Hallo,
Na een probleemloze zwangerschap kreeg ik zomaar uit het niets last van HELLP. Zijn er nog meer meiden die hier ervaring mee hebben en dit willen delen? Hieronder ons verhaal:
Zaterdagnacht, van 25 op 26 juni, kreeg ik erg veel pijn bovenin mijn buik. Dit trok gelukkig na een aantal uren weer weg.
Zondagmiddag begon het weer en hebben we het ziekenhuis gebeld, en je raad het niet maar op het spoednummer werd niet opgenomen.., maar we waren toch onderweg en zijn even bij de ehbo langs gegaan om mijn bloeddruk te laten meten. Inmiddels werd de pijn alweer minder en was de bloeddruk ook niet gek hoog.
Zondagavond begon het weer en zijn we om 23:30 weer naar het ziekenhuis gegaan. Toen hielden de klachten aan, was de bloeddruk verhoogd en werden er afwijkende bloedwaarden gevonden.
Er werd een CTG gemaakt en gelukkig was met Kasper, ons super mooie zoontje, alles goed.
Ik moest aleen in het ziekenhuis blijven. Er is toen dagelijks van Kasper een CTG gemaakt en hij bleef het goed doen. Mijn bloeddruk werd niet hoger alleen de bloedwaarden werden wel iets slechter, maar er was besloten toch af te wachten tot de bevalling zou beginnen. Ik mocht woensdags toen ook weer naar huis, om af te wachten.
Donderdags ging het weer even wat slechter met me, maar deze aanval ging ook weer weg. Vrijdagochtend op controle in het ziekenhuis en geen zorgwekkende verslechtering van het bloed geconstateerd.
Vrijdagmiddag echter kreeg ik weer een aanval en ik kronkelde echt van de pijn. Ik wilde eigenlijk niet dat Bart, mijn verstandige man, het ziekenhuis belde, dacht dat ik dan toch weer naar huis gestuurd zou worden, maar gelukkig heeft hij toch het ziekenhuis gebeld!
Vrijdagavond om 21 uur naar het ziekenhuis, met Kasper was alles goed na de CTG, mijn bloeddruk was niet veel hoger geworden. Toen de bloeduitslagen tegenvielen wilden ze deze nog een keer controleren na een uurtje en toen bleek het erg achteruit te gaan. Het was inmiddels 01:30 en de verloskundige heeft toen met spoed een gyneacoloog uit zijn bed gebeld en om 02:00
kregen we te horen dat ik het HELLP syndroom had en dat de baby snel door middel van een keizersnede gehaald moest worden.
Vervolgens gingen we de operatiekamer in en ik kreeg hier een ruggeprik. Zodra deze begon te werken, nog geen half uur nadat we gehoord hadden dat het HELLP was, is Kasper gehaald en mocht hij een paar minuten bij me blijven. Hierna moest ik gehecht worden (anderhalf uur in spanning afwachten) en moesten Kasper en Bart naar een warmere plaats.
Na de keizersnede ging het nog slechter met me en heb ik nog een bloedtransfusie gehad omdat mijn bloed te slecht werd. Hier knapte ik gelukkig van op, alleen had ik erge hoofdpijn. Het bleek dat er bij de ruggeprik een gaatje in het merg was achtergebleven waar hersenvloeistof uit lekte. Dit is gelukkig snel verholpen met nog en ruggeprik waarbij ze dan wat van je bloed inspuiten wat het gaatje dicht (bloodpatch=bloedpleister).
Hierna werden mijn bloedwaarden weer slechter, doordat de bloedtransfusie was uitgewerkt en ik het zelf nog niet helemaal goed aankon. Gelukkig verbeterde dit donderdags en mochten we vrijdags naar huis! Ik blijf wel onder controle, maar thuis knap je toch sneller op. Gelukkig gebeurde dit alles toen ik al 37 weken zwanger was en heeft Kasper hier verder niks aan over gehouden.
Zo even ons verhaal kwijt. Nu gaat het alweer een stuk beter met me en Kasper vind zijn eigen wiegje toch een stuk rustiger liggen. Met de borstvoeding gaat het ook prima, wel met tepelhoedjes maar Kasper is een energieke baby die hier geen problemen mee heeft.
Nou, hopelijk wordt het nu na 7 weken alleen nog maar genieten. Kan helaas nog niet al te vaak naar buiten, na en wandelingetje moet ik erna een dag bijkomen, maar ik kan het mooi nog wel en met Kasper!
Nu maar hopen dat het mooi weer wordt,
Barbara
Na een probleemloze zwangerschap kreeg ik zomaar uit het niets last van HELLP. Zijn er nog meer meiden die hier ervaring mee hebben en dit willen delen? Hieronder ons verhaal:
Zaterdagnacht, van 25 op 26 juni, kreeg ik erg veel pijn bovenin mijn buik. Dit trok gelukkig na een aantal uren weer weg.
Zondagmiddag begon het weer en hebben we het ziekenhuis gebeld, en je raad het niet maar op het spoednummer werd niet opgenomen.., maar we waren toch onderweg en zijn even bij de ehbo langs gegaan om mijn bloeddruk te laten meten. Inmiddels werd de pijn alweer minder en was de bloeddruk ook niet gek hoog.
Zondagavond begon het weer en zijn we om 23:30 weer naar het ziekenhuis gegaan. Toen hielden de klachten aan, was de bloeddruk verhoogd en werden er afwijkende bloedwaarden gevonden.
Er werd een CTG gemaakt en gelukkig was met Kasper, ons super mooie zoontje, alles goed.
Ik moest aleen in het ziekenhuis blijven. Er is toen dagelijks van Kasper een CTG gemaakt en hij bleef het goed doen. Mijn bloeddruk werd niet hoger alleen de bloedwaarden werden wel iets slechter, maar er was besloten toch af te wachten tot de bevalling zou beginnen. Ik mocht woensdags toen ook weer naar huis, om af te wachten.
Donderdags ging het weer even wat slechter met me, maar deze aanval ging ook weer weg. Vrijdagochtend op controle in het ziekenhuis en geen zorgwekkende verslechtering van het bloed geconstateerd.
Vrijdagmiddag echter kreeg ik weer een aanval en ik kronkelde echt van de pijn. Ik wilde eigenlijk niet dat Bart, mijn verstandige man, het ziekenhuis belde, dacht dat ik dan toch weer naar huis gestuurd zou worden, maar gelukkig heeft hij toch het ziekenhuis gebeld!
Vrijdagavond om 21 uur naar het ziekenhuis, met Kasper was alles goed na de CTG, mijn bloeddruk was niet veel hoger geworden. Toen de bloeduitslagen tegenvielen wilden ze deze nog een keer controleren na een uurtje en toen bleek het erg achteruit te gaan. Het was inmiddels 01:30 en de verloskundige heeft toen met spoed een gyneacoloog uit zijn bed gebeld en om 02:00
kregen we te horen dat ik het HELLP syndroom had en dat de baby snel door middel van een keizersnede gehaald moest worden.
Vervolgens gingen we de operatiekamer in en ik kreeg hier een ruggeprik. Zodra deze begon te werken, nog geen half uur nadat we gehoord hadden dat het HELLP was, is Kasper gehaald en mocht hij een paar minuten bij me blijven. Hierna moest ik gehecht worden (anderhalf uur in spanning afwachten) en moesten Kasper en Bart naar een warmere plaats.
Na de keizersnede ging het nog slechter met me en heb ik nog een bloedtransfusie gehad omdat mijn bloed te slecht werd. Hier knapte ik gelukkig van op, alleen had ik erge hoofdpijn. Het bleek dat er bij de ruggeprik een gaatje in het merg was achtergebleven waar hersenvloeistof uit lekte. Dit is gelukkig snel verholpen met nog en ruggeprik waarbij ze dan wat van je bloed inspuiten wat het gaatje dicht (bloodpatch=bloedpleister).
Hierna werden mijn bloedwaarden weer slechter, doordat de bloedtransfusie was uitgewerkt en ik het zelf nog niet helemaal goed aankon. Gelukkig verbeterde dit donderdags en mochten we vrijdags naar huis! Ik blijf wel onder controle, maar thuis knap je toch sneller op. Gelukkig gebeurde dit alles toen ik al 37 weken zwanger was en heeft Kasper hier verder niks aan over gehouden.
Zo even ons verhaal kwijt. Nu gaat het alweer een stuk beter met me en Kasper vind zijn eigen wiegje toch een stuk rustiger liggen. Met de borstvoeding gaat het ook prima, wel met tepelhoedjes maar Kasper is een energieke baby die hier geen problemen mee heeft.
Nou, hopelijk wordt het nu na 7 weken alleen nog maar genieten. Kan helaas nog niet al te vaak naar buiten, na en wandelingetje moet ik erna een dag bijkomen, maar ik kan het mooi nog wel en met Kasper!
Nu maar hopen dat het mooi weer wordt,
Barbara