HELP! Partner die (mogelijk) vreemdgaat

A

ANONYMOUS_USERNAME

meiden,
ik heb een helse 3 dagen achter de rug.
Mijn partner heeft te kennen gegeven het "benauwd" te hebben in onze relatie. Hij is duidelijk geweest dat het niets met mij persoonlijk te maken heeft of over een onderdeel van onze relatie wat niet goed zit (seks bijvoorbeeld).
Wel is het echter zo dat hij met de vraag zit 'Is dit nou alles?', 'Wat is er nog mogelijk?', 'Ben ik niet te jong om me zo te binden' en dergelijke.

voorgesch: we zijn dit jaar 8 jaar bij elkaar, en dit jaar 3jr getrouwd.

Nou hebben wij, gelukkig, een eerlijke relatie waarin we vrij zijn om dit soort gevoelens te uiten Het komt wel op een slechte moment. Ik ben in verwachting van een 2e dochtertje!!!
Volgens mijn collega is dit een "normaal" verschijnsel bij mannen van zwangere vrouwen. Zij zouden het benauwd krijgen van de komende verantwoordelijkheden en noem maar op.

Nou hebben we afgesproken dat hij de nodige ruimte kan krijgen. Ik wil hem niet kwijt en vind dat hij er voor zichzelf uit moet komen; dat hij van ons, van mij houdt, dat er (volgens hem zelf ook) niets mis is met de relatie en dat dit een soort van opvlieging is geweest,
MAAR!!!
Hij krijgt zoveel aanspraak van andere meiden en zn hyves pagina is overladen met allerlei berichten dat ik echt doodsangsten uitsta dat hij "het er misschien van neemt!"
Ik heb gisteren de halve dag op het werk zitten janken en zoals jullie aan de onchristelijke tijdstip kunnen zien, ben ik nu ook wakker. Ik ben sinds 3u aan het huilen in bed puur om het idee dat hij misschieeeeeeeeeeeeeen eens in zou kunnen gaan op avances van andere dames. Misschien.
Ik heb hem verteld dat ik er niet op zit te wachten maar vind ook dat ik hem niet kan beperken in zijn ruimte Juist om hem niet verder weg te jagen.

Ik weet er verder geen raad mee en kan er verder met niemand over praten omdat het een grote grijze vlak is met allemaal vraagtekens. Mijn directe collega weet het wel, kon niet anders met al dat gejank gisteren. Hij weet verder van niets omdat ik zijn gedachtegang niet wil beïnvloeden.

groet,
een heel ongelukkige, mede-zwangere

 
lieve hilal,

wat ontzettend naar!!!!
ook al is er waarschijnlijk niets aan de hand, toch gaat je fantasie met je op de loop en maak je je zorgen, dat is heel logisch! alleen is het zowel voor jou als voor de baby en ook voor je dochtertje helemaal niet goed als jij zo gestressed bent.
en dat allemaal omdat je man het even benauwd krijgt van alle verantwoordelijkheden die er op zijn bordje liggen/komen. misschien kun je toch nog eens met hem praten over jouw gevoel, zonder meteen zo dramatisch te doen dat hij juist in de armen van een andere vrouw vlucht.
maar als je rustig uitlegt dat je begrijpt dat hij allemaal best heftig vindt wat jullie voor de boeg hebben en dat het prima is als hij de komende tijd (tot de baby er is) meer ruimte voor zichzelf neemt in de zin dat hij met vrienden uitgaat, gaat sporten, wat vaker van huis is e.d.
tegelijkertijd kun je dan zeggen dat je hem wel in emotionele zin nodig hebt en verwacht dat hij je op dat vlak steunt en zekerheid biedt, ook in het belang van jullie -straks twee- kinderen. en dat je er vanuit gaat dat hij zijn (tijdelijke) vrijheid en jouw vertrouwen niet misbruikt door het met iemand anders aan te leggen.
ik denk dat als je he zo open bespreekt (en je gaf aan dat jullie een open relatie hebben), dat hij dan respectvol met jouw gevoelens zal omgaan en je vertrouwen niet zal beschamen. geef ook aan dat het jou erg verdrietig zou maken als hij dat wel zou doen.
dat er meisjes op zij hyves staan, hoeft verder echt niets te betekenen hoor, waarschijnlijk vindt hij het gewoon vleiend om wat aandacht te krijgen en om zich zo minder oud en/of burgerlijk te voelen en te merken dat hij nog in de markt ligt. de kans dat hij daar echt wat mee wil terwijl hij aangeeft dat hij jou nog steeds leuk vindt en dat er niets mis is met jullie relatie is echt klein hoor. helemaal als hij zich realiseert dat hij dat op het spel zet als hij met een ander gaat. reden te meer om dat zonder te 'zeuren' wel met hem te bespreken. want wat extra ruimte is een ding, maar een extra vrouw erbij is iets heel anders... dat hoef je niet vooraf al te accepteren uit angst hem anders helemaal kwijt te raken hoor! mocht het toch gebuerd zijn, dan is het aan jou om te bedenken of je hem kunt vergeven, maar in dat geval zal hij wel bij je door het stof moeten en duidelijk moeten merken hoe erg jij gekwetst bent. als hij zich dat realiseert en jouw pijn ziet, zal hij het zeker nooit meer doen!
nou, dit is een heel verhaal geworden, maar ik hoop dat je er iets aan hebt en dat het je wat rustiger maakt.

heel veel sterkte!!

liefs,
mama in amsterdamzuid
 
quote: hilal1983 schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('22-04-2009 05:02:48'));

meiden,
ik heb een helse 3 dagen achter de rug.
Mijn partner heeft te kennen gegeven het "benauwd" te hebben in onze relatie. Hij is duidelijk geweest dat het niets met mij persoonlijk te maken heeft of over een onderdeel van onze relatie wat niet goed zit (seks bijvoorbeeld).
Wel is het echter zo dat hij met de vraag zit 'Is dit nou alles?', 'Wat is er nog mogelijk?', 'Ben ik niet te jong om me zo te binden' en dergelijke.

voorgesch: we zijn dit jaar 8 jaar bij elkaar, en dit jaar 3jr getrouwd.

Nou hebben wij, gelukkig, een eerlijke relatie waarin we vrij zijn om dit soort gevoelens te uiten Het komt wel op een slechte moment. Ik ben in verwachting van een 2e dochtertje!!!
Volgens mijn collega is dit een "normaal" verschijnsel bij mannen van zwangere vrouwen. Zij zouden het benauwd krijgen van de komende verantwoordelijkheden en noem maar op.

Nou hebben we afgesproken dat hij de nodige ruimte kan krijgen. Ik wil hem niet kwijt en vind dat hij er voor zichzelf uit moet komen; dat hij van ons, van mij houdt, dat er (volgens hem zelf ook) niets mis is met de relatie en dat dit een soort van opvlieging is geweest,
MAAR!!!
Hij krijgt zoveel aanspraak van andere meiden en zn hyves pagina is overladen met allerlei berichten dat ik echt doodsangsten uitsta dat hij "het er misschien van neemt!"
Ik heb gisteren de halve dag op het werk zitten janken en zoals jullie aan de onchristelijke tijdstip kunnen zien, ben ik nu ook wakker. Ik ben sinds 3u aan het huilen in bed puur om het idee dat hij misschieeeeeeeeeeeeeen eens in zou kunnen gaan op avances van andere dames. Misschien.
Ik heb hem verteld dat ik er niet op zit te wachten maar vind ook dat ik hem niet kan beperken in zijn ruimte Juist om hem niet verder weg te jagen.

Ik weet er verder geen raad mee en kan er verder met niemand over praten omdat het een grote grijze vlak is met allemaal vraagtekens. Mijn directe collega weet het wel, kon niet anders met al dat gejank gisteren. Hij weet verder van niets omdat ik zijn gedachtegang niet wil beïnvloeden.

groet,
een heel ongelukkige, mede-zwangere

Hey Hilal,

Wat erg zeg dat je juist nu in deze situatie geplaatst wordt. Als je zwanger bent ben je al gevoelig en komen dingen extra hard binnen. Je hoort inderdaad wel vaker dat mannen het benauwd krijgen als er een baby op komst is, maar bij mij dwingt het eerlijk gezegd  geen respect af. Heeft hij het bij de eerste zwangerschap ook gehad of komt dit als donderslag bij heldere hemel? Je nu vragen stellen als ben ik niet te jong om mij zo te binden vind ik behoorlijk laat als de tweede op komst is. Dat zou je je toch moeten bedenken op het moment dat je gaat trouwen?  Maar goed, het mag duidelijk zijn dat ik achter jou, mede-zwangere , sta. Het klinkt bijna als een midlife crisis.

Ik ben het eens met de mama uit A'dam Zuid dat een open gesprek nodig is. Je hebt nu wel erg weinig informatie om mee om te kunnen gaan lijkt mij. Ik zou  wel de bal voornamelijk bij hem laten liggen. Vraag hem hoe hij het nu verder voor zich ziet. Hoe denkt hij meer vrijheid te kunnen creeeren en zijn vragen te beanwoorden? Ga niet alleen maar bedenken hoe jij moet reageren of moet veranderen. Hij is degene die twijfelt.

Zijn gevoelens kun je uiteindelijk toch niet veranderen, maar je kunt wel jou gevoelens en verwachtingen duidelijk maken. En je grenzen! Als hij openstaat voor een ander moet hij daar duidelijk in zijn, dan kun jij ook eerlijk zeggen hoe je er over denkt. Heb je hem al op de man  af durven vragen of hij verliefd is op een ander?  Wellicht voelt hij alleen maar dat hij ervoor open staat en wil hij op tijd aan de bel trekken.

Laat je niet leiden door angst. Je komt over als een intelligente, gevoelige en zelfstandige vrouw die het hoe dan ook gaat redden. Graag of niet zou je moeten denken, maar dat kan natuurlijk niet als je zoveel van iemand houdt,  je in verwachting bent en je ook voor je eerste dochter wil vechten voor je gezin.

Ik denk niet dat het dramatisch is om te denken dat je man in de verleiding zal komen om vreemd te gaan. Als je om je heen kijkt, zie je dat vaak genoeg gebeuren. Wees duidelijk in jouw grenzen en houd de eer aan jezelf. Ook al voel je het niet zo: laat zien dat je een vrouw van de wereld bent en dat je dochters en je eigen gezondheid en geluk op één staan. Zorg goed voor jezelf, pak je rust en probeer afleiding te zoeken. Gooi je emoties eruit (spanning vasthouden is voor de baby ook niet goed). Wees niet bezig met een bepaalde houding voor hem aan te nemen, zodat zijn gevoelens kunnen veranderen. Volg je gevoel. En neem misschien toch iemand in je omgeving in vertrouwen. Dat wil je misschien niet uit loyaliteit naar je man, maar jij hebt nu denk ik wel een uitlaatklep nodig.

Maar goed, ik probeer alleen maar mee te denken en heb zelf niet in deze situatie gezeten. Juist omdat ik zie hoe anders mijn man is, kan ik mij boos maken over de houding van jou man. Ik raakte destijds onverwacht  zwanger van de eerste toen hij 25 was en als  net afgestudeerde  tijdelijk bij de Praxis werkte. We moesten allebei  een nieuw baan vinden in een ander deel van het land en lang  leek het erop dat we geen hypotheek konden krijgen. Hij is dus een jonge vader (30 en straks drie kinderen), maar ik heb geen moment heb twijfel bij hem kunnen bespeuren. Maar goed, iedereen is anders. Misschien  is het juist heel moedig van je man dat hij open durft te zijn...  

Heel veel sterkte. Hopelijk voel je je gesteund door de reacties op dit forum. Ik weet zeker dat de medezwangeren erg met je meeleven.

Liefs Sacha





 
Hoi Hilal,

wat een rotte situatie! Er is hieronder al heel veel gezegd en ik heb daar verder niet veel aan toe te voegen, behalve dan dat je je niet te druk moet maken om wat er op zijn Hyves gebeurt; zo'n webpagina is vrijwel nooit representatief voor waar iemand werkelijk mee bezig is of met wie hij omgaat!

Ik wens jou en je man  heel veel sterkte om jullie gezamenlijke geluk terug te vinden!!!
 
hey hilal,

ook ik heb eigenlijk bijna niets meer toe tevoegen aan het geen wat al geschreven is, maar wens je heel veel sterkte in deze moeilijke periode!

groetjes susanne
 
Nou, ik krijg wel de bibbers als ik dit lees...

Ooit een niet te vertrouwen vriendje gehad en achteraf klopte alle signalen die ik dacht te zien!

En dat je man nu ineens plankenkoorts krijgt vind ik persoonlijk erg laf!
Dat had hij moeten bedenken toen hij met jou ging trouwen, kom nou zeg!
Jullie hebben samen bepaalde keuzes gemaakt en het zou niet eerlijk zijn als jij daar alleen de verantwoordelijkheden voor zou moeten dragen!

Sterkte, en ga echt op je gevoel af hoor!

xxx
 
Hallo Hillal,

Hoe gaat het nu met je??
Ik hoop dat alles weer een beetje is bijgedraaid!!

Mijn mening is misschien wat heftig en ik oordeel dan ook van afstand en zit zelf niet in die situatie, maar ook ik vind het erg laf van hem. Ik neem aan dat jullie de keuze samen hebben gemaakt om een kindje te maken!! Toen stond hij toch ook vooraan, om die daad te doen. Waarom rent hij nu dan weg!!! Ik zou nooit accepteren, dat hij "de bloemetjes" zou buiten zetten of iets in die soort! Ik snap best dat het voor hem  eng moet zijn, en vooral omdat hij de beeb niet zo kan voelen, als wij. Maar hoe zit het dan met jouw! Wat als jij bang bent voor de toekomst, of zoals nu, bang bent om je man te verliezen... Dat moet je dan maar alleen opknappen?

Meis, volgens mij ben jij een enorm sterke vrouw, dus denk in deze ook aan jezelf en je grensen.
Probeer toch met hem te praten en niet zomaar alles te slikken, omdat je bang bent om hem te verliezen..

Ik wens jouw heel veel sterkte en ik hoop dat dit allemaal maar voor even is en dat je inmiddels al zit te lachen om deze adviezen.  Omdat alles weer oke is!

Groet
 
dag meiden,
daar ben ik weer.

Heeeeeel erg bedankt voor jullie reacties c.q. aanmoedigingen.

Wij hebben gisteravond even een hartig woordje met elkaar gesproken. Ik ben er ook erg blij om dat ik hem er toch over heb aangesproken want er waren toch wat misverstandjes;
Ik wilde hem de ruimte geven om even rond te kijken, uit te gaan, met vrienden te praten etc over zijn gevoelens. Hopende dat hij tot de conclusie zou komen dat onze relatie gewoon goed is en dat dit gewoon een soort van opvlieging is...
HIJ dacht dat ik hem een "vrijbrief" had gegeven om, mocht het zover komen dat hij verleid werd door een ander, voor 1 keertje daar seks meer mocht hebben.
Rare gedachte natuurlijk, want waarom zou ik daar nou een vrijbrief voor geven?!

Maar goed, ik heb aangegeven dat, dat absoluut niet de bedoeling was/is. Ik kon hem niet tegenhouden maar mocht hij het zover brengen met een ander dat hij ons 3tjes kwijt zou raken. (huidige dochter, toekomstig dochtertje en mij)
Hij is hier heel erg van geschrokken omdat hij echt dacht dat ik het o.k. vond (?!) en hij heeft zn excuses aangeboden en aangegeven dat niets het waard was om ons kwijt te raken. GELUKKIG!!!!!!!
Mijn vertrouwen in hem heeft wel een deuk opgelopen. Hij doet zn best om het goed te maken en heeft gelijk een heel romantisch weekendje geboekt.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties, als ik hem er niet op had aangesproken en hij toch iets met een ander was begonnen, zou het echt dramatisch zijn afgelopen!

groet hilal
25wk5dg
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan