. Helaas werd mijn bange voorgevoel waarheid.
Daar werd besloten dat ik direct gecurreteerd zou worden. Nog geen uur later lag ik al op OK tafel en waren 3 man als een gek bezig me voor te bereiden op de curretage. Toen ik uit de narcose kwam was ik eigenlijk alleen maar opgelucht. De pijn van afgelopen dagen was eindelijk weg. Ik heb nooit geweten dat het ook lichamelijk zo'n pijn kon doen een miskraam.
Nu de pijn weg is komt het emotionele gedeelte van de verwerking. Afgelopen dagen ben ik alleen maar lichamelijk bezig geweest en nog niet echt aan de verwerking toe gekomen.....
Liefs Nanda
Van het begin af aan kon ik niet blij zijn met de zwangerschap en was ik bang dat er iets mis was. Ik was met name bang voor de 5e en 6e week, had zo'n voorgevoel dat het dan verkeerd zou gaan.
Maar toch ging het verder wel goed, geen klachten. Ik had net vorige week een afspraak gemaakt bij de verloskundige en ik zou met 12 weken een echo krijgen.
Toen werd ik onrustig, werd bang dat op de echo een leeg vruchtzakje te zien zou zijn en dat het helemaal niet goed was. Vrijdag werd ik nog somberder en zaterdag was ik ronduit down. Vraag me niet waarom ik het zo heb voelen aan komen, maar zaterdagavond begon de bloeding. Zondag zette het verder door en zondag op maandag nacht begon ik lichte weeen te krijgen. Deze weeen werden maandag steeds erger en maandags en dinsdags ben ik samen met mijn man bezig geweest om de heftige en zeer pijnlijke weeen op te vangen.
Maar er kwam alleen bloed uit en geen vruchtje. In overleg met de verloskundige ben ik woensdag (dan precies 10 weken zwanger), naar het ziekenhuis gegaan voor een echo. En wat blijkt, een leeg zakje zonder vruchtje, precies waar ik telkes zo bang voor was. Waarschijnlijk is het vanaf week 5 niet verder gegroeid. Helaas werd mijn bange voorgevoel waarheid.
Daar werd besloten dat ik direct gecurreteerd zou worden. Nog geen uur later lag ik al op OK tafel en waren 3 man als een gek bezig me voor te bereiden op de curretage. Toen ik uit de narcose kwam was ik eigenlijk alleen maar opgelucht. De pijn van afgelopen dagen was eindelijk weg. Ik heb nooit geweten dat het ook lichamelijk zo'n pijn kon doen een miskraam.
Nu de pijn weg is komt het emotionele gedeelte van de verwerking. Afgelopen dagen ben ik alleen maar lichamelijk bezig geweest en nog niet echt aan de verwerking toe gekomen.....
Liefs Nanda