helaas nieuw hier...

Ik ben Mirjam 34 jaar en heb helaas al 2 miskramen gehad.
Vorig jaar december bleek met een zwangerschap van 9,5 week bij de eerste echo het vruchtje te zijn gestopt met groeien bij 5 week.
Moest wachten op spontane miskraam maar na 2 vreselijke weken uiteindelijk toch nog heen geweest voor een curretage.
Mijn tweede miskraam is heel resent afgelopen woensdag ben ik gecurriteerd van een zwangerschap van een tweeling. Bij deze zwangerschap hadden we met 6,5 week wel al 1 hartje gehoord. Toch bleek bij een echo in de negende week dat er helemaal geen hartje meer klopte en dat het ene vruchtje een dag langer als de ander had geleefd.
Nu besloot ik direkt over te gaan op een curritage.
Het sloopt je zowiezo al en daarom wilde ik niet langer wachten.

Ben zeer verdrietig en kan er maar niet bij waarom dit allemaal moet gebeuren maar het zal wel een goede reden hebben.

Ben blij dat ik dit forum heb ontdekt want nu kan ik toch een beetje mijn ei kwijt en steun halen bij jullie allemaal.

Paar vraagjes;
* weet iemand wat chromosoomonderzoek precies inhoud en wat je dat allemaal te wachten staan?
* is er iemand die al meerdere onderzoeken heeft gedaan ivm. herhaalde miskraam
* gyn zegt dat er meestal niets uit deze onderzoeken komen maar is het dan wel de moeite waard of ga je dan echt een lijdens weg bij langs of valt dit mee?

Ben niet z'n held op ziekenhuis gebied en vindt ook alles vreselijk eng dus ik hoop dat iemand mij hier antwoordt op kan geven.

Groeten en succes met zwanger worden
Mirjam
 
Hoi Mirjam,

Wat vreselijk meid, dat jullie dit allemaal mee moeten maken....
Maar je kunt nu echt aan niets anders denken, dat weet ik uit ervaring...
Toch wil ik zeggen: het klinkt ouwewijverig, maar na regen komt écht zonneschijn!
Bij ons was het ook zo: Ik zal het een beetje in het kort proberen te vertellen...
Ik kreeg in mei 2005 een miskraam,  bij 3 maanden.... was echt heel erg heftig allemaal, ontzettend veel bloedverlies, ziekenhuisopname, later toch curretage enz, enz... Maar ook bij mij was het vruchtje gestopt met groeien bij ongeveer 9 weken....
Toen best een tijdje heel erg moeilijk gehad, maar toch...in december 2005 was ik gelukkig weer zwanger! Maar helaas.... na 6,5 week ging het weer mis....
Toen hebben we dus inderdaad het chromosomen-onderzoek gehad, dit stelde inderdaad niet veel voor..( tenminste, bij ons dan.... ik weet natuurlijk niet of dat over al hetzelfde is..) Maar in ieder geval, bij mij en bij mijn vriend werden aardig wat buisjes bloed afgenomen en dit duurde ongeveer 3 maanden voordat we daar de uitslag van zouden krijgen....ook bij ons zei de gyn wel dat er bijna nooit iets uitkwam.... Maar dan konden ze het wel ook meteen uitsluiten.... dat vond ik dus ook wel een "lekker" idee.... En...toen ze me in maart 2006 belden met de uitslag ( waar dus inderdaad niets uitkwam..) had ik net 1 dag ervoor getest dat ik weer zwanger was!
DUS: 3 x is scheepsrecht... ik vind het nog steeds heel erg moeilijk om te geloven dat het nu goed kan gaan...maar ik ben nu 21 weken en 3 dagen... en alles ziet er goed uit!
Dus ook echt voor jullie: Het komt goed! en dat chromosomen-onderzoek was bij ons dus echt alleen maar buisjes bloed afstaan.....
Ik wil jullie héééél erg veel sterkte wensen en als je iets wil weten ofzo, ik kijk nog heel erg vaak op dit forum, omdat ik me er gewoon erg bij betrokken voel...
Ik denk aan je! Dikke knuf, Yvette
 
Hoi Mirjam,

Ik heb net als jij twee miskramen gehad. Ook ons is aangeboden een chromosomenonderzoek te doen. Aanvankelijk stonden we er vrij sceptisch tegenover. Er komt waarschijnlijk toch niets uit en stel dat dat wel gebeurt, kunnen ze er toch niets aan doen. Bovendien hadden wij na de tweede miskraam ook nadrukkelijk behoefte aan rust. Effe niets dat met zwanger zijn of worden te maken heeft aan ons hoofd. Toch hebben we ons laten overtuigen. Onze gyn legde uit dat het van belang kan zijn om het  te weten als een van de twee  een chromosomenafwijking heeft. In de eerste plaats kun je je er beter op instellen (voor zover dat kan, hoor) dat er waarschijnlijk nog meer miskramen zullen komen. Nog veel belangrijker: onze gyn vertelde dat je ondanks een negatieve uitslag nog steeds kans hebt op een goede zwangerschap. Als dat gebeurt, is het van belang om te weten dat een van jullie een chromosomenafwijking heeft. Ze kunnen het vruchtje dan beter in de gaten houden op mogelijke afwijkingen. Dat laatste gaf bij ons de doorslag.
Het onderzoek zelf stelt niets voor. Ze nemen bij allebei een buisje bloed af en dat gaat naar het UMC. Alleen  is ons verteld dat de uitslag wel drie maanden op zich kan laten wachten. Wij hebben de uitslag dan ook nog niet.
Maak je er niet te druk over. Ik heb begrepen dat maar bij 3 procent van de gevallen iets wordt ontdekt. De kans is dus bijzonder klein.

Houdt verder vertrouwen. Onze gyn vertelde dat het bij de meeste mensen met miskramen uiteindelijk goed komt.

Ik hoop dat je er iets aan hebt.

Groeten, Mirjam
 
Hoi Mirjam,

Ik zit denk ik een beetje in hetzelfde schuitje als jij. Ik heb vorige week vrijdag een curretage gehad. Ik was 8 weken zwanger, ik wist bij 6 weken al dat het niet goed was. Bij ons willen ze nu ook dat we zo'n onderzoek gaan doen. Dat zal de volgende keer bij de gyn zijn. Die zei dat ik eerst alle hormonen kwijt moest zijn voor ze dat doen. Verder hebben ze ook het lege vruchtzakje opgestuurd om te onderzoeken, ze hebben ook niet echt duidelijk gezegd waarom. Ze hadden het over bloedgroepen en rhesus controleren.
We zullen het wel horen eind augustus.
Ik ben wel blij met de antwoorden hierboven, dat waren ook mijn vragen.Ik had in November ook al een miskraam, die kwam met 6,5 weken vanzelf op gang.
Meid, ik wens je veel sterkte.
Liefs Kaly
 
Allereerst Mirjam, wat ontzettend spijtig dat het is misgegaan. Het is gewoon heel vervelend en je bent dan toch wel even van slag.

Meiden, wat me opvalt is dat jullie zo snel al onderzoeken aangeboden krijgen. Voroheen was het toch pas bij drie miskramen, maar goed het is natuurlijkw el prettig om wat dingen uit te sluiten. Soms word je msirkaam veroorzaakt door iets waar rekening mee gehoduen kan worden (bijv. een stollingsafwijking), maar in de meeste gevallen betreft het gewone "Domme Pech" miskramen. Ik ben er ook zo één die daar last van heeft. Na 6 zwnagerschappen, heb ik nu drie geweldige kids. Voor mijn gevoel dus 50% kans dat het bij een volgende keer goed gaat. Terwijl dat eigenlijk 85 tot 90% is, want er is geen oorzaak voor het foutgaan.

Ik heb een miskraam gehad met 13, 8 en 18 weken.

Maar zoals iemand hierboven al zegt, na de regen komt echt zonneschijn, en blijf vooral dromen, je dromen zijn de hoop voor de toekomst.

Sterkte allemaal.

Miep

 
Terug
Bovenaan