Hallo allemaal,
hebben jullie dat nou ook weleens, dat je opeens het gevoel hebt: o help, het is al bijna zover? Zometeen gaat het allemaal (weer) beginnen! Ben ik er wel klaar voor?
Af en toe krijg ik een beetje de kriebels, hoor.
Natuurlijk hebben we alles wel min of meer klaarstaan of besteld, wat dat betreft kan het kindje komen. Vanochtend heb ik weer een berg met babykleertjes gestreken, morgen komt de bak voor de kinderwagen...
Maar voor m'n gevoel is het allemaal nog best onwerkelijk. Gisteren in de kerk zag ik het eerste kindje van dit jaar (ongelooflijk, maar elke maand komt er weer een, terwijl er vorig jaar maar één kindje geboren werd in een heel jaar!) en het was zó klein en ook zo kwetsbaar nog! Wat is dan onze 'kleine' Ester in die anderhalf jaar ontzettend gegroeid en echt een eigen persoontje geworden. Straks hebben we dus allemaal weer zo'n hulpeloos hummeltje in onze armen en zijn we weer de hele dag in de weer met voeding en luiers, ik kan het me nog niet helemaal voorstellen![Smile :) :)]()
Aan de ene kant zie ik er wel een klein beetje tegenop, aan de andere kant weet ik nog van bij Ester hoe opgelucht ik was dat ik die 12kg niet meer standaard mee hoefde te sjouwen. En geen brandend maagzuur meer, geen rare pijntjes... En als ik 's nachts wakker werd voor een voeding, viel ik daarna weer direct in slaap! Terwijl ik ook nu weer elke keer twee uur wakker lig te wachten tot ik eindelijk weer in slaap val.
Ik ben benieuwd naar jullie gevoelens!
Groetjes, Froukje
hebben jullie dat nou ook weleens, dat je opeens het gevoel hebt: o help, het is al bijna zover? Zometeen gaat het allemaal (weer) beginnen! Ben ik er wel klaar voor?
Af en toe krijg ik een beetje de kriebels, hoor.
Natuurlijk hebben we alles wel min of meer klaarstaan of besteld, wat dat betreft kan het kindje komen. Vanochtend heb ik weer een berg met babykleertjes gestreken, morgen komt de bak voor de kinderwagen...
Maar voor m'n gevoel is het allemaal nog best onwerkelijk. Gisteren in de kerk zag ik het eerste kindje van dit jaar (ongelooflijk, maar elke maand komt er weer een, terwijl er vorig jaar maar één kindje geboren werd in een heel jaar!) en het was zó klein en ook zo kwetsbaar nog! Wat is dan onze 'kleine' Ester in die anderhalf jaar ontzettend gegroeid en echt een eigen persoontje geworden. Straks hebben we dus allemaal weer zo'n hulpeloos hummeltje in onze armen en zijn we weer de hele dag in de weer met voeding en luiers, ik kan het me nog niet helemaal voorstellen
Aan de ene kant zie ik er wel een klein beetje tegenop, aan de andere kant weet ik nog van bij Ester hoe opgelucht ik was dat ik die 12kg niet meer standaard mee hoefde te sjouwen. En geen brandend maagzuur meer, geen rare pijntjes... En als ik 's nachts wakker werd voor een voeding, viel ik daarna weer direct in slaap! Terwijl ik ook nu weer elke keer twee uur wakker lig te wachten tot ik eindelijk weer in slaap val.
Ik ben benieuwd naar jullie gevoelens!
Groetjes, Froukje