Help! En nu?

S

Soap

Hallo Allemaal,

Ik ben 2 jaar samen met mijn huidige partner. Onverwachts ben ik inmiddels 16 weken zwanger van onze baby girl.

Maar er is 1 probleem.....

Ik ben zo onwijs ongelukkig ? de relatie met mijn partner gaat momenteel heel erg slecht... als ik met hem hierover wil praten, doet hij net alsof er niks aan de hand is. Hij leeft nog steeds zijn eigen leven... en het lijkt alsof hem de hele zwangerschap niks intereseerd.

Ik ben dood moe, ik werk 40 uur in de week, doe het huishouden alleen, financieel houd hij zich niet aan onze afspraken, ook zorg ik voor mijn ongeneeselijk zieke vader... waarom heeft hij niks voor mij over? Ik moet smeken of die eens de kattenbak wil verschonen, nu heeft hij ook nog bedacht om maar ontslag te nemen want hij had het niet meer naar zijn zin.

Ik ben geestelijk en lichamelijk helemaal op..... Ik moet rust nemen maar dit lukt niet. Niet als hij zulke onvolwassen beslissingen neemt.

HELP! Ik wil de relatie beëindigen maar heb onwijze schuld gevoelens naar de baby...

Ik hoop dat iemand mij adviezen kan geven..

Alvast bedankt!

(Owjaaa.... voordat mijn zwangerschap bekend was, was dit gedrag van mijn partner niet het geval. Ook hebben wij gekozen om de baby te houden doordat ik onvruchtbaar verklaard was)

 
Hoi! Wat een nare situatie voor je!
Echt advies hierover kan ik je niet geven, keuzes wb jouw leven moet je zelf maken. Wel is het belangrijk goed aan jezelf en aan je kindje te denken. Stress is niet goed voor jou en voor je baby.
Ik zou eens heel goed met hem praten en hem duidelijk maken dat dit zo niet verder kan gaan. Misschien kan je een tijdje intrekken bij iemand anders zodat hij dan merkt wat hij mist.
Heeft hij door hoe erg jij onder deze situatie? Leg hem uit dat deze stress helemaal niet goed voor jou en je ongeboren kindje is.
 
veel sterkte! 
 
Hoi Mali, 
 
Bedankt voor je reactie! Ik ben nu al een week of 4 bezig met praten, uitleggen en oplossingen zoeken. Het lijkt alsof hij het niet begrijpt of wil begrijpen. Ik heb zelfs al gezegd dat hij echt moet veranderen anders moeten wij uit elkaar, dit lijkt hem niks te doen. Ik ben nu echt op het punt dat ik het niet ga volhouden en moet kiezen voor de rust en gezondheid van de baby en mezelf. 
In iedergeval bedankt voor je reactie... 
 
Liefs.
 
Kies nu voor je eigen en je kindje. Dus ga weg of laat hem weg gaan. 
Aangezien praten geen zin heeft kan je alleen laten blijken dat je het meent wat je zegt.
En als jij tot rust bent gekomen en minder gestrest kan je gaan nadenken over de relatie en hoe je die graag wilt zien ( en hopelijk is je vriend dan ook bij gedraaid ) en blijkt het niet te werken omdat hij niet wilt kan je beter 1 gewenste ouder hebben dan 1 gestreste ouder en 1 die eigenlijk niet wilt. Want dat is veel schadelijker voor je baby dan 1 ouder die blij en gelukkig is met der
 
Kies nu voor je eigen en je kindje. Dus ga weg of laat hem weg gaan. 
Aangezien praten geen zin heeft kan je alleen laten blijken dat je het meent wat je zegt.
En als jij tot rust bent gekomen en minder gestrest kan je gaan nadenken over de relatie en hoe je die graag wilt zien ( en hopelijk is je vriend dan ook bij gedraaid ) en blijkt het niet te werken omdat hij niet wilt kan je beter 1 gewenste ouder hebben dan 1 gestreste ouder en 1 die eigenlijk niet wilt. Want dat is veel schadelijker voor je baby dan 1 ouder die blij en gelukkig is met der
 
Misschien even een break nemen van alles. Van je vriend en van je werk. Even 2 of 3 weken rust. Jij, je kindje en je vader zijn nu echt het allerbelangrijkste. Wellicht dat je vriend dan pas in gaat zien wat zijn gedrag aan het veroorzaken is. Daarbij, als je nu geen break neemt bezorg je de baby niet alleen enorme stress maar heb je ook grote kans te eindigen met een burn-out. Zo te lezen zorg je op dit moment voor iedereen waar je zelf aan onder door gaat. Hou je sterk maar denk aan je gezondheid. 
 
Is er iemand in jullie omgeving die door kan dringen tot hem? Wellicht kan diegene een poging wagen? Je schrijft dat dit gedrag pas recent is? Ik vraag me dan af wat er bij hem speelt. Het moeilijkste is dat jij echt je energie voor jezelf en de kleine nodig hebt en hem daarbij niet kan helpen. Wat een moeilijke situatie, is er nog wel liefde? Heel veel wijsheid en kracht toegewenst.
 
Of hij is een enorme eikel (sorry) en dan moet je jezelf afvragen of je met deze versie van hem kunt leven..
Of hij weet zich absoluut geen houding te geven/ met zijn gevoelens om te gaan/ durft of kan er niet met jou over praten en uit dat op een hele onhandige manier en dan zou (als je hem zover krijgt) relatie therapie misschien een uitkomst zijn. 
Mocht het zover komen dan ben ik er van overtuigd dat gelukkige ouders altijd beter voor een kind zijn dan ongelukkige, of ze nou bij elkaar zijn of niet. Bij elkaar blijven voor de kinderen werkt nooit, kinderen voelen als je ongelukkig bent. 
Sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan