help ,wie herkent dit??

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi
ik ben een moeder van een zoon en een dochter van resp. 4,5 en 3 jaar.
ik had het idiote idee dat alleen baby's huilen maar een kind van 4,5 jaar toch zeker niet meer!!!
Misschien dat het door deze drukke periode komt maar ik word  knettergek van het gejank bij ons thuis , echt tenenkrommend.
Mijn zoon gaat huilen als je de dop op een potje doet (had hij willen doen)
hij gaat huilen als we met de auto gaan (hij had willen lopen)
hij gaat huilen als ik bij mijn dochter op bed het verhaaltje lees (had op zijn bed gemoeten).
ik kan nog zo'n 100 situaties verzinnen ,
en hij krijgt er echt zijn zin niet mee hoor!
ik weet dat het ook niet slim is maar ik zeg  wel eens  tegen hem dat ie een baby is door zulk gedrag (maar dat helpt ook niet )
wie weet raad , en wanneer gaat het over???
groeten k
 
Hallo,

Je zou kunnen proberen van tevoren te overleggen met wat hij wil. Dan kan hij van tevoren al zeggen wat hij wil. Of hem 2 keuzes geven. Als jij nl wil dat hij dat boekje leest en hij wil zelf van tevoren al een ander heb je bij voorbaat   al strijd terwijl dat misschien niet nodig is. Op momenten dat dingen echt niet anders kunnen heeft hij gewoon te accepteren wat jij wil. Maar op het moment dat hij zelf keuze heeft in dingen heeft hij het gevoel dat hij zelf mag kiezen en maakt dat hij zich belangrijk voelt en denkt dat hij mag meedenken. Dan heb je van tevoren al minder strijd. Gewoon overleggen met hem. Weet dat je daar niet altijd tijd voor hebt en zin in hebt, maar continu strijd over dingen is ook niks.. Heb je wel een hoop geduld en energie voor nodig. Uiteindelijk kom je met hem tot een goede compromis.
Hoop dat het lukt!!

Groetjes,
Angelique
 
Hai.

Vermoeiend he?
Mijn zoontje is net 4 jaar en ook hij heeft soms een periode dat hij bij alles gelijk gaat piepen en huilen. Soms ook nog met stampende voetjes erbij. Verschrikkelijk is dat. Ik kan er ook niet tegen. En bij ons krijgt hij ook zeker niet zijn zin door huilen, juist niet zeg maar.
Maar toch gaan ze ermee door. Konden we het maar begrijpen.
Ik ben nu 32 weken zwanger van de tweede en het is echt vermoeiend. Ik zeg ook vaak dat alleen kleine baby's nog zoveel huilen en als hij echt een grote jongen is dat hij dan moet leren te zeggen wat hij wil met woorden. Soms werkt dat, soms ook niet.
Soms werkt niks. Soms werkt alleen dat hij straf krijgt.
Heel vervelend.
Ik weet ook niet waarom ze dit blijven volhouden of waar het dan weer opeens vandaan komt.
Ik wil je alleen sterkte wensen en misschien is het prettig te weten dat je niet alleen bent.

Groetjes Gerrie.
 
ooohh wat herken ik dit en mijn dochter is dus ook 4,5. (zou het daar aan liggen.)
ik word er echt stapel gek van en heb alles al geprobeerd maar nog geen echte oplossing gevonden helaas.
ik probeer het meestal te negeren maar voorals nog weinig succes

miep
 
quote: Axle reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('28-12-2007 14:33:56'));

Hallo,

Je zou kunnen proberen van tevoren te overleggen met wat hij wil. Dan kan hij van tevoren al zeggen wat hij wil. Of hem 2 keuzes geven. Als jij nl wil dat hij dat boekje leest en hij wil zelf van tevoren al een ander heb je bij voorbaat   al strijd terwijl dat misschien niet nodig is. Op momenten dat dingen echt niet anders kunnen heeft hij gewoon te accepteren wat jij wil. Maar op het moment dat hij zelf keuze heeft in dingen heeft hij het gevoel dat hij zelf mag kiezen en maakt dat hij zich belangrijk voelt en denkt dat hij mag meedenken. Dan heb je van tevoren al minder strijd. Gewoon overleggen met hem. Weet dat je daar niet altijd tijd voor hebt en zin in hebt, maar continu strijd over dingen is ook niks.. Heb je wel een hoop geduld en energie voor nodig. Uiteindelijk kom je met hem tot een goede compromis.
Hoop dat het lukt!!

Groetjes,
Angelique



he angelique,

wat een goede tip, ga het gelijk uitproberen

miep

 
Zo herkenbaar.

Mijn dochter (3de in de rij) wordt in april 3, maar heeft dezelfde visie (en toch wel al een hele tijd). Zolang ik maar genoeg zaag, ween, boos ben, niet eet,... zal ik wel mijn zin krijgen. En daar komen dus ook de nodige traantjes aan te pas.

Ze krijgt op sommige vlakken keuzes aangeboden bv. bij aankleden mag ze meekijken en kiezen wat ze gaat aandoen. En dat helpt ook wel op die momenten.
Maar natuurlijk heeft ze niet overal een zeggenschap over bv. spullen van broer en zus. waar ze moet afblijven, bedtijd. En dan stribbelt ze tegen. Als ze het echt te bont maakt, moet ze even gaan afkoelen op haar kamer. Na max. 15minuten is alles terug in orde en vraagt ze of ze terug mag komen.

Zou zeggen: veel sterkte, doorzettingsvermogen,...
Zou ook willen zeggen dat deze fase overgaat, maar mijn dochter is beslist de koppigste van de  3 en zit nu toch al een hele tijd in deze "fase" vast. Ze zal het toch ooit begrijpen dat het niet helpt om zo kwaad en huilerig te zijn.

Groetjes Veerle
 
Ja dat is wel een goede opmerking veke. Op   een gegeven moment zou je toch denken dat ze in de gaten krijgen dat het niet echt werkt dit gedrag. Ze zeggen namelijk dat gedrag herhaald wordt omdat het beloond wordt. Maar soms begrijp ik dat niet helemaal. Want mijn zoontje krijgt voor een boel dingen elke keer weer op zijn kop en ik kan me niet voorstellen dat hij daar nu zo'n fijn gevoel van krijgt. Maar toch blijft hij het dan volhouden. Dus dan vraag ik me echt wel eens af op wat voor manier hij daar belonend gedrag in vind.
Mijn man zegt wel eens: probeer de logica er maar niet van in te zien.
Maar ik kan me soms echt afvragen waarom hij het voor zichzelf zo verknald.
Dan hebben we het hartstikke gezellig en moet ie tóch iets doen wat niet mag, waar we boos door worden en waardoor hij zich dus weer vervelend voelt.
Dat kan ik écht maar heel moeilijk begrijpen.

Ook lijkt hij steeds dingen kapot te willen maken. Soms gaat het per ongeluk en soms meot hij echt per se zijn speelgoed uit elkaar halen of ergens voor gebruiken waarvoor het niet is. Ik snap dat niet. Want op deze manier gaat zijn speelgoed kapot en we nemen het weg, dan kan hij er niet meer mee spelen. En dan lijkt het wel alsof hij dat helemaal niet erg vindt.
Is dit ook voor iemand herkenbaar?
Is dit iets van jongens of gewoon van kinderen van deze leeftijd?

Wat kunnen ze ons toch frustreren he?
Groetjes Gerrie.
 
Hallo moeders , mijn zoon huilt al vanaf zijn geboorte en huilt nog vaak en is vaak boos. Hij is nu 5,5
We zijn bij een therapeute geweest die ook meer "ziet". Hij heeft veel verdriet in zich en is erg gevoelig. Jullie kinderen huilen niet voor niks , er is soms meer dan je kan zien. Als je kind huilt omdat hij de dop ergens op wil draaien lijkt dat voor ons onzin , maar dat is voor gevoelige kinderen iets heel belangrijks.
Probeer niet te analyseren waarom hij huilt , toon begrip en troost je kind. Als je zelf accepteert dat je kind zo is , wordt het een stuk makkelijker.
Ze kunnen er niks aan doen , het is geen gedrag wat je kunt veranderen.

Succes ermee
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan