Help, mijn collega wil zwanger worden

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Ik zal me even voorstellen, woon in Den Haag en heb een  dochtertje van 5 maanden. Nu hoop ik dat jullie mij tips kunnen geven, ik weet verder niet waar ik advies kan krijgen. Het volgende is het geval,
toen ik op mijn werk vertelde dat ik zwanger (april 05) was barstte mijn collega uit in tranen als reactie, daar schrok ik van maar dacht oké dat gaat wel over... zij ging even weg, toen ze terugkwam zei ze dat ze niet met mijn zwangerschap om kon gaan. Schrik....Dat was het begin van mijn zwangerschap op mijn werk. Ik vond het erg sneu voor haar, bleek dat zij ook graag zwanger wilde worden maar dat het niet wilde lukken (42 jaar oud)
Helaas klopte het echt wat ze zei, ze kon inderdaad niet met mijn zwangerschap omgaan, was maanden lang niet te genieten, echt onuitstaanbaar. Ik werd erg ongelukkig met de situatie, mijn zwangerschap werd dood gezwegen, na een gesprek met haar- losste niets op, ben ik bijna overspannen naar mijn chef gegaan voor hulp, helaas kon hij mij niet helpen behalve dat zij een waarschuwing kreeg. Ik ben ivm hoge bloeddruk (ra ra naar de oorzaak...)  4 weken te vroeg met verlof gegaan, moest liggen en niets doen, toch is mijn dochter  5 weken te vroeg geboren.  Nu wil ik niet mijn collega geheel de schuld gegeven, zo is het eenmaal gelopen. Inmiddels ben ik weer 1 maand aan het werk, nu wordt er niet over mijn kindje gesproken, mijn collega is jaloers en laat het merken, ik kan niet met haar overweg. Ik kan niet vergeten dat zij mijn zwangerschapsgeluk weg hebt genomen, ook kan ik niet er mee overweg dat ze mij mijn kindje niet gunde (dat is nog het ergste), en nog steeds jaloers is. Mijn chef vindt dat we volwassen zijn en dat ik er maar mee moet leven...
wat moet ik doen, zij is zo met zichzelf en het niet zwanger worden bezig (heeft al IVF gehad, en heeft een stapel zwangerschapskleding in de kast) dat een gesprek niets oplost, haar reactie in onze laatste gesprek was: als ik zwanger wordt hebben we toch geen probleem meer. ???
Ja ik vind het sneu, hoewel ik me niet echt kan verplaatsen in haar gevoel,  wij zijn 1 jaar bezig geweest voordat ik zwanger werd maar  waren er niet zo mee bezig als zij. Ik baal van de situatie en denk er sterk over om een ander baan te gaan zoeken en dat  terwijl ik echt een hele leuke baan hebt! Ik hoop dat jullie kunnen helpen...  
bedankt

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Sandra,

wat een vervelende situatie voor je maar nog gefeliciteerd met je kindje. ik weet een beetje hoe het is want ik had het bij ons in de familie. de broer van mijn man kan geen kinderen krijgen wij waren dolgelukkig toen wij 5 jaar geleden zwanger raakte maar ons geluk werd ook weggenomen we konden er nooit over praten waar zij bij waren en er zat altijd een domper op nu hebben ze dan sinds 17 januari 2006 een adoptiekindje uit taiwan en nu is alles goed he maar als zij een tweede kindje willen hoeven ze alleen maar papieren klaar te maken en naar taiwan op te sturen terwijl wij nu 2 en half jaar bezig zijn voor ons tweede kindje en twee weken terug te horen hebben gekregen dat het een wonder is dat wij ons dochtertje nu 4 jaar hebben dat is schrikken want bij ons komt er zo gauw geen tweede maar er word met ons nu ook geen rekening gehouden zij hebben nu een kindje en dan is het goed. ik zou jou adviseren geniet van je werk negeer haar dat is moeilijk maar laat je geluk niet afnemen want de begin maanden van de kleine gaan al zo snel geniet ervan want ze zijn zo groot.

groetjes linda

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

ik hoor hier helemaal niet thuis, maar wil toch even reageren.

Hoewel het vreselijk is als iemand geen kinderen kan krijgen, en het vreselijk is om te zien hoe een ander gelukkig is, staat het feit dat zij geen kind heeft gekregen, en jij wel helemaal los van elkaar. Zij moet dat gaan beseffen, want om haar heen zullen nog heel veel kinderen geboren worden, hoe hard dat ook aankomt bij haar.
Ze heeft geen enkel recht om haar verdriet zo op jouw te projecteren, dat ze jouw je geluk ontneemt. (En jij moet dat niet laten gebeuren, dara ben je dan ook weer zelf bij)

Zelf ben ik vorg jaar met 18 weken zwangerschap bevallen, terwijl een vriendin van mij gewoon zwanger bleef. 2 dagen verschil in de uitgerekende datum, dus het was op bepaalde momenten erg moeilijk. Maar ik heb aan haar laten weten dat het losstaat van haar, dat zij gewoon moet genieten, en zich vooral niets moest aantrekken van bepaelde emoties van mijn kant. Dat het soms moeilijk is, maar dat zij er niets aan kan doen.
Toen ze bevallen is ben ik met lood in mijn schoenen 3 dagen na haar bevalling, en twee dagen voor mijn oorspronkelijke uitgerekende datum naar haar toe gegaan. Samen hebben we zitten janken, van blijdschap en verdriet.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid om hier mee om te gaan, maar besef wel dat zij een probleem heeft en niet jij (en dan heb ik het niet over het probleem van geen kinderen krijgen, maar het probleem hoe ze er mee omgaat, want dat is een nog veel groter probleem en staat ook haar eigen geluk in de weg)

Liefs
Miep

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi...

allereerst wil ik je ff feliciteren met je kindje!!! heb de verhalen gelezen,en het is idd erg lastig!!! ik herken er veel in... zal mijn verhaal ff doen: ik werk in een bedrijf   met 9meiden... heel leuk,nog niemand zwanger of een kind,met 1collega praatte ik vaak over onze kinderwens...wisten allebei dat we vd pil waren en hielden elkaar op de hoogte..waren ook erg jaloers op andren... zij werd na een paar maanden zwanger, kreeg tranen toen ik het als eerste hoorde,ma wel tranen van vreugde voor haar ze wou immers ook zo graag... toen onze leerling van net 18 jr zwanger raakte van een asielzoeker die in de bak zit werd ik erg jaloers... ze wou er bij horen en constant ging het oe ah oe au...kon niks van haar hebben ik was inmiddels al heel lang bezig,en zij is nog zelf kind en woont nog bij mams in....en raakte zo zwanger... grrrrrr   moest op een gegeven moment echt proberen vriendelijk te blijven,herkende mezelf niet meer...spelen natuurlijk meerdere dingen mee ze deed werk niet meer goed en gebruikte zwangerschap als excuus....niet om mij hoor ma ze werkt er gelukkig niet meer!! ma dat er bij jou totaal niet over je kindje word gesproken vind ik echt heel erg!!! praat je er niet met ander collegas over dan? tis voor je collega heel erg,ma ze heeft niet het recht om jou dat af te nemen...ik zou ook gewoon over je kindje gaan praten je kunt wel btje rekenschap met haar houden ja? succes en hou je me op de hoogte hoe het verder gaat?
liefs cenn