Hallo meiden,
Sommige van jullie zullen mij nog wel kennen. Ik ben niet aktief aanwezig op het forum maar ik lees het forum wel iedere dag. In mijn NOD week ben ik wat aktiever op het forum. Helaas ben ik vanmorgen weer ongi geworden. Wel precies op tijd, dus dat is wel positief maar de angst dat ik bang ben dat er wat mis met mij is wordt elke maand erger. Vanmorgen heb ik voor het eerst een traan erom moeten laten. Ik wil zo graag maar tot op heden nog niets. Ik ben juli 2003 gestopt met de pil. Dat we nu bijna een jaar aan het proberen zijn gaat me flink benauwen. We hebben verleden jaar een stress vol jaar gehad, dus we willen het nog even aankijken voordat we naar de HA gaan. Ik ben daar nog niet aan toe. Waarschijnlijk ben ik bang om de confrontatie aan te gaan om te moeten horen dat er inderdaad misschien iets mis kan zijn met mij of met mijn man. Herkennen jullie deze angst? Ik probeer me aan de andere kant op te peppen om tegen mezelf te zeggen dat ik nu gelukkig niet in mijn vakantie ongi ben (over 1,5week hebben we vakantie),en van de andere dingen die we wel hebben te genieten maar onze kinderwens gaat nu wel overheersen.
Sorry voor mijn verhaal, maar ik vond het fijn om het even van me af te kunnen schrijven. Ik hoop dat we met elkaar heel snel zwanger mogen zijn en dat we ook mee kunnen kletsen met moeders die al kinderen hebben. Want dat vind ik ook moeilijk, dat ik daarover nog niet mee kan praten. Maar ik probeer positief te blijven en te blijven zeggen dat onze tijd nog wel komt.
Veel liefs van Lena.
Sommige van jullie zullen mij nog wel kennen. Ik ben niet aktief aanwezig op het forum maar ik lees het forum wel iedere dag. In mijn NOD week ben ik wat aktiever op het forum. Helaas ben ik vanmorgen weer ongi geworden. Wel precies op tijd, dus dat is wel positief maar de angst dat ik bang ben dat er wat mis met mij is wordt elke maand erger. Vanmorgen heb ik voor het eerst een traan erom moeten laten. Ik wil zo graag maar tot op heden nog niets. Ik ben juli 2003 gestopt met de pil. Dat we nu bijna een jaar aan het proberen zijn gaat me flink benauwen. We hebben verleden jaar een stress vol jaar gehad, dus we willen het nog even aankijken voordat we naar de HA gaan. Ik ben daar nog niet aan toe. Waarschijnlijk ben ik bang om de confrontatie aan te gaan om te moeten horen dat er inderdaad misschien iets mis kan zijn met mij of met mijn man. Herkennen jullie deze angst? Ik probeer me aan de andere kant op te peppen om tegen mezelf te zeggen dat ik nu gelukkig niet in mijn vakantie ongi ben (over 1,5week hebben we vakantie),en van de andere dingen die we wel hebben te genieten maar onze kinderwens gaat nu wel overheersen.
Sorry voor mijn verhaal, maar ik vond het fijn om het even van me af te kunnen schrijven. Ik hoop dat we met elkaar heel snel zwanger mogen zijn en dat we ook mee kunnen kletsen met moeders die al kinderen hebben. Want dat vind ik ook moeilijk, dat ik daarover nog niet mee kan praten. Maar ik probeer positief te blijven en te blijven zeggen dat onze tijd nog wel komt.
Veel liefs van Lena.