help! schoonouders!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Volgens mij zijn er meer dames met dit dilemma, dus wil ik graag weten hoe jullie hier mee om gaan.

In principe heb ik schatten van schoonouders en willen ze alles voor je doen, maar.....
Sinds mijn dochter er is (nu 5 mnd) is zij alles voor hun, en dat is logisch want wie vindt zijn eigen 1e kleinkind nou niet de mooiste van de wereld. Dat is goed en fijn en blablabla. Maar wij ergeren ons dood aan het feit dat ze alles al eerder in huis hebben dan wij en dat dat dan ook beter is. Bijv. het wippertje, de box, het ledikantje en ze hebben zelfs al een fietsstoeltje!
Als wij daar komen en mijn man vertelt zijn verhaal wordt er niet eens meer geluisterd naar hem, terwijl ze hun zoon geweldig vinden(vonden?) Ik vind dit erg lullig om te zien hoe teleurgesteld hij is als hij met een lullig antwoordje de mond wordt gesnoerd. Hij is dan zo verbaasd dat hij niks meer weet te zeggen. En mijn verzorging van mijn dochter wordt door mijn schoonmoeder altijd op de loep genomen. Want alles kan beter (op haar manier)en ongevraagd gaat ze dan ook dingen regelen en als ik dan aangeef dat wij dat niet willen of leuk vinden, gaat ze gewoon door.
Nou past ze 1x in de 2 weken op (gelukkig) maar na vandaag heb ik het even gehad na de zoveelste keer zeggen.
Ze heeft mijn dochter vanochtend gewoon een uur laten huilen omdat ze niet op haar (schoonmoeders) tijd wou slapen. Wij laten onze dochter nooit zolang huilen. Ze vertelde het ook nog zo van "ja, het was wel moeilijk maar ik heb gewonnen" "Goed voor de longen"Nou vraag ik je!
Ik heb ook gelijk te kennen gegeven dat ik het er niet mee eens was dat ze dat gedaan had, ik ging er dan ook vanuit dat ze onze dochter verzorgd zoals wij dat doen/willen. En niet haar eigen opvoeding.

Het is ondertussen een heel verhaal geworden en elke x denk ik, het valt wel mee, het ligt meer aan mij, maar het wordt er niet leuker op. Wij hebben nu al een smoes verzonnen om niet met de kerst daar een hele dag te moeten zijn. Zover is het al. We kunnen praten als brugman, maar volgens hun ligt het aan ons.
Wat moeten we hier nou mee?
 
Het is inderdaad een heel verhaal geworden, maar het is voor jou geloof ik ook best wel een dilemma. Jouw schoonouders zijn de kindertijd van hun eigen kind(eren) aan het overdoen via jouw kind. Ze zijn er blijkbaar ook volop van aan het genieten. Er is echter wel een probleem, jouw kind is niet hun kind. Ze gedragen zich echter alsof dat wel zo is. En hier ligt het hele probleem. Ze gaan dan ook volkomen voorbij aan jouw man en jou als de ouders van jouw dochter. Jullie wensen tellen niet, worden niet eens gehoord. Ze volgen hun eigen wensen en behoeften, maar het gaat hier om jullie kind en dus gaat het om jullie wensen en behoeften. Die van hen tellen feitelijk niet, hoe hard dat ook klinkt. Zij hebben hun tijd als opvoeder gehad, nu is het jullie beurt. Ze kunnen deel uitmaken van het leven van hun kleinkind, maar dan wel als opa en oma. Dat betekent onder andere dat ze zich niet bemoeien met de opvoeding/verzorging van jullie kind en dat ze jullie wensen hierin respecteren. Ik zou als ik jullie was even geen smoesjes verzinnen maar proberen eerlijk te zijn. Leg duidelijk uit dat je wil dat jouw wensen gerespecteerd worden en dat je ze nu even niet laat oppassen omdat ze dat niet doen. Misschien lukt het jouw schoonouders op deze manier om te veranderen. Als dat niet lukt en ze blijven er zo mee omgaan als ze nu doen, zul je hun plaats in het leven van jouw dochter kleiner moeten maken. Jammer, maar helaas. En nee, het ligt niet aan jou hoor. Je ergernis is terecht, maar begin wel met duidelijke grenzen aangeven. Dit is inmiddels ook een heel verhaal geworden, ik hoop dat je er wat aan hebt. Succes!
 
Hoi,

Je verhaal komt er overeen met mijn schoonouders, die luisteren ook niet naar hun zon, gaan er gewoon volledig door heen praten over hoe het vroeger ging.
Je moet je poot stijf houden hoor, ze moeten jouw opvoeding doen anders zou ik je kindje dus niet meer brengen.
Vroeger dachten ze dat je een kindje verwende als je het oppakte als het huilde maar daar zijn ze van terug gekomen dit is dus niet zo.
Maak dit duidelijk aan je schoonouders, ze hoort jullie opvoeding te doen, hadden jullie het hier niet over gehad dan toen jullie die 1 dag in de 2 weken afspraken??
Sterkte hoor.

Bobbian
 
Nou dat is inderdaad niet mooi. Ik denk dat praten alleen een oplossing kan bieden. En dan wel even heel duidelijk stellendat het jullie kind is dus ook jullie verantwoordelijkheid en opvoeding. Adviezen zijn natuurlijk nooit weg maar de keus moet aan jullie zijn om er wel of niet wat mee te doen.
 
Jeetje,
Wat herkenbaar!! Zijn alle (schoon)ouder zo?? Bij ons is het precies hetzelfde. Het is zelfs zo rg dat wij aan de kant worden geduwd, en dat ze onze zoon gewoon uit bed, box of onze handen pakt!! Echt vervelend. En wat we ook zeggen, er wordt net gedaan of we gek zijn. En ja wij zijn ook de eerste met een kindje. Maar dat is bij mij ouders ook zo, maar die zijn toch anders daarin. ze vragen het netjes voordat ze iets doen.
Zou het ooit overgaan??
 
misschien kun je je schoonouders een keer meenemen naar het consultatiebureau en de meningsverschillen die jullie hebben over de opvoeding voorleggen aan de arts/verpleegkundige. Deze zal zich hoogstwaarschijnlijk meer in jou manier van opvoeden kunnen vinden en wellicht dat je schoonouders wel iets aannemen van een "professioneel", objectief persoon. Succes
 
Mijn schoonmoeder pakt het nog iets 'subtieler' aan.. Die zegt bij alles: "Ik zou het zo doen en ik zou hem naar boven brengen en ik liet mijn kinderen altijd huilen en ik gaf ze altijd wat de pot schafte en ik..." Fijn he! Volgens mij is het toch nooit goed, hoe je ook doet, je doet het altijd anders dan dat zijzelf het deden.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan