Help! Speenverslaafd! Hoe komt ze er ooit af?!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo ervaren mama's

Mijn dochtertje is nu 2,5 jaar, en ze is echt verslaafd aan haar speentje.
Ze krijgt hem alleen in bed, als ze gaat slapen.
Ze wordt 's nachts ook nog wel eens wakker als ze haar speen niet kan vinden, en dan begint ze te huilen.

Hoe en wanneer kan ik haar dit het beste afleren????

Ik heb wel eens gevraagd of we haar speentjes aan de babies zullen geven, omdat ze al zo groot is, maar dan raakt ze helemaal in paniek. NEEEEEE!

Hebben jullie een goede TIP?

Bedankt alvast!

Groetjes Vilies

 
Hey!

wij hebben een dochter van 3 en ik ben nu 32 weken zwanger van de tweede.
Mijn dochter heeft ook lang een speen gehad, tot haar derde verjaardag (ook alleen snachts!!
Wij hebben haar al bijna een maand voor haar verjaardag verteld dat als ze drie werd ze groot zou zijn en dan écht geen speentje meer mocht.
Elke dag hebben we het er over gehad, en op haar verjaardag, toen we haar vertelden: vandaag ben je jarig en ben je 3, zei ze zelf:
Nu ben ik groot, ik wil geen speen meer! We hebben samen alle spenen in het huis bij elkaar gezocht en alles in de prullenbak gegooid!
twee nachten heeft ze slecht geslapen, snachts wakker en 'zeuren' om haar speentje, maar na een stug: nee, hoor, je bent drie en groot, dus geen speen meer!. sliep ze weer door!!
Het zal voor elk kind anders zijn, maar bij ons werkt het best ja is ja en nee is nee, zo ook met een speen.
Het was even wennen voor haar, maar al snel was het duidelijk dat ze de speen toch echt niet meer kreeg!

heel veel succes!!

Linda
 
Hoi Vilies, mijn dochtertje had hetzelfde probleem, alleen liep zij ook overdag met een speen in haar mond. Onze tandarts raadde toen aan om het topje van de speen te knippen zodat het niet meer zo lekker sabbelt. En als je kind daar dan aan gewend is knip je er steeds iets meer af totdat er niets meer over is of je kind hem niet meer wil. Bij ons werkte het vrij snel, al gaf de eerste knip in tuttie wel de nodige tranen. Veel succes.
Groetjes Loes
 
Wij wilden de speen aan Sinterklaas geven door in de schoen te stoppen. Eind oktober ben ik echter bevallen van zoon nr. 2 en er waren al zoveel veranderingen in huis, dat we dit niet hebben gedaan. Over een tijdje gaan we de spenen aan de vuilnismannen geven. Ik wil dan letterlijk naar buiten lopen als de vuilniswagen er is (Thijs vindt dat altijd super interessant!) en hem zelf de spenen in de agen laten gooien. En dan...nee=nee!! ik hoop dat ik het vol houd, maar ik hor om me heen dat het 1, misschien 2 nachtjes wat moeilijk is en dan zijn ze er al weer aan gewend.
Succes, patricia
 
Hoi meiden
Bedankt voor jullie tips.
Ik zie er echt een beetje tegen op, moet ik eerlijk zeggen.
Niet vanwege de misschien 2 slechte nachten, maar omdat ik het zo zielig voor haar vind.
Ik denk ook dat ik ga proberen om kleine stukjes van haar speen af te knippen, zo leert   langzamerhand dat het eigenlijk toch niet zo lekker is.
Maar ik denk dat ik toch nog even wacht tot dat ze bijna 3 is.
Uitstellen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (oh wat erg he?!)
Eigenlijk moet ik er gewoon mee beginnen.

Ik denk er nog even over na.....

Groetjes Vilies
 
Net na haar 2e verjaardag hebben we bij Rebecca de speen weggehaald. Cold Turkey. Ik heb hem uit haar bed gehaald zonder dat ze het zag, dus toen ze er 's avonds in lag was het eerste wat ze zei, waar is speen ?   Mama wist het niet, papa ook nog gekeken, speen was weg. Ze heeft 10 minuten gehuild, toen ben ik na haar toe gegaan, getroost en gezegd dat speen echt weg was, en ze ging slapen. Volgende avond nog even vragen of hij er echt niet meer was, en ze heeft er nooit meer om gevraagd.
Ook bij mij moeder (had ze een eigen speen in haar bedje) vroeg ze het, en mijn moeder zei: oma weet niet waar de speen is , en het was goed.
Misschien wel een drastische manier, maar bij haar werkte het wel.

Moet er wel bij zeggen dat als ze was blijven huilen, ik hem had teruggegeven en iets anders had geprobeerd.
 
Wij hebben hem afgelopen Sinterklaas aan Sinterklaas meegegeven en daar heeft ze iets tastbaars voor in bed voor teruggekregen (een doraslaappop). Mijn dochtertje was toen 2 jaar en 2 maanden. Het was een drama... Tenminste de eerste drie dagen. Ik moet zeggen dat als mijn man er niet was geweest dat ik beslist weer overstag was gegaan, maar het is het achteraf allemaal waard geweest!!! Ze had hem ook alleen in bed en werd ook als ze hem niet kon vinden wakker. Ik zag er ook enorm tegenop en   ik vond het ook beslist niet meevallen, maar nogmaals, na 3 dagen was het huilen voorbij en na een week vroeg ze er niet eens meer om.
 
Hoihoi
Ik denk dat ik er  maar snel mee ga beginnen!
We willen ook graag een tweede kindje, en als ik het uit blijf   stellen, ga ik het misschien pas doen als de tweede er is, en dat vind ik zielig!

Eigenlijk moet ik er meteen mee beginnen, maar elke keer vind je wel weer een smoes om het niet te doen. Ik moet er eigenlijk zelf wel een beetje om lachen.

Het is net alsof je boven op een hoge duikplank staat, en denkt, zal ik springen of toch maar niet...

Herkennen jullie dit?

Groetjes Vilies
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan