A
Anoniem
Guest
Hallo meiden,
Stijn (nu 9 maanden) is vanaf het begin een voorbeeldige slaper. Geen gebroken nachten en 12 uur achter elkaar slapen. Tot een aantal dagen geleden... Het gekke is dat hij uit het niets (begin van de nacht, als wij naar bed gaan) ineens enorm gaat huilen. Niks helpt! Ik wilde hem eerst niet of niet te snel oppakken maar op een gegeven moment won mijn moederhart en moest ik hem wel pakken. Zodra hij mij voelde, viel hij in slaap. Na een aantal minuten weer in zijn bedje gedaan... en weer brullen...en dat ging zo even door. Uiteindelijk ongeveer een uurtje met hem 'bezig geweest'. Op een gegeven moment ben ik gaan neurien terwijl hij in bed lag en toen is hij langzaam in slaap gevallen. Het lijkt op verlatingsangst i.c.m. nachtmerrie's, wat denken jullie? Maar...hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Wat is het meest pedagogisch verantwoord (om het zo maar even te noemen)?
Alvast bedankt!!!
Groetjes,
Laura
Stijn (nu 9 maanden) is vanaf het begin een voorbeeldige slaper. Geen gebroken nachten en 12 uur achter elkaar slapen. Tot een aantal dagen geleden... Het gekke is dat hij uit het niets (begin van de nacht, als wij naar bed gaan) ineens enorm gaat huilen. Niks helpt! Ik wilde hem eerst niet of niet te snel oppakken maar op een gegeven moment won mijn moederhart en moest ik hem wel pakken. Zodra hij mij voelde, viel hij in slaap. Na een aantal minuten weer in zijn bedje gedaan... en weer brullen...en dat ging zo even door. Uiteindelijk ongeveer een uurtje met hem 'bezig geweest'. Op een gegeven moment ben ik gaan neurien terwijl hij in bed lag en toen is hij langzaam in slaap gevallen. Het lijkt op verlatingsangst i.c.m. nachtmerrie's, wat denken jullie? Maar...hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Wat is het meest pedagogisch verantwoord (om het zo maar even te noemen)?
Alvast bedankt!!!
Groetjes,
Laura