Help.....weer werken

Ik wil hier even mn ei kwijt. Over twee weken moet ik weer aan het werk en ik vind het verschrikkelijk. Ik werk 3 dagen mn dochtertje van 2,5 maand gaat 2 dagen naar het kdv en 1 dag is mn man thuis met haar.
Ik wordt gewoon misselijk bij de gedachte dat ik dan niet meer de hele dag bij haar ben, moet om de haveklap huilen als er aan denk en mn man snapt het gewoon niet. Hij snapt wel dat ik het niet leuk vind maar begrijpt niet dat het zo'n heftig gevoel bij mij heeft.  En ik weet ook wel dat het heel normaal is en dat ik niet de enige ben en dat als je eenmaal aan het werk bent het ook wel weer leuk is, en ik vind het ook belangrijk om nog te werken naast mn moederschap,  maar ik wordt echt gek van dat neerschachtige verdrietige gevoel als ik er alleen al aan denk....mn maag keert zich om bij de gedachte dat ik straks niet meer de hele dag mn meisje om me heen heb.
Deze week ga ik op het kdv beginnen met wennen maar ik denk dat ik daar echt met dikke tranen zal zitten.  En nog extra vrij nemen heeft ook geen zin want ik moet er toch weer een keer aan geloven en bewaar mn dagen dan liever voor als ik ze nodig heb. Zijn er op dit forum moeders die zich net zo kut (sorry) voelen als ik.......snik
 
Hoi Colette

Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Ik heb nog 5 weken te gaan, maar het voelt nu nog maar zo kort dat ik bij mijn meisje kan zijn....
Ook ik ga drie dagen werken en hebben dezelfde constructie als jullie, al starten we het eerste half jaar zo dat mijn vriend en ik ook nog een dag extra afwisselend met ouderschapsverlof erbij nemen.
Maar oh, ik voel het ook al aankomen dat ik vreselijk overstuur raak als ik haar voor het eerst naar het kinderdagverblijf moet brengen....
En ook ik denk dat het uiteindelijk fijn is om weet te werken, weer in de "grote mensen wereld" mee te doen.
Maar na een paar moeilijke begin weken (ritme was zwaar te zoeken), ben ik inmiddels zoooo verliefd op mijn meisje, dat ik haar niet uit mijn zicht wil hebben.
We moeten maar denken dat ook aan de nieuwe situatie we zullen wennen en dat het waarschijnlijk mee gaat vallen als we eenmaal weer bezig zijn. Maar dat is makkelijk gezegt, ik weet niet of het echt zo werkt.
Sterkte meid en nee, je bent niet de enige die het zo voelt.
groetjes
Karen
 
quote: karentje reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('30-07-2007 10:24:29'));

Hoi Colette

Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Ik heb nog 5 weken te gaan, maar het voelt nu nog maar zo kort dat ik bij mijn meisje kan zijn....
Ook ik ga drie dagen werken en hebben dezelfde constructie als jullie, al starten we het eerste half jaar zo dat mijn vriend en ik ook nog een dag extra afwisselend met ouderschapsverlof erbij nemen.
Maar oh, ik voel het ook al aankomen dat ik vreselijk overstuur raak als ik haar voor het eerst naar het kinderdagverblijf moet brengen....
En ook ik denk dat het uiteindelijk fijn is om weet te werken, weer in de "grote mensen wereld" mee te doen.
Maar na een paar moeilijke begin weken (ritme was zwaar te zoeken), ben ik inmiddels zoooo verliefd op mijn meisje, dat ik haar niet uit mijn zicht wil hebben.
We moeten maar denken dat ook aan de nieuwe situatie we zullen wennen en dat het waarschijnlijk mee gaat vallen als we eenmaal weer bezig zijn. Maar dat is makkelijk gezegt, ik weet niet of het echt zo werkt.
Sterkte meid en nee, je bent niet de enige die het zo voelt.
groetjes
Karen




Hey dank je karen, voor je snelle bericht,
Het geeft me een goed gevoel dat je me begrijpt, zat (alweer) met tranen in mn ogen je reaktie te lezen. Het doet gewoon zo'n pijn, ik ben ook echt verliefd op mijn kleine prinses.
Maar denk dat er niets anders op zit dan maar mn waterproofmascara op te doen en een doos tissues mee te nemen naar het kdv.....zucht.
Heb wel 1 opbeurende gedachte, misschien ook voor jou straks als jij aan de beurt bent. Het is nu voor de kleine niet erg, als ze een paar maanden ouder zijn en ze zijn zich er echt van bewust dat mama weggaat is het denk ik veel erger.
Aan die gedachte hou ik me dan maar vast..........
Groetjes Colette
 
Hoi,
ik heb mijn zoontje vanochtend voor 2uur nar de kdv gebracht dit om hem alvast langzaam te laten wennen. Ik heb het redelijk droog gehouden toen ik hem wegbracht en het zag er erg leuk uit op het kdv. Totdat ik weer in de auto zat, toen heb ik echt zitten huilen. Ik heb hem net opgehaald en hij zat lekker te lachen bij een van de leidsters in haar armen, klinkt raar;  maar juist toen voelde ik me erg schuldig. Ik wil hem eigenlijk niet alleen laten, want ik ben tenslotte zijn 'MAMA"en ik weet wat het beste voor hem is....Ook ik ga over 2 weken weer 3 dagen per week werken.Het is allemaal zo dubbel; aan de ene kant is het fijn om weer onder de mensen te zijn, maar aan de andere kant wil je toch ook je kindje lekker dichtbij hebben. Ik hoor ook van iederen om me heen dat dit vanzelf weer overgaat en dat iedere moeder hier doorheen moet. Het zal allemaal wel, maar ik vind het geen fijn gevoel op dit moment en ik probeer er nog niet te veel aan te denken. Nou allemaal veel sterkte en misschien kunnen we mekaar af en toe een beetje steunen.
Gr.
 
ik heb dat niet gehad, ben geen moment emotioneel/over de toeren geweest toen ik weer aan het werk moest, , toen Mark naar de oppas ging niet (toen werkte ik 4 dgn per week) en ook als luuk naar de oppas zal gaan heb ik daar geen moeite mee. Waarschijnlijk ben ik erg rationeel ingesteld. ik zeg altijd tegen mezelf: ik wil werken, dan kunnen de kids niet mee, dus moet ik daar ook geen drama voor mezelf van maken, dat ik ze niet weg wil brengen/de zorg moeilijk aan anderen toevertrouw. nu weet ik wel dat niet iedereen dat heeft en kan, maar voor mij werkt het prima!
 
Ik ken het!
Morgen moet ik weer beginnen ...
De laatste paar dagen heb ik last  van huilbuien, wil veel liever bij mijn meissie zijn!
Helaas kunnen wij het niet veroorloven om te stoppen met werken, gelukkig werk ik wel parttime maar elke dag is eigenlijk te veel!

moet er toch aan geloven....

xxx meimams
 
Terug
Bovenaan