Help, ik voel me zo schuldig

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,
ik moet even mijn verhaal kwijt. Ik ben 11 weken geleden bevallen van ons tweede kindje (een zoon). Mijn vriendin is vorige week bevallen van een dochter en ik ben geloof ik wat jaloers en daarom voel ik me ontzettend schuldig. Het hele huis is lekker roze en leuke meisjes kleren. We hebben zelf ook een dochter (ons eerste kindje) en ik weet hoe leuk het toen was. Bij onze zoon ( waar ik ontzettend trots op ben) viel de kraamtijd mij tegen, veel minder bezoek en interesse. Misschien daarom dit gevoel, maar ik wil dit helemaal niet en voel me ontzettend schuldig. Omdat het bij mijn zoon is tegen gevallen de kraamtijd denk ik misschien dat het bij een meisje leuker is, maar dat is natuurlijk niet zo. Het gaat wel weer over, maar ik voel me schuldig dat ik me zo voel, vooral omdat ik ontzettend blij ben met mijn zoon. Nou dit moest ik even kwijt, tineke
 
minder bezoek krijgen ligt echt niet aan een jongen of een meisje. Ook bij mij kwam er deze keer minder bezoek dan bij de eerste. In mijn omgeving zie ik precies hetzelfde gebeuren. Het is net of men een 2e minder interessant vindt dan een 1e. Onzin natuurlijk! Het is wel jammer dan je kraamtijd minder leuk was dan de 1e keer. Probeer er nu gewoon lekker van te genieten.
Groetjes,
Josie
 
Ja, hier precies hetzelfde.
Het begon al met toen ik zwanger was van de tweede. Kreeg veel minder kaartjes en kadootjes dan met de eerste.
Zo'n eerste kindje is toch het speciaalst blijkbaar.

Ben er niet zo rouwig om dat we minder visite krijgen hoor.
En voel je a.u.b. niet schuldig. Ik weet nog dat ik na het krijgen van m/n dochter zooooooo gelukkig en opgewonden was dat ik 2 nachten niet geslapen heb (na al een slapeloze nacht) en alleen maar naar haar kon kijken. Zelfs dat was minder deze keer. Tuurlijk was ik gelijk stapel verliefd op m'n zoontje, maar zo speciaal als bij de eerste was het toch niet.

Liefs,

Tessie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan