Helemaal van de kaart door babyleed

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds ik moeder ben kan ik geen baby- en kinderleed meer verdragen. Het raakt me zo diep dat ik er nog uren of dagen aan loop te denken. Hebben jullie dat ook?

Zo volg ik iemand op Twitter die ik helemaal niet ken, maar omdat zij ook hun eerste kindje kregen, leef je toch met ze mee. Kindje is donderdag geboren en vrijdag overleden. De vader postte een foto van zijn lieve dochter met allerlei slangetjes en monitoren. Zo verdrietig, het laat me niet los. Hoe kan een kindje nou 2 dagen voor de uitgerekende datum overlijden.. hartverscheurend oneerlijk dat ze 9 maanden bij je is geweest en ineens zit je met lege buik en geen kindje in de wieg.

Zijn er ook ervaren moeders die tips hebben hoe ik me hier wat meer van af kan schermen?
 
Weet precies hoe je je voelt! Alle ellende op tv mbt kinderen kan ik niet meer aan.
Ik denk dat je je er niet voor af kan schermen, je alleen heeel gelukkig moet prijzen dat het bij jou en je kindje wel allemaal goed gaat. Sterkte!
 
Hier nog 1 en ook zonder tip. Inderdaad jezelf gelukkig prijzen dat jij wel een mooi kindje bij je hebt.
Mijn hele kijk op het leven is veranderd en elk scenario is inmiddels wel (meer dan 1x) door m'n hoofd gespookt (wat als er met mij wat gebeurt en ik er niet meer zou zijn, wat als er met mijn vriend wat zou gebeuren, etc etc.) Misschien is het een fase... Wat ik denk maar vooral hoop!
 
Ja zegeningen tellen is een hele goeie. Dan maak je het ook weer positief, want niemand heeft er ietsaan als ik het hele weekend ga treuren om het overleden kind van een vage bekende.

Het maakt je denk ik bewust van hoe kwetsbaar het leven en je geluk is. Ik hoop dat dat steeds minder wordt als onze nu nog hopeloze baby's zelfstandiger worden.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan