Help ik ben jaloers!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Wie o wie herkent dit? Sinds januari ben ik voor het eerst moeder. Ik heb er moeite mee als  mijn schoonmoeder die 2 dagen oppast knuffelt met de kleine als ik erbij ben. Ik moet mijn moeder-zijn al delen met haar en dan wil ik niet in mijn vrije tijd daarin delen. Ik verga van de jaloersigheid, heb zelfs regelmatig ruzie met mijn man hierover. Ik word er zelf gek van. Ik weet dat ik het moet accepteren maar voel me doodongelukkig wanneer ik in mijn vrije tijd met haar en mijn baby ergens ben en zij heeft de kleine dan op schoot. Ze knuffelt en maakt plezier met de kleine en dan denk ik: Ik wil dat doen. Ik moet hem al 3 dagen missen. Het grootste probleem is dat wanneer de kleine mopperig wordt en ik zeg dat die in de box moet ze rustig nog even gaat lopen. En ook als het huilen geblazen is wil zij hem troosten terwijl ik en mijn man er zijn. Dat wil ik dus niet en dat hebben we haar ook al duidelijk gemaakt maar het helpt niets. Ze wil de kleine zo graag vasthouden en bemoederen ook op de momenten dat wij er bij zijn. Dat vind ik dus te ver gaan. Ik heb  er geen moeite mee wanneer ik de  kleine wegbreng voor mijn werk en ophaal na mijn werk. Ik weet dat verder het oppassen goed gaat en voel me daar ook goed bij. Totdat we weer samen  zijn  tijdens visites. Ik weet niet wat  ik hiermee aan moet. Wie herkent dit en kan me vertellen hoe ik hiermee om moet gaan?

groetjes   Mamsy  
 
Hallo,

Het gevoel herken ik goed. Ik heb het ook gehad met mijn zoontje.
Hij is nu inmiddels bijna 13 maanden, maar in het begin had ik enorme moeite om hem weg te brengen. Hij ging 1 dag in de week naar mijn ouders en vooral in het begin trok hij heel erg naar mijn moeder. Gelukkig is mijn moeder niet zo erg als jouw schoonmoeder en gaf mijn moeder me zelf wel de kans om hem te troosten enz..als ik er zelf was.

Met mijn schoonmoeder gaat het minder goed. Daarbij heb ik hetzelfde gevoel als jij.
Zij weet alles nl. beter en wil hem alleen maar vasthouden, terwijl mijn zoontje geen schootkindje is. Die wil kruipen, lopen en ontdekken. Gelukkig zie ik mijn schoonmoeder niet zo vaak, dus dat scheelt al weer heel wat.

Ik weet dus een beetje wat je voelt, maar kan het gevoel niet bij je weghalen.
Ik kan je wel vertellen dat het met de tijd slijt. Ik heb het gevoel nog steeds wel eens, maar al veel minder dan in het begin.

Ik kan je dus alleen maar adviseren om duidelijk te zijn tegen je schoonmoeder.
Als jij er bent, dan ben jij zijn moeder en verzorg, troost enz. jij hem.
Als je weg bent, dan is zij aan de beurt. En dat moet zij goed begrijpen.

Daarnaast zul je zelf geduld moeten hebben met het gevoel. Het slijt echt, zodra je merkt dat je kindje zich goed voelt en dan gaat het ook stukken beter met jou.

Succes ermee,

Petra (moeder van Thijs)

 
Hey,

Wat is dat nou? Zeggen als je dat niet wilt. Kom nou, jij bent de mama niet zij. En niet voor de lieve goede vrede ja zeggen. Is misschien niet leuk, maar je wilt denk ik nog langer met je schoonmoeder omgaan. Zo maak je de relatie alleen maar erger. En zij heeft het maar te accepteren.

Sorry dat het misschien te hard klinkt, maar wat je niet wilt of fijn vind, dat moet je gewoon weg niet accepteren. Jij bepaalt hoe het gaat, niet zij of wie dan ook.

Succes!
 
Hoi,

Oooooh, ik herken dit helemaal. Ik heb een zoontje van 2,5 jaar en een dochter van 4 maanden. Mijn zoontje gaat sinds dat ik weer moest gaan werken naar  mijn schoonouders, sinds kort is daar mijn dochtertje ook bij natuurlijk. Mijn eigen moeder past ook 1 dag op de kids.
Mijn schoonouders zijn beiden hele dagen thuis.  Dus samen zorgen ze ervoor dat de kinderen letterlijk en figuurlijk niets te kort komen. Prima zou je zeggen, maar dat is dus niet zo. Als wij er in het weekend eens gewoon even op bezoek gaan wordt mijn zoontje helemaal gek gemaakt. Niets is te gek en alles kan...... (mijn dochter is gelukkig nog te klein). Wij moeten dan enorm ons best doen om zelf de regie in handen te houden, en meestal lukt dat niet zonder dat de sfeer eronder gaat lijden.

Bijna iedere keer gaan we met een "verwend nest" naar huis waarmee niets meer aan te vangen is. Maar dat zien de lieve schoonouders niet!!! Daarnaast is het voor mijn eigen moeder extra vervelend want van haar mag mijn zoontje dus niet zo veel. Zij past  in d'r eentje op. Sinds kort is de baby er natuurlijk ook bij en mijn zoontje blijft maar drammen en zeuren. Want wat bij de andere oma kan moet volgens hem ook bij haar kunnen.

Ik heb eens geprobeerd een gesprek aan te gaan met mijn schoonmoeder en heb alles gezegd wat me op het hart lag. Ik dacht dat het eindelijk uitgepraat was, maar na drie maanden begon ze er ineens over dat het in het verkeerde keelgat was geschoten. Sindsdien ben ik huiverig, maar ik baal ook als een stekker. Nu neem ik me iedere keer dat we er heen gaan voor dat ik zelf tegen mijn zoontje zeg wat wel en niet mag. Daar is  hij het niet helemaal mee eens, maar toch doe ik het en het zal me een worst wezen wat mijn schoonmoeder ervan vindt. Sinds ik dat doe, zegt ze tegenwoordig zelf tegen mijn zoontje dat ze niet weet of het van mij wel mag. Dan vraagt ze dus min of meer of ik toestemming geef. Jammer dat ik dan vaak het zwarte schaap ben in de ogen van mijn zoontje, maar ja, beter als een verwend nest denk ik dan maar.

Het is een heel verhaal geworden, maar ik kan er ook zo kwaad over worden. Toch zijn het schatten van mensen, ze zijn alleen TE LIEF.

Groetjes Sabine
 
Hoi..

Wat vervelend als je je zo voelt! Maar ik zou niet jaloers zijn als ik jou was, is zonde van je energie. Jij weet zelf dat je zijn moeder bent en dus de belangrijkste (vrouw) persoon in zijn leven!
Over het feit dat ze soms heel vervelend kunnen zij n (schoonmoeders), kan ik wel meepraten hoor..
De mijne weet altijd alles beter, dat is nog niet het ergste: ze is bang dat ik het allemaal NIET goed weet. Ze controleert me altijd.
Gaan we een dagje naar het strand, vraagt ze of ik wel zonnebrand creme heb, of ik een parasol heb, of we lang gaan blijven. En superongerust doen als we vertrekken.Gaat ze mn vriend nog bellen ook naderhand, of het allemaal wel goed is gegaan.
Zelfs met die warmte pas, belde ze mn vriend of IK haar kleinzoon niet met een pyama aan naar bed deed, omdat te warm is. Ze denkt geloof ik echt dat ik uit een ei kom, en dat irriteert me mateloos.
Pff, effe stoom afblazen, sorry hoor.
Groetjes en suxes met je schoonma!
 
hoi
ik weet hoe je je voelt
mijn schoonmoeder wil dat ik dylan (mijn zoon 11weken) gewoon even een weekend langs breng om daar te slapen gewoon heb je een weekend vrij zegt ze nou echt niet dus
ik heb er ook wel ruzie met mijn man over hoor erg joh
mijn schoonmoeder wil hem ook troosten en de heletijd vast houden en maar om kussen op dat kind je wordt er helemaal gek van maar ja wat doe je er aan he

nou moest het even kwijt
groeten debby
 
Herkenbaar!
Ook mijn schoonmoeder verwent onze zoon gigantisch (ze past 1 dag in de week op). Vorige week was ze bij de IKEA geweest en heeft daar een tafeltje&stoeltjes gekocht voor Stan van 10 maanden!!! Is leuk voor als hij wat ouder is.... Ook heeft ze allerlei cadeautjes gekocht enzovoorts. Ik weet bijna niet meer wat we hem zometeen moeten geven als pap&mam voor zijn 1e verjaardag! Ik weet dat het met alle liefde van de hele wereld gaat en dat het niet verkeerd bedoeld is, maar toch.
Ook het knuffelen en corrigeren en verwennen gaat op een manier zoals je het zelf liever niet ziet, maar ja, daar probeer ik me een beetje bij neer te leggen. Heb het er al wel eens met haar over gehad, maar na een tijdje volgt ze toch weer het oude patroon.
Ik probeer te accepteren dat schoonouders het anders doen dan je eigen ouders, maar het blijft soms toch eventjes moeilijk.

Groetjes Marieke
 
Ik kan me je gevoelens wel voorstellen, ik was/ben niet jaloers, maar irriteer me mateloos aan mijn schoonmoeder. Eerst zei ik niets omdat ik eigenlijk wel weet dat ze het niet persoonlijk bedoelen. Maar nu zeg ik gewoon wat ik op m'n hart heb, meestal tenminste. (Zit in depri)
Over je jaloezie wil ik alleen zeggen, dat het wel overgaat. Vooral als ze beginnen mama te zeggen. Je merkt gewoon dat je favoriet bent (kan ook papa zijn).
o ja, ik ga niet meer zo vaak naar mijn schoonouders, mijn man gaat met mijn dochter. En dit weekend gaan we naar fam die 150 km verderop woont, wilde ze met ons  mee, maar ik heb tegen mijn man gezegd dat ik dan niet meega. Ik trek dat momenteel gewoon niet.

Veel plezier met je kindje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan