Help ik kan maar niet genieten van deze zwangerschap!!!!!!!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden

Ik moet dit even kwijt ben nu zwanger van mijn tweede heb al een dochter van bijna 2
maar nu ik weer zwanger ben   ben ik zo down en kan ik er maar niet aan wennen.
Heb ook nog geen zin om spulletjes te kopen enz.
Ben ook nog helemaal niet bezig met de babykamer.
Het kindje is wel zeer welkom hoor maar mijn gevoel is zo anders dan toen ik van mijn eerste zwanger was.
Herkent iemand dit of heeft iemand anders dit al eens meegemaakt.
Sorry voor het zeuren maar moest het even kwijt.

groetjes ilona
16 weken en 4 dagen
 
Hai Ilona, Weet precies wat je bedoelt. Ik ben 19 wkn zw van mijn 1e kindje na 3 mk's, en ook ik ben erg down. had het me allemaal veel leuker voorgesteld. Het is bij mij zelfs tot een depressie gekomen en vanmiddag heb ik mijn eerste babbelsessie met de crisisdienst-psychiater (gewone therapie waren wachttijden te lang voor, dus vandaar dat ze me deze oplossing boden).
Ook bij ons is het kindje onwijs gewenst, maar ik vind zwanger zijn echt niet leuk.Verplicht mezelf wel met babyspulletjes bezig te zijn, en dan geniet ik er ook wel van. Maar rond deze tijd zou ik de baby moeten gaan voelen, maar daar verheug ik me eigenlijk niet zo op. volgens mij heb ik de baby zelfs al gevoeld, maar dat weet niemand (ook vriend niet) omdat iedereen dan verwacht  dat je  overloopt van geluk,  en dat is niet zo bij mij.
voel me heel schuldig dat ik me zo ongelukkig voel. en niemand die het  begrijpt.

dus klaag maar raak hoor, je bent niet alleen.  
Tuurlijk ben ik blij en dankbaar dat ik uberhaupt een gezonde zwschap kan hebben, maar ik vind het allemaal erg heftig wat er met me gebeurd.

succes
xxx Annette  
 
Hoi Ilona,

Dit is mijn eerste zwangerschap en ik heb ook wel erg moeten wennen aan het idee dat ik zwanger was. Misschien heb je gewoon meer aan je hoofd nu je al een kleine hebt rondlopen. Over het algemeen is het veel zwaarder om van je 2e in verwachting te zijn, omdat je het al zo druk hebt. Wellicht ben je gewoon te moe en 'niet lekker genoeg' om er echt van te kunnen genieten? Maak je geen zorgen, dat helpt sowieso niet.

Probeer anders 'gewoon' te genieten. Bijv. even tien minuutjes op de bank met een kopje thee/koffie. Of laat je man/vriend/iemand anders heel even op de kleine letten en ga lekker even uitgebreid onder de douche of in bad, van mij part met maskertjes en al of ga naar de kapper/ schoonheidsspecialiste. Ik denk dat die verwen-momentjes wel kunnen helpen doordat je je even op jezelf kunt richten. Dan komt de rest vast vanzelf.

Groetjes, Marisa

 
Hoi Ilona,

Ik kan me er wel wat bij voorstellen hoor.
Ik ben nu zelf zwanger van mijn eerste kindje. Hiervoor heb ik een miskraam gehad en deze zwangerschap begon ook erg turbulent met heftige bloedingen. Op een gegeven moment was ik zo onzeker dat ik er ook echt niet van kon genieten.
Misschien komt het ook wel omdat de commercie er zo op inspeelt dat een zwangerschap helemaal geweldig is en zo'n groot wonder. Nu is het ook wel een wonder maar ik vind het ook niet altijd geweldig hoor. Ik had me er hele voorstellingen van gemaakt voordat ik zwanger was over mijn mooie buik en over hoe geweldig ik dat zou vinden. Nou, niets is minder waar.....

Bij mij heeft het lang geduurd voordat ik 'durfde'   te genieten. Pas na de 20 weken echo kreeg er wat meer vertrouwen in. En zelfs nu vind ik het nog moeilijk om echt voluit te kunnen genieten. Ik ben gewoon ontzettend bang dat het nog misgaat. Daarom durf ik me nog niet echt teveel te binden aan het kindje. Misschien is het wel zelfbescherming.

Misschien dat je deze zwangerschap vergelijkt met je vorige? Ik hoorde laatst van mijn vriendin dat haar verloskundige had gezegd dat vrouwen zich juist bij een tweede zwangerschap veel drukker maken omdat ze die gaan vergelijken met hun eerste zwangerschap. Kan dat bij jou ook zijn?

Het enige wat ik je kan aanraden is om jezelf de tijd te geven. Laat je niet opjagen door wat anderen van je zeggen of van je verwachten. Ga je eigen weg de komende maanden en geef zelf jouw tempo aan. Ik heb op een gegeven moment tegen mijn man gezegd (die wel overenthousiast is, heel aandoenlijk) dat ik wel aan zou geven als ik het over de kleine wilde hebben. Want het is inderdaad zo dat als men weet dat je zwanger bent, ze denken dat je het er ook altijd over wilt hebben. Ik wilde dat juist helemaal niet!

Ik vind het nog steeds een onwerkelijk idee dat er een kleintje in mijn buik groeit. De echo's zijn ook nog steeds een bijzondere gebeurtenis. Soms zeg ik het gewoon hardop om het zo wat meer te laten leven. Ik praat ook bewust tegen ons knulletje. Gewoon om mezelf er bewuster van te maken. En soms heb ik ook wel mijn dipjes. Maar ja, dat hoort erbij, toch? Wat wil je met al die hormonen!

Heel veel sterkte!

Groetjes,
Maike
25w+5d zwanger
 

Hoi Demijoy,

Ik herken het zo goed...

Ik ben nu 21 weken in verwachting van de tweede me zoontje is nu 2,5 jaar.
We hebben bewust gekozen voor de tweede.Maar toen het eenmaal zover was kreeg ik erg me bedenkingen en werd er niet echt gelukkig van hoe is er over dacht..
Ik had het met de termijnecho helemaal te kwaad en zat alleen maar te huilen in de auto op de terug weg.Me vriend werd er eigenlijk een beetje boos om...

Maar goed ik heb het gevoel gewoon toe gelaten.Als ik zin had om te huilen deed ik dat en me gedachte die waren toch voor mij en daar hoefde niemand wat van te weten..Als het dan erg druk werd in me hoofd dan schreef ikhet op...

Nu is het anders...ik heb wat kleding gekocht voor mezelf want me buikje komt er aan..En we zijn nu bezig met de babykamer ... Ik heb alle spulletjes nog van me zoontje dus dat vind ik wel weer erg leuk om terug te zien en er mee te "trutten"...Zo langzamerhand kan ik er van gaan genieten..Zeker omdat het nu mooi weer is en ik me voor de rest goed voel..

Ik hoop dat dat je snel beter gaat voelen...en je mag hier altijd "zeuren" dat is het niet hoor!!

Groetjes van Meta
 
Hallo,

Heel herkenbaar, bij mijn eerste heeft dat de hele zwangerschap geduurd, zelfs toen de bevalling begonnen was voelde ik me nog down, maar zodra mijn zoon er was   volede ik me weer helemaal goed. Zijn gewoon de hormomen. Bij deze zwangerschap heb ik alleen de eerste 5 dagen dat ik wist dat ik zwanger was blij geweest en daarna werd ik alweer down. Maar het goede nieuws is dat ik vanaf ca 23 weken me weer prima voel, en alhoewel ik me nog niet super verheug op onze  overigens zeer gewenste - derde alweer weet ik dat het wel goed komt zodra het uit mijn buik is. Ik ben gewoon geen moeder die veel voelt voor een baby in de buik maar zodra het is geboren wordt ik toch wel super verliefd.
Dus proberen er niet te veel bij stil te staan. Komt allemaal wel goed
gr
Babette
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan