Help help. Nu al ruim een maand "sprongetjesgedrag"

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Met mijn hart in mijn keel en een knoop in mijn maag: ik word zo nerveus van onze dreumes van 15 maanden. Al meerdere topics geopend met vragen over allerlei dingen waar we de afgelopen tijd tegenaan lopen.</p><p>Vanaf het moment dat ze waarschijnlijk in haar sprongetje rond 14 maanden terecht kwam, is ze blijven hangen hierin. Inmiddels zijn we haast 6 weken verder. Help help!</p><p>In de tussentijd ook tandjes en ziek zijn. Dat helpt ook niks. Al 2x bij de huisarts gezeten omdat ik echt dacht dat er wat was. Er zijn ook al aardig wat paracetamol doorheen gegaan, voor het geval dat.</p><p>Maar ik word zo nerveus van haar. Ze huilt werkelijk om alles. Als ze struikelt en zacht valt. Als ze merkt dat we naar boven gaan. Op de commode. Uiteraard heel hard bij "nee". Als er iets niet in 1x lukt. En heel vaak lijkt het wel gewoon om niets.</p><p>Ze slaapt ook steeds slechter/anders. Meestal laat ze zich wel neerleggen en gaat slapen (soms met wat gemopper). Maar na haar dutjes wordt ze vaak huilend wakker. En nu ook al een tijd meerdere keren per nacht. Waar ze voorheen vaak zelf haar speen en knuffels weer verzamelde, blijft ze nu gewoon zitten huilen (vaak met speen in). Eenmaal bij haar, moeten we eerst knuffelen en wat gerustellende woorden zeggen voor ze weer terug kan. </p><p>Ik ben bang dat ze ons uitprobeert, maar laten huilen lukt mij niet. En als ze wel na huilen in slaap valt, wordt ze gegarandeerd even later weer overstuur wakker. </p><p>Is dit gewoon een heeeeele lange fase? What to do?!</p>
 
Wij zijn ook in deze fase belandt, vrees ik. De ene dag gaat het prima, de andere dag is onze zoon bloedchagrijnig. De hele dag aan m'n been hangen en jengelen, hele dagen vanalles doen wat niet mag en dan natuurlijk boos worden dat het niet mag, huilen bij het slapen gaan. En tot een week terug ook 's nachts steeds wakker worden en never nooit meer gaan slapen. Dat laatste lijkt gelukkig weer over, al wordt hij nu achterlijk vroeg wakker (5 uur/half 6). Dat nemen we maar voor lief, want we zijn allang bij dat hij weer doorslaapt. Er zijn inmiddels ook 2 kiezen door en volgens mij staat er een hoektand en nog een kies op doorkomen. 
Op de slechte dagen probeer ik er zelf even uit te gaan zonder hem, als die mogelijkheid er is (man thuis). Is die mogelijkheid er niet, dan probeer ik hem maar zoveel mogelijk te entertainen, af te leiden, erop uit te gaan en parkeer ik hem iets vaker voor de tv.
Ik denk dat het een fase/sprong is en echt wel weer overgaat. De sprong bij 14 maanden duurt volgens mij ook vrij lang. Ik merk namelijk ook dat hij weer allerlei nieuwe dingen probeert en doet. Dat is vast ook even wennen en frustrerend als het niet lukt. Ik probeer me ook in te leven in hem. Hij brabbelt namelijk de hele dag en lijkt ook echt wat duidelijk te willen maken. Lijkt me heel frustrerend als je zoveel wilt zeggen, maar de woorden niet hebt.
Echte tips heb ik niet. Wel een vergelijkbare situatie. Het komt vast weer goed! 
 
Inmiddels voelt het na zoveel weken echt niet meer alsof het nog goed komt. De driftigheid komt ook flink om de hoek kijken. Maar daar kan ik beter mee dealen dat het gejammer en gehuil om alles.
 
Zijn wij rond die leeftijd ook echt een tijd doorheen  gegaan, maar gaat echt weer over.. en geheid dat ze ook dingen uitprobeert want dat kunnen ze goed op die leeftijd! Overdag hebben we elke keer bij een onnodige drift en huilbui kalm gezegd dat we het niet leuk vinden en niet nodig is en verder volledig negeren (hoe moeilijk het ook is, op een gegeven moment zag ik hey gewoon als pauze om even de vaat weg te werken oid) n dan stopt het ineens alsof er nooit wat was gebeurd. S nachts stil niks zeggend recht leggen en weer weg lopen, op een gegeven moment steeds langer ertussen  laten of zeggen we komen nu even niet meer terug. En dan 15 min wachten oid. 
Ik zeg niet dat dit werkt, of makkelijk was bij ons. Maar het heeft wel geholpen. Zeker het geen aandacht geven aan onnodig huilen of driften.. (bij pijn of vallen troosten we wel altijd indien nodig)
 
 
Herkenbaar! Hier ook al ruim een maand aan de gang.. sprong/kiezen/ vaccinatie/ geennn flauw ideee meer wat er is. Meneertje word zon 4x per nacht wakker en is sommige dagen echt niet te genieten. Wij zeggen vaak ga maar weer slapen of knuffelen hem even en dan gaat hij weer verder slapen. Hij Weigert vaak ze fruit en avondeten, maar wel alles willen wat wij eten en dan boos worden. Super bijdehand. Ik heb nog wel hoop dat deze fase weer voorbij gaat maar me vriend heeft er een hard hoofd in ? hij denkt ook dat het nooit meer voorbij gaat. Ik weet dat zijn vorige fase met niet slapen en jammeren ook echt 2 maanden duurde en toen sliep hij opeens weer door! Ik vlucht gwn af en toe het huis uit of ga zelf met hem naar de kinderboerderij ofzo dan heeft ie nergens last van. Succes!! 
 
Heel herkenbaar.

Hoe veel slaapjes heeft ze overdag?
Onze dochter is nu ruim 15 maanden en kan ook vreselijk vervelend zijn.. Welk kind niet haha. Snachts slaapt ze goed maar overdag is meestal drama. Na elk dutje wordt ze huilend wakker.
Als ik thuis ben dan zit ze continue aan me vastgeplakt, ze wijkt geen moment van mijn zijde. Word er toch een beetje gek van want heb geen moment rust.
Ik denk dat het een overgang is van 2 naar 1 slaap. Ze kan het alleen nog niet goed aan want als ze maar 1 slaap doet dan wordt ze na 1 uur echt krijsend wakker en slaapt dus niet meer. Met als gevolg dat ze zwaar oververmoeid is en dus helemaal een hangplant is.
 
Hier moet je echt even doorheen. Mijn zoontje is nu bijna 19 maanden en bij ons is het al maanden op en af. Gek word je er af en toe van. Alles lijkt soms een strijd en inderdaad veel jammeren en huilen om wat? Niets! Haha
Wij zijn er wel achter gekomen dat hij ons erg aan het uitproberen was. Dus als hij huilde, dan keek hij hoe we reageerde. Dat zijn we ons (helaas) pas de laatste 2 weken gaan beseffen en inmiddels geef ik hem dus niet de aandacht die hij wilt en zeg ik ook dat hij normaal moet doen. Dit lijkt zachtjes aan effect te hebben bij ons. Zo hebben we ook weken met zijn slaapjes gezeten. Avonden uren bezig, huilen en als we zijn kamer binnenkwamen was het meteen knuffelen met mij en dan weer terug in bed om vervolgens 5 minuten later weer te beginnen. Bij mijn man deed hij dit niet. Ik maak het nu dus niet gezellig en leg hem meteen plat en ja hoor, hij slaapt sinds 2 dagen weer goed. Ik heb het gevoel dat het bij ons met name ontzettend uitproberen is. Hoe ver kan ik gaan en wanneer krijg ik mijn zin. We zijn nu dus duidelijke regels aan het stellen en het lijkt wel echt te werken. 
Succes met deze zware periode! We zijn afgelopen weekend heerlijk even uiteten gegaan, probeer ook dat soort af en toe is te doen. Daar krijg je weer een hoop energie van! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan