<p>Hallo allemaal, </p><p>Ik heb een zoon van bijna 2. Hij is op het moment een beetje onhandelbaar. Hij doet alleen dingen die niet mogen. Ik blijf maar waarschuwen. Hij gaat overal op staan op de tafel op de vensterbank op de speelgoedkist. Hij gooit overal mee. Doet alleen maar boos en wil niet luisteren. Ik heb al verschillende aanpakken geprobeerd maar niks wilt helpen of hem tot bezinnen maken. Ondertussen kan ik er wel echr chagerijnig van worden. Ik ben de hele dag alleen maar aan het corrigeren en aan het waarschuwen. En ik wordt er moe van. Iemand tips? </p>
Help! Ik blijf maar waarschuwen.
- Onderwerp starter Gebruiker10161736
- Startdatum
Onze dochter van 2 kan ook echt een draak zijn. Wij zeggen de eerste keer dat niet mag. Tweede keer herhalen we het en zeggen als ze nog een keer doet ze in de hoek gaat. De ene keer stopt het dan en een andere keer komt er een derde keer en gaat ze in de hoek. Hier blijft ze dan even staan (niet te lang) en daarna uitleggen dat dat niet mag en sluiten we af met een kus. Ik heb het opvoed boek van jo frost. Vind ik een heel fijn boek. Niet alles past bij ons maar pik eruit wat passend is.
hoi!
hier ook een draakje af en toe.
wat hier heel erg helpt is gewoon consequenties eraan zetten. Dus bv als ze met spullen gooit .. aangeven dat ze niet moet gooien, 2e meer is meteen afpakken en met wat anders gaan spelen.
doet ze haar broertje pijn, helaas na een waarschuwing ga je maar met wat anders spelen.
niet je jas aan willen doen ok dan gaat mama weg zonder jou. niet teveel aandacht aan geven verder.
als je alleen waarschuwt zonder dat er wat veranderd zal een peuter,zeker eigewijzen, niet snel het probleem inzien.
ik ben zelf niet zon van het afzonderen oud.. maar dat komt ook omdat ze lachend de hoek in gaat als ik daarmee "dreig"?
?
hier ook een draakje af en toe.
wat hier heel erg helpt is gewoon consequenties eraan zetten. Dus bv als ze met spullen gooit .. aangeven dat ze niet moet gooien, 2e meer is meteen afpakken en met wat anders gaan spelen.
doet ze haar broertje pijn, helaas na een waarschuwing ga je maar met wat anders spelen.
niet je jas aan willen doen ok dan gaat mama weg zonder jou. niet teveel aandacht aan geven verder.
als je alleen waarschuwt zonder dat er wat veranderd zal een peuter,zeker eigewijzen, niet snel het probleem inzien.
ik ben zelf niet zon van het afzonderen oud.. maar dat komt ook omdat ze lachend de hoek in gaat als ik daarmee "dreig"?
?Blijft lastig he!
Consequenties er aan geven is goed. Maar je moet geen dingen zeggen die je niet waar kan maken. Ik had in het begin nogal de neiging om te zeggen, dan blijf je maar hier, of dan loop je maar naar huis, als we bij de winkel waren.
Maar ja, als zij dan zegt, is goed, dan sta je, want je kan natuurlijk niet echt weg gaan zonder harar ??
Maar daar leer je vanzelf van wat je dan wel kan zeggen ?
Consequenties er aan geven is goed. Maar je moet geen dingen zeggen die je niet waar kan maken. Ik had in het begin nogal de neiging om te zeggen, dan blijf je maar hier, of dan loop je maar naar huis, als we bij de winkel waren.
Maar ja, als zij dan zegt, is goed, dan sta je, want je kan natuurlijk niet echt weg gaan zonder harar ??
Maar daar leer je vanzelf van wat je dan wel kan zeggen ?
Hoihoi, ik zou niet teveel waarschuwen maar vooral uitleggen wat er kan gebeuren als ze klimt. Draai het eens om: oh oooh ik zie je nu op tafel staan. Is een tafel om op te staan? Nee he? Wat kunnen we wel aan tafel doen? En dan bijvoorbeeld een kleurplaat aanbieden om aan tafel te kunnen kleuren.
Je dochter heeft blijkbaar behoefte om te klimmen. Misschien kun je dan met haar afspreken om later op de dag even naar de speeltuin te gaan waar zw kan klimmen als ze nu lief gaat kleuren aan tafel zodat mama wat klusjes kan doen. Dat soort dingen. Het kost iets meer uitleggen en tijd maar ik denk dat het minder vermoeiend en leuker is dan de hele dag nee moeten zeggen.
Je dochter heeft blijkbaar behoefte om te klimmen. Misschien kun je dan met haar afspreken om later op de dag even naar de speeltuin te gaan waar zw kan klimmen als ze nu lief gaat kleuren aan tafel zodat mama wat klusjes kan doen. Dat soort dingen. Het kost iets meer uitleggen en tijd maar ik denk dat het minder vermoeiend en leuker is dan de hele dag nee moeten zeggen.
Oh sorry, je zoon haha. Ik was even in de war..
Daarnaast zou ik zeggen "choose your battles". Soms leren kinderen ook alleen maar door ervaren. Staat hij ergens op dat je niet leuk vind maar het is niet levensbedreigend? Laat hem dan maar eens zijn gang gaan. Kijken wat er gebeurd. Ben er wel bij zodat je ziet wat er gebeurd en je kunt ingrijpen of opvangen als het dreigt mis te gaan/misgaat.
Daarnaast zou ik zeggen "choose your battles". Soms leren kinderen ook alleen maar door ervaren. Staat hij ergens op dat je niet leuk vind maar het is niet levensbedreigend? Laat hem dan maar eens zijn gang gaan. Kijken wat er gebeurd. Ben er wel bij zodat je ziet wat er gebeurd en je kunt ingrijpen of opvangen als het dreigt mis te gaan/misgaat.
Hoi!
lastig hè, mijn dochter van ruim 2,5 zit op dit moment ook in zo'n fase. Ik probeer heel consequent te zijn en vooral niet teveel de nadruk op het negatieve te leggen. Ze gebruikt de bank als klimrek en springt er met een enorme vaart vanaf. Ik ben duidelijk in het waarschuwen: 2x krijgt ze een waarschuwing, daarna in de hoek en ik leg uit waarom ik niet wil dat ze dat doet. daarna een kus, compliment geven dat ze daarvoor wel iets deed wat mama fijn vond (bijv. toren maken, de pop in bed enz) en een aai over dr bol. Van positieve reacties wordt ze gestimuleerd om weer verder te spelen waar ze mee bezig was.
Ik merk dat het komt doordat ze zich verveelt envaak gaan peuters daarom op een negatieve manier aandacht vragen.
Ik ben dus van plan om haar te leren kleien, heeft ze nooit gedaan omdat ze altijd erg lief met kleine dingetjes tevreden was. Misschien heeft jouw zoon ook een beetje de fase bereikt dat hij is uitgekeken op z'n speelgoed? En is hij toe aan meer uitdaging? Puzzelen/memory/domino kan erg uitdagend zijn, maar ik weet natuurlijk niet waar de interesses bij je zoon liggen. Dat zou je eens uit kunnen zoeken, best kans dat het dan over gaat.
succes iig!
lastig hè, mijn dochter van ruim 2,5 zit op dit moment ook in zo'n fase. Ik probeer heel consequent te zijn en vooral niet teveel de nadruk op het negatieve te leggen. Ze gebruikt de bank als klimrek en springt er met een enorme vaart vanaf. Ik ben duidelijk in het waarschuwen: 2x krijgt ze een waarschuwing, daarna in de hoek en ik leg uit waarom ik niet wil dat ze dat doet. daarna een kus, compliment geven dat ze daarvoor wel iets deed wat mama fijn vond (bijv. toren maken, de pop in bed enz) en een aai over dr bol. Van positieve reacties wordt ze gestimuleerd om weer verder te spelen waar ze mee bezig was.
Ik merk dat het komt doordat ze zich verveelt envaak gaan peuters daarom op een negatieve manier aandacht vragen.
Ik ben dus van plan om haar te leren kleien, heeft ze nooit gedaan omdat ze altijd erg lief met kleine dingetjes tevreden was. Misschien heeft jouw zoon ook een beetje de fase bereikt dat hij is uitgekeken op z'n speelgoed? En is hij toe aan meer uitdaging? Puzzelen/memory/domino kan erg uitdagend zijn, maar ik weet natuurlijk niet waar de interesses bij je zoon liggen. Dat zou je eens uit kunnen zoeken, best kans dat het dan over gaat.
succes iig!