Hoi Allemaal,
Ik ben nu 25 weken zwanger van een tweeling, maar het gaat met mij nog niet zo goed.
Ik heb deze week al een paar dagen in het ziekenhuis moeten doorbrengen, op zich niet zo erg, maar ik had nog zoveel op mijn agenda staan.
De kindjes groeien goed, maar het meisje heeft nu al verminderd vruchtwater en is een stuk kleiner dan haar grote broer, die heeft ook veel meer ruimte.
Ze bewegen beide wel goed hoor, het jongetje veel meer dan het meisje.
Mijn zwangerschapsklachten begonnen al vroeg.
Eerst die misselijkheid, 9 kilo afgevallen in een korte tijd, met de medicijnen ging het iets beter en moest ik nog maar 2 keer per dag overgeven.
Met 9 weken had ik zo'n last van mijn rug, het werd ook steeds erger. De gynaecoloog stuurde mij door naar de fysio, bleek dat ik bekkeninstabiliteit had.
Ik moet nog steeds 2 keer per week naar de fysio, ze kunnen er weinig aan doen.
Ik kreeg ook al vroeg het advies te stoppen met werken en thuiszorg te regelen voor het huishoudelijk werk thuis.
Er komen steeds meer klachten bij zoals harde buiken, kort ademigheid en vreselijk moe de hele tijd.
Afgelopen zaterdag was ik zo benauwd dat we de huisartsenpost hebben gebeld, ik kon niet meer liggen, zitten of staan. Ik kreeg een antibiotica kuur voor de ontstoken luchtwegen.
Maandag naar het ziekenhuis voor controle, eerst een echo en later naar de gynaecoloog. Toen ik bij die gynaecoloog naar binnen moest was ik helemaal buiten adem, had namelijk een klein stukje gelopen.
Ze vond mij er ook helemaal niet goed uitzien en maakte zich zorgen. Ze luisterde naar mijn longen en hart, ze hoorde een ruisje bij mijn hart en ging overleggen met haar collega.
Toen ze terug kwam zei ze dat ik werd opgenomen en dat er diezelfde dag nog een longarts en een cardioloog bij mij moesten komen kijken.
Ik schrok mij rot, had hier geen rekening mee gehouden.
Nu ben ik weer thuis, heb nog steeds een antibiotica kuur en moet het verder heel rustig aan doen. Ik mag geen enkele inspanning meer leveren, kost mij ook heel veel moeite hoor.
Volgens de specialisten heeft mijn lichaam het heel erg zwaar en kan de situatie eigenlijk niet goed bijbenen.
Ze verwachten dan ook dat de kindjes veel vroeger gaan komen dan de 37 weken en dat ik binnenkort wel weer voor opname naar het ziekenhuis zal moeten.
Als ik dit in mijn omgeving vertel zeggen ze dat het er allemaal bijhoort en dat mijn klachten heel normaal zijn.
Ik had mij dit zo anders voorgesteld, had nog graag willen shoppen bijvoorbeeld. Dat gaat gewoon niet, dat is veel te zwaar voor mij.
Ook had ik graag naar die negenmaanden beurs willen gaan, dat gaat helaas ook niet.
De babykamer is gelukkig klaar en de meeste dingen zijn gekocht en geregeld.
Ik lig thuis op de bank met mijn laptop op schoot, kan net over die dikke buik kijken.
Ik ben blij dat we nog geen kinderen hebben, had het anders echt niet geweten hoe we alles moesten regelen.
Sorry het is een lang verhaal geworden,maar ik moest het even kwijt.
Groetjes Patricia
Ik ben nu 25 weken zwanger van een tweeling, maar het gaat met mij nog niet zo goed.
Ik heb deze week al een paar dagen in het ziekenhuis moeten doorbrengen, op zich niet zo erg, maar ik had nog zoveel op mijn agenda staan.
De kindjes groeien goed, maar het meisje heeft nu al verminderd vruchtwater en is een stuk kleiner dan haar grote broer, die heeft ook veel meer ruimte.
Ze bewegen beide wel goed hoor, het jongetje veel meer dan het meisje.
Mijn zwangerschapsklachten begonnen al vroeg.
Eerst die misselijkheid, 9 kilo afgevallen in een korte tijd, met de medicijnen ging het iets beter en moest ik nog maar 2 keer per dag overgeven.
Met 9 weken had ik zo'n last van mijn rug, het werd ook steeds erger. De gynaecoloog stuurde mij door naar de fysio, bleek dat ik bekkeninstabiliteit had.
Ik moet nog steeds 2 keer per week naar de fysio, ze kunnen er weinig aan doen.
Ik kreeg ook al vroeg het advies te stoppen met werken en thuiszorg te regelen voor het huishoudelijk werk thuis.
Er komen steeds meer klachten bij zoals harde buiken, kort ademigheid en vreselijk moe de hele tijd.
Afgelopen zaterdag was ik zo benauwd dat we de huisartsenpost hebben gebeld, ik kon niet meer liggen, zitten of staan. Ik kreeg een antibiotica kuur voor de ontstoken luchtwegen.
Maandag naar het ziekenhuis voor controle, eerst een echo en later naar de gynaecoloog. Toen ik bij die gynaecoloog naar binnen moest was ik helemaal buiten adem, had namelijk een klein stukje gelopen.
Ze vond mij er ook helemaal niet goed uitzien en maakte zich zorgen. Ze luisterde naar mijn longen en hart, ze hoorde een ruisje bij mijn hart en ging overleggen met haar collega.
Toen ze terug kwam zei ze dat ik werd opgenomen en dat er diezelfde dag nog een longarts en een cardioloog bij mij moesten komen kijken.
Ik schrok mij rot, had hier geen rekening mee gehouden.
Nu ben ik weer thuis, heb nog steeds een antibiotica kuur en moet het verder heel rustig aan doen. Ik mag geen enkele inspanning meer leveren, kost mij ook heel veel moeite hoor.
Volgens de specialisten heeft mijn lichaam het heel erg zwaar en kan de situatie eigenlijk niet goed bijbenen.
Ze verwachten dan ook dat de kindjes veel vroeger gaan komen dan de 37 weken en dat ik binnenkort wel weer voor opname naar het ziekenhuis zal moeten.
Als ik dit in mijn omgeving vertel zeggen ze dat het er allemaal bijhoort en dat mijn klachten heel normaal zijn.
Ik had mij dit zo anders voorgesteld, had nog graag willen shoppen bijvoorbeeld. Dat gaat gewoon niet, dat is veel te zwaar voor mij.
Ook had ik graag naar die negenmaanden beurs willen gaan, dat gaat helaas ook niet.
De babykamer is gelukkig klaar en de meeste dingen zijn gekocht en geregeld.
Ik lig thuis op de bank met mijn laptop op schoot, kan net over die dikke buik kijken.
Ik ben blij dat we nog geen kinderen hebben, had het anders echt niet geweten hoe we alles moesten regelen.
Sorry het is een lang verhaal geworden,maar ik moest het even kwijt.
Groetjes Patricia