<p>Hoi moet even iets van mij afschrijven, misschien dat jullie wat tips/advies hebben voor mij.</p><p> </p><p>Op 31-12 hadden mij partner en ik wat onenigheid waarna hij gewoon is weggegaan. Nu heb ik nog niks van hem gehoord (het is nu 16 Januari) heb gebeld, geappt hij neemt niet op. Ik zie wel dat hij online komt en zijn status bijwerkt.</p><p>We hebben een kleine van 1 en bel via facetime zodat hij de kleine toch kan zien, maar ook dat weigert hij.</p><p>Wat moet ik hiermee, ik ben helemaal kapot, ben zo moe van alles, ik doe alles alleen. De zorg voor de kleine wordt erg zwaar, kamp met psychische problemen. Wat zou je doen in mijn situatie?</p><p>mvg</p><p>vermoeide mama</p>
Helemaal doorheen pff
- Onderwerp starter Gebruiker10266507
- Startdatum
Wauw heel bijzonder. Heb je familie of vrienden die kunnen helpen? Ik weet niet hoe jullie zaken financieel doen, maar overweeg je juridisch te laten voorlichten. Ook qua wonen en opvang kan dat van belang worden, zeker als je partner je niks laat weten. Kan je bij zijn familie/vrienden informeren waarom hij jullie negeert? Ik vind het heel kinderachtig, maar ondertussen zit jij met de volledige zorg in je eentje en das niet fair.
Nou dat vind ik heel raar! Vooral voor jullie kindje. Is het je duidelijk waar hij nu tijdelijk woont? Kan je geen contact met hem krijgen via die mensen bij wie hij nu woont.
Mocht hij je nog langer stil zwijgen zou ik idd dingen zoals woonruimte, financiën etc gaan regelen. Wat wil je zelf? Wil je nog bij hem blijven? Dit kan in ieder geval niet langer zo door gaan voor jullie kind. Veel sterkte!
Mocht hij je nog langer stil zwijgen zou ik idd dingen zoals woonruimte, financiën etc gaan regelen. Wat wil je zelf? Wil je nog bij hem blijven? Dit kan in ieder geval niet langer zo door gaan voor jullie kind. Veel sterkte!
Die vent in de stront laten zakken en hulp voor jezelf zoeken
Dit meen je toch niet? Nou weet ik niet waar de onenigheid over ging..werd het door hem getriggerd? Gezien de datum van het weglopen en nu de uitloop ervan lijkt het verdacht veel op vreemdgaan en dus nu bij dat andere wijf willen zijn, maar te kinderachtig zijn om jou hierover onder ogen te komen! Sorry dat ik dit direct benoem, het is gewoon zo’n absurde situatie die eigenlijk alleen daarin ‘logisch’ klinkt. Nog steeds niet acceptabel, hoewel ik hem in geen enkel geval nog zou vertrouwen en wat zijn reden dan ook mag zijn: stel er is iets met jullie kind en hij neemt gewoon standaard niet op. Bahbah, die kwam er toch bij mij niet meer in! Hoe sneller je voor jezelf beslist dat je een sterke moeder bent hoe eerder je beseft dat je met hulp van je geliefden om je heen het zonder hem makkelijk kan! Je kindje heeft jouw 100% nodig, maar dat is ook andersom. Die kwal daarentegen hebben jullie beide niet nodig ter overleven! Lekker makkelijk ziet hij het geloof ik, zo kan hij jou de schuld geven dat hij bij je weg ging, blabla. NIET ACCEPTEREN, het is niet jouw schuld! Je legt je vertrouwen in hem, voor jullie toekomst en hij negeert je. Hell no, weg met die halve gare. Jouw liefde verdiend een ECHTE VENT. Tot die tijd, alle gezondheid en geluk met je kleintje, en vragen om hulp is geen zwakte. Is juist gedurfd om toe te geven, en anderen voelen zich dan ook geen medelijden maar trots dat ze jou mogen helpen. Hoofd omhoog en laat lekker zien dat je beter af bent zo. Want wie is er nou blij met een puber als partner?! ?