Help! Mijn verhaal: 18 jaar en zwanger

Hoi iedereen, ik wilde even mijn verhaal met jullie delen. Gewoon, om het van me af geschreven te hebben, dat lucht op. Ik zal het voor nu kort houden. Ik ben momenteel in de 37ste week van mijn zwangerschap, en al vanaf de eerste weken was het een hele rollercoaster voor mij. Ik was nog maar 17 toen ik in verwachting raakte, ruim een half jaar nadat ik schildklierkanker had overwonnen. Ik ben nu 18 en ik zal m’n zoontje snel genoeg in mijn armen kunnen sluiten. Omdat ik zo jong ben was het voor mijn ouders in het begin natuurlijk even slikken. Gelukkig is iedereen bijgedraait, staan ze allemaal achter ons en krijgen we veel steun. Dat is zeker niet voor iedereen vanzelfsprekend. De vader en ik zijn al 4 jaar samen, dus dat zit goed. Het enige grote verschil is dat we beiden een ander geloof hebben, hij is hindoe, ikzelf ben moslim. Het is altijd een groot gedoe met families wanneer dit voorkomt. Wij worden hier dus ook al jaren mee geconfronteerd. Het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was wist ik ook dat ik voor het geloof meteen met hem zou moeten trouwen. Gelukkig wilde ik dit sowieso al met hem, en hij met mij, dus dit was geen obstakel. Wat het wel lastig maakte waren de verschillen die we hebben kwa geloof. Zijn ouders willen iets anders en mijn ouders ook, hij wil iets anders en ik ook. Dit zal ook zo zijn als de kleine geboren is en dit zal helaas altijd zo blijven. Het is wel iets waar ik me heel erg mee bezig houd. Ook had ik altijd een goede band met mijn schoonouders, maar sinds wij getrouwd zijn en ik dus bij hen woon is dit helemaal veranderd. Zij hadden andere verwachtingen van ons, van mij, waaraan ik niet kon voldoen. Ik had tijd nodig om hier te wennen, dat gaat bij mij lastig. Ook ben ik heel erg hecht met mijn moeder en broer, ik vond het moeilijk om uit huis te gaan, om bij hen weg te gaan. Ik trok me een tijdje heel erg terug en ik wilde alleen maar op de kamer zitten, in m’n eentje. Ik wist dat dit gevoel tijdelijk was en ik me wel snel op m’n gemak zou voelen. Helaas kreeg ik niet de tijd en ruimte om te wennen van mijn schoonouders, wat frustrerend was voor iedereen. Vanaf toen werd de band tussen ons steeds slechter. Hier heb ik best veel moeite mee gehad omdat ik ze echt mocht. De situatie is nu al maanden zo. Ik trok bij hen in rond juli, gelukkig verhuizen wij volgende week al naar onze eigen huis, vooral vanwege gebrek aan ruimte die we hier hebben. Dit neemt al veel zorgen weg. Ik probeer te genieten van mijn zwangerschap en de periode erna, maar ik maak me vooral druk om de botsingen en meningsverschillen die er straks misschien zullen zijn. Vandaag kreeg ik ook van mijn vader te horen dat hij en zijn vrouw een kindje verwachten volgend jaar juni (mijn ouders zijn gescheiden, beiden opnieuw getrouwd). Opeens word ik moeder en zus in één keer. Dit is voor mij ook erg wennen, ik heb wel altijd graag een broertje of zusje gewild. Ik vind het soms alleen wel lastig, ik maak me zorgen omdat de jeugd van mij en mijn broer niet altijd goed was, ook doordat mijn ouders gingen scheiden en er nog zoveel meer gebeurd is. We hadden gelukkig elkaar. Er is ongelooflijk veel gebeurd in een jaar tijd. Eerst werd ik ernstig ziek, daarna raakte ik ongepland zwanger, toen moesten wij zo snel mogelijk trouwen en verhuisde ik weg van mijn moeder en broer, straks word ik zelf moeder en word ik ook nog eens zus. Ik ben door alle omstandigheden heel nuchter geweest de hele zwangerschap en vond het daarom dus ook moeilijk om echt te genieten, dat stukje heb ik dus erg gemist. Ik kijk nu zeker wel uit naar m’n zoontje maar momenteel is het eventjes te veel. Dank jullie wel voor het lezen van mijn verhaal. Ik ben ook erg benieuwd naar die van jullie!
 
Hey het is inderdaad een lastige situatie waar je in zit. Als jullie straks je eigen huisje hebben dan komt het met de vast wel goed. Qua verschillende geloven vind ik dat jullie allebei je eigen moeten aanpassen. Toen jullie een relatie kregen konden jullie dit verwachten neem ik aan. Ik ben zelf ook moslim en heb een nederlandse partner. We hebben 16 jaar moeten vechten om hem te laten accepteren door mij ouders. Geloof me onze culturen met me man heeft ook heel erg gebotst omdat we alles stiekem moesten doen. We hebben wel aan elkaar aangepast. Nu hebben we een dochtertje van bijna 6 maanden. Ze krijgt later van allebei culturen mee en ze mag later zelf kiezen voor welke cultuur ze gaat. Ook mij ouders zijn bij gedraait gelukkig anders moest ik een keuze maken voor wie ik zou gaan. Nu zijn mij partner en moeder 2 handen op een buik. Ik denk dat het wel goed komt met jullie zodra jullie je eigen huisje hebben. Pas je eigen aan, aan allebei de culturen en je partner ook. Ik wens je nog heel veel succes en probeer toch nog te genieten van ke zwanger. En oh ja maak je aub niet druk om andere al is dat moeilijk. Bemoeienissen heb je toch. Zorg zelf voor dat jullie gelukkig zijn en laat je geluk niet kapot maken door andere
 
Gefeliciteerd met je zwangerschap en wat fijn dat jullie volgende week lekker jullie eigen plek hebben. Dan gaat er vast al heel wat druk vanaf en kun je de laatste periode hopelijk nog genieten. Ik heb zelf ook een tijdje bij mijn schoonmoeder in huis gewoond toen ik zwanger was en ging alles ook ineens een stuk moeizamer. Inmiddels is onze band weer net als voor mijn zwangerschap en dat wij niet meer in één huis wonen heeft daar zeker mee geholpen. Het cultuurverschil zal er altijd blijven maar ik denk dat dat zichzelf wel oplost met de tijd. Het is nou eenmaal zo. Harstikke knap dat jullie het op deze leeftijd al zo goed voor elkaar hebben.
 
Ah superlief! Heel erg bedankt! Ja, ik hoor inderdaad vaker dat het beter gaat wanneer je toch een eigen plekje heb. Ik denk dat het met cultuur/geloof in het begin vooral moeilijk is, maar met de tijd zullen we vast een ritme en manier vinden wat voor iedereen werkt en went. Dank voor uw reactie!
 
[quote quote=10504641]Gefeliciteerd met je zwangerschap en wat fijn dat jullie volgende week lekker jullie eigen plek hebben. Dan gaat er vast al heel wat druk vanaf en kun je de laatste periode hopelijk nog genieten. Ik heb zelf ook een tijdje bij mijn schoonmoeder in huis gewoond toen ik zwanger was en ging alles ook ineens een stuk moeizamer. Inmiddels is onze band weer net als voor mijn zwangerschap en dat wij niet meer in één huis wonen heeft daar zeker mee geholpen. Het cultuurverschil zal er altijd blijven maar ik denk dat dat zichzelf wel oplost met de tijd. Het is nou eenmaal zo. Harstikke knap dat jullie het op deze leeftijd al zo goed voor elkaar hebben.[/quote]Ah superlief! Heel erg bedankt! Ja, ik hoor inderdaad vaker dat het beter gaat wanneer je toch een eigen plekje heb. Ik denk dat het met cultuur/geloof in het begin vooral moeilijk is, maar met de tijd zullen we vast een ritme en manier vinden wat voor iedereen werkt en went. Dank voor uw reactie!
 
Terug
Bovenaan