Hele ingewikkelde gezinssituatie

[fX9XwcV887Ek7lE1]

Goedemiddag,

Graag zou ik met jullie willen sparren/tips willen krijgen over de hele lastige situatie waarik ik me momenteel bevind.

Ik heb een dochter van 5 uit een eerder relatie. Haar vader is vertrokken nadat ze een paar weken oud was. Tussen haar vader en mij is al jaren een hoop gedoe om de omgang. Tot aan de rechtbank aan toe.

Toen ik een nieuwe liefde vond, hij had een behoorlijke kinderwens, heb ik gelijk kenbaar gemaakt door bovenstaande geen kinderen meer te willen. Naar mate de relatie groeide veranderde dit langzaam.

Hij was fantastisch voor mijn dochter. Wilde altijd met haar spelen, niet was hem te veel.

Toen ik in verwachting raakte was mijn nieuwe vriend helemaal gelukkig.

We gingen op zoek naar een andere woning voor ons allen. Want hij woonde dan wel niet ver van ons. Leven in twee huizen was al ingewikkeld, dat zou na de geboorte van onze zoon natuurlijk niet eenvoudiger worden.

Inmiddels is onze zoon 4 maanden en is er niets meer over van al dat geluk.

Mijn vriend was altijd al iemand met een druk sociaal leven en veel sport. Iets wat ik prima vond. Ook met kinderen kan je dit prima combineren. Mits je met elkaar overlegt.

En daar gaat het mis.

Opeens ging mijn vriend na de geboorte meer en meer van huis. En ontstonden hierover discussies. Hij werd onaardig naar mijn dochter en reageerde steeds vaker geirriteerd wanneer zij alleen maar iets wilde vragen of spelen. Steeds meer taken kwamen op mijn bordje neer.

Tot hij uiteindelijk op een middag vertrok. Naar zijn eigen huis.

Sindsdien komt hij nu al weken elke dag even om een hoekje gluren. Voor de rest van de tijd sta ik er alleen voor.

Ik weet niet meer wat ik moet doen. De gebroken nachten breken me op. Evenals het verdriet dat hij niet bij ons lijkt te willen zijn.

 

[Essil]

Je verandert allebei tijdens de zwangerschap. Ook bij de man verandert de hormoonhuishouding een beetje, maar normaal betekent dat dat de vader zorgzamer wordt.
Verder is een kind van 5 jaar compleet anders is de omgang dan een baby. Redelijke kans dat hij het vaderschap enorm onderschat had.

Naar dat dit zo moet lopen.
Misschien is relatie therapie een optie?

 

[fX9XwcV887Ek7lE1]

Ben ook bang dat hij het erg onderschat heeft. Hij staat niet open voor relatietherapie, eigenlijk voor geen enkele vorm van een gesprek aangaande de situatie.

 

[Essil]

Heb je hem ook duidelijk gezegd dat je hulp nodig hebt? Sommige vaders weten niet goed wat van ze verwacht wordt, en worden snel onzeker van kritiek. In dat geval kan het helpen hem duidelijk omlijnde taken te geven.

Als dat niet helpt, en als hij het niet met jouw wil bespreken, richt je dan op wat je wel kan aanpakken.

Zijn er andere mensen die je om hulp kan vragen?
Praktisch gezien ben je op dit moment een alleenstaande moeder, met een jonge baby + een kleuter. Die beide waarschijnlijk merken dat hun moeder van streek is, en daardoor zelf ook van streek raken.

Heb je een zus, een moeder of een goede vriendin, een lieve buurvrouw, iemand die zou kunnen helpen.
Al is het bijvoorbeeld met voor je koken, zodat jullie wel gezond eten binnenkrijgen.
Of even op de kleuter kan passen, wanneer de baby slaapt, zodat jij ook even kan rusten.

Of een klasgenootje met wie de kleuter samen naar school gebracht kan worden.
Of een klasgenootje voor speel afspraakjes. Met de paasvakantie in aantocht, kan dat misschien ook wat verlichting geven.

Soms kan een klein beetje hulp een hoop verschil maken.