Ik zal zo blij zijn als het maandag is en we eindelijk weten of er echt een wondertje in mijn buik zit. Daarna kunnen we het dan aan iedereen gaan vertellen en dan hoef ik me niet meer zo schuldig te voelen als ik me weer zo beroerd voel. Op mijn werk krijg ik regelmatig de vraag of ik niet ziek ben, schijnbaar zie ik er heel moe uit. Een aantal mensen in mijn omgeving weet het wel, maar ik vind het gewoon moeilijk om te doen alsof ik heel fit ben, terwijl ik eigenlijk heel ziek ben. Pff, wat een geklaag eigenlijk! Ik ben natuurlijk heel blij dat ik zwanger mag zijn, maar na al dat gekots van de afgelopen week, ben ik er eigeniljk een beetje klaar mee. De hele dag dat misselijke gevoel en niet goed in kunnen schatten wat je kan eten, de moeheid die ervoor zorgt dat ik halverwege de dag als een blok in slaap val op de bank en al die pukkels in mijn gezicht.......Ik lijk wel een puber!