Lieve Tessa!
Heel normaal en ook herkenbaar. Wij hebben een dochter van 2,5 en nu 10 weken zwanger van ons 2e kindje. Toen onze dochter 1 jaar was, gingen we voor een 2e kindje. Helemaal blij dat het zo snel raak was. Helaas bleek dit een mola zwangerschap en daarop volgde een jaar van operatie, veeeeel doktersbezoeken, onderzoeken, onzekerheden, lang uit de running, emotioneel labiel etc. Ik mocht ivm de mola zwangerschap een jaar niet zwanger worden en dat vond ik eigenlijk wel prima. Nu toch weer zwanger, heel blij mee, maar de twijfel die je beschrijft herken ik wel. Bij mij had het vooral te maken met wat er vorig jaar gebeurd is. Ik her een sterk verhoogde kans om het nog een keer te krijgen en daardoor is de onbevangenheid van zwanger worden er eerlijk gezegd wel af. Wil ik het nog een keer proberen? Wat als het nog een keer gebeurt en ik weer een heel jaar ziek, zwak en misselijk ben etc. Als iemand mij de garantie op een goede zwangerschap en gezond kind kon geven, zou ik de twijfel niet gehad hebben. Maar ja, dat kan niemand en even wist ik niet zo goed of ik het aankon als het deze keer (weer) niet goed zou gaan.
Uiteindelijk heeft het mij over de streep getrokken, dat wij heel graag een broertje of zusje voor onze dochter willen. Ik heb altijd gezegd dat als het mogelijk zou zijn ik minimaal 2 kinderen zou willen. Die wens was sterker. Nu dus weer zwanger en tot nu toe lijkt het goed te gaan met de baby. Ik ben kotsmisselijk en beroerd en ook dat hakt er behoorlijk in. Herinneringen van de heftige tijd van vorig jaar doe terugkomen. En tegelijkertijd ben ik blij en weet ik waar ik het voor doe.
Natuurlijk kan ik niet voor jou kiezen wat jullie moeten doen, maar wie weet helpt mijn verhaal je. Weet in elk geval dat je niet de enige bent. Succes!
