Help , (ik moet even van me afschrijven)..

Hoihoi meiden,

Vorige week heb ik al een topic geopent omdat ik
alsmaar zo'n last had van (voor)weeën. Nu zijn we inmiddels een week
verder en de pijn die neemt toe.

Vorige week woensdag moest ik
toch al naar het spreekuur toe van de verloskundige, dit toen
aangekaart en een inwendig onderzoek gehad. Geen ontsluiting. Het
kindje was wel volledig ingedaald.

Donderdagavond nog meer pijn
en harde buiken, ook het idee dat ik wat vocht verloor dus de
verloskundige gebeld, weer dezelfde. Nee de klachten komen van
blaasontsteking dus je moet je plas even na laten kijken, dan krijg je
anti biotica en ben je er zo vanaf. Er was niks anders te wijden aan
mijn klachten, ze was er heilig van overtuigd, het is blaasontsteking.
Nou dat neem je maar aan dan he..

Vrijdag mijn urine laten
controleren bij de huisarts, maar geen blaasontsteking. De assistente
van de huisarts heeft overlegd met de huisarts en die zei dat ik aan de
bel moest trekken want dit klopte niet dat ik last had van weeën
terwijl er geen blaasontsteking te bekennen is.
Ik 's middags
doorgebeld naar de verloskundige dat ik geen blaasontsteking heb, en
weer kreeg ik dezelfde verloskundige. Ja dan moet je maar rust houden.

Het weekend ging redelijk, eigenlijk weinig harde buiken gehad of buikpijn.

Maandagavond
en dinsdagavond weer ontzettende krampen/steken gehad. Zodra er een
steek kwam kon ik niet meer blijven zitten omdat ze zoveel pijn deden.
Nou onder de douche werden ze ook niks minder!
Vanochtend wakker
geworden met menstruatiepijn, een uur lang om de 3 a 4 minuten van die
krampen met pieken en dan nam het weer af.
Ik gebeld naar de verloskundige, en wat denk je, weer dezelfde.. Nou met godsgratie mocht ik langskomen..
Zij het hartje geluisterd en een beetje gevoeld, maar nee het kindje is aan het indalen,.. het zijn indalingsweeën..

Ik
voel me zooo machteloos nu, iedere keer is het een ander verhaal bij
haar! Nu heeft ze niks gecontroleerd, dus ook niet of ik ontsluiting
heb! Wat moet ik hier nou mee? Komt het iemand bekend voor?!

Kan iemand me helpen aub?
Liefs Maaike

 
Hoi Maaike ik hoor hier niet, maar ik weet niet of je in het ziekenhuis wilt bevallen maar ik zou anders gewoon naar het ziekenhuis  bellen en het daar aangeven. Ik durfde bij de 1e nooit aan de bel te trekken omdat ik dacht dat ze me een aansteller vonden. maar bij de 2e ging ik elke keer langs als er wat was, ze is dan ook 3 weken te vroeg geboren. Maar als je het niet vertrouwd gewoon bellen.

Succes verder.

Liefs Nancy mv Fenna 26-07-07 en Yara 29-08-08
 
Hoi Maaike,

Jeetje wat vervelend voor je. Niet leuk dat je niet serieus genomen wordt!

Maar ik herken heel erg veel in je verhaal. Momenteel ben ik zwanger van mijn tweede en heb ik er relatief weinig last van. Soms heb ik wel een uur lang om de drie minuten (voor)weeen, maar ik maak me er niet veel zorgen om.
Dat komt omdat ik in mijn vorige zwangerschap vanaf 30 weken contracties (weeen) had.
Dat heeft 10 weken aangehouden, want mijn dochter is met 40 weken uiteindelijk geboren. Ik ben toen ik 30 weken zwanger was opgenomen in het ziekenhuis, omdat ik weeen had. Daar heb ik een weekend gelegen. Ik werd inderdaad weer naar huis gestuurd, omdat er geen ontsluiting ontstond. Maar het hield gewoon aan, soms was het even rustig, maar dan kreeg ik plotseling weer om de 5 of 3 minuten weeen en dat kon wel uren aanhouden. Heel erg vermoeiend en ik werd er zo onzeker van!! Ik ging iedere week wel een paar keer naar de huisarts (die deed de controles en bevalling) maar ik werd daar ook helemaal niet serieus genomen. Het hoorde er blijkbaar bij, ik moest me niet zo druk maken, het was niet te verklaren. Ja lekker. Je wordt er hartstikke onzeker van! En als het lang aanhield, werden de weeen ook steeds pijnlijker. Ik wist met de bevalling ook niet goed of het nu echt was begonnen, of dat het weer voorweeen waren. Bij deze zwangerschap heb ik gekozen voor een verloskundige praktijk. Ik heb daar het hele verhaal gedaan, en zij gaf aan dat ik waarschijnlijk een hele gevoelige baarmoeder had. Dat je daar niets aan kunt doen, maar het is wel lastig. Als ik me nu onzeker voel, kan ik gelukkig we bij haar terecht.
Misschien is het een idee om een afspraak te maken met haar en het te bespreken? Om te vertellen wat j dwars zit/onzeker maakt. Dan kan zij jou misschien ook beter begrijpen.

Jeetje het is een lang verhaal geworden. Misschien heb je er helemaal niets aan, maar ik dacht ik reageer even, omdat ik het herken..

Ik wens je in elk geval veel sterkte..

Groetjes Maaike
 
Terug
Bovenaan