A
Anoniem
Guest
Heey,
Heb gisteren even een rot dag gehad. Ik heb geen zin om het hele verhaal nog een keer te schrijven dus heb een kopie geplakt van mijn weblog. Dan weten jullie meteen hoe het met me is gegaan.....Nu gaat het al een stukkie beter met me hoor!!! De eerste afspraak met het ziekenhuis is alweer gemaakt!! Het klinkt gek maar kom maar op met die nieuwe ronde......nieuwe ronde nieuwe kansen... hieronder mijn verhaal (oke tis was lang.....)
hieperdepieper is weg.......
Ben op dit moment erg moe. Emoties gaan je niet in de koude kleren zitten. Mijn hoofd is zwaar en mijn ogen zijn vochtig.....zucht.
Vanmorgen toen de wekker ging voelde het niet goed. Ik bleef stug liggen, durfde niet naar de wc. Toch maar opgestaan. Op de wc was nog niets te zien......een paar minuten later weer naar het toilet gegaan. Helaas mijn lichaam heeft een rode veeg naar buiten weten te persen. Een mooie heldere druppel was te zien in mijn onderbroek.......slik.......weg droom van deze maand.
Meteen naar boven gevlogen waar mijn vent lag te dommelen. Ben even tegen hem aan gekropen. Het was nog zo onwerkelijk. Samen een kopje koffie gedronken en later naar mijn werk gegaan.
Op mijn werk het meteen verteld aan mijn collega......ook zei vond het erg balen en steunde me enorm. Vervolgens komt mn vriendin binnen vliegen en we geven elkaar een dikke knuffel.
De dag is als een roes aan me voorbij gegaan. Ik was aanwezig maar ook weer niet. Ik irriteerde me erg snel en had het best moeilijk....Er liepen twee hoogzwangere rond vandaag en die ben ik maar uit de weg gegaan. Even geen dikke buik in mijn gezichtsveld.
Na het werk meteen op mn fiets naar de stad gereden. Ik heb drie mooie boeken gekocht waar ik enorm blij mee ben. Even mezelf verwennen. Als een speer naar huis gefiets waar mijn vent inmiddels was. Flink geknuffeld met elkaar en daar kwamen de tranen. De tranen van de teleurstelling. Helaas heeft het deze maand niet zo mogen zijn. Ik heb nog steeds dezelfde klachten als gisteren, en moet het daar mee doen. Geen positieve test deze maand.........op naar de volgende ronde.
Nu ben ik even leeg van binnen, leeg, hol en moe. Samen wandelen we verder over het pad, het pad dat loopt naar onze droom. Waar gaat het pad eindigen? Wanneer zijn we bij onze bestemming? Is het de volgende ronde? komt er nog een ronde? niemand weet het. Gelukkig is de omgeving erg mooi langs het pad dat wij bewandelen. Er groeien bloemen, de zon schijnt, er is veel warmte te vinden, en dat geeft steun bij het bewandelen van dit pad.
veel liefs Sjan
Heb gisteren even een rot dag gehad. Ik heb geen zin om het hele verhaal nog een keer te schrijven dus heb een kopie geplakt van mijn weblog. Dan weten jullie meteen hoe het met me is gegaan.....Nu gaat het al een stukkie beter met me hoor!!! De eerste afspraak met het ziekenhuis is alweer gemaakt!! Het klinkt gek maar kom maar op met die nieuwe ronde......nieuwe ronde nieuwe kansen... hieronder mijn verhaal (oke tis was lang.....)
hieperdepieper is weg.......
Ben op dit moment erg moe. Emoties gaan je niet in de koude kleren zitten. Mijn hoofd is zwaar en mijn ogen zijn vochtig.....zucht.
Vanmorgen toen de wekker ging voelde het niet goed. Ik bleef stug liggen, durfde niet naar de wc. Toch maar opgestaan. Op de wc was nog niets te zien......een paar minuten later weer naar het toilet gegaan. Helaas mijn lichaam heeft een rode veeg naar buiten weten te persen. Een mooie heldere druppel was te zien in mijn onderbroek.......slik.......weg droom van deze maand.
Meteen naar boven gevlogen waar mijn vent lag te dommelen. Ben even tegen hem aan gekropen. Het was nog zo onwerkelijk. Samen een kopje koffie gedronken en later naar mijn werk gegaan.
Op mijn werk het meteen verteld aan mijn collega......ook zei vond het erg balen en steunde me enorm. Vervolgens komt mn vriendin binnen vliegen en we geven elkaar een dikke knuffel.
De dag is als een roes aan me voorbij gegaan. Ik was aanwezig maar ook weer niet. Ik irriteerde me erg snel en had het best moeilijk....Er liepen twee hoogzwangere rond vandaag en die ben ik maar uit de weg gegaan. Even geen dikke buik in mijn gezichtsveld.
Na het werk meteen op mn fiets naar de stad gereden. Ik heb drie mooie boeken gekocht waar ik enorm blij mee ben. Even mezelf verwennen. Als een speer naar huis gefiets waar mijn vent inmiddels was. Flink geknuffeld met elkaar en daar kwamen de tranen. De tranen van de teleurstelling. Helaas heeft het deze maand niet zo mogen zijn. Ik heb nog steeds dezelfde klachten als gisteren, en moet het daar mee doen. Geen positieve test deze maand.........op naar de volgende ronde.
Nu ben ik even leeg van binnen, leeg, hol en moe. Samen wandelen we verder over het pad, het pad dat loopt naar onze droom. Waar gaat het pad eindigen? Wanneer zijn we bij onze bestemming? Is het de volgende ronde? komt er nog een ronde? niemand weet het. Gelukkig is de omgeving erg mooi langs het pad dat wij bewandelen. Er groeien bloemen, de zon schijnt, er is veel warmte te vinden, en dat geeft steun bij het bewandelen van dit pad.
veel liefs Sjan