A
Anoniem
Guest
Hallo dames,
Ik ben in paniek. Ik voelde me vandaag al de hele dag een beetje down. Was stil en een beetje emo. Ook had ik de hele dag een raar gevoel in mijn borst. Alsof er van binnen iets lekt zeg maar. Ik voel allemaal bubbels. Toen dacht ik nog, het lijkt wel alsof ik melk voel stromen of zo. Ik vroeg me ook af of dat zou kunnen van eventueel Marissa nog of zo. Maar ik geef al 3 maanden geen borstvoeding meer. We hebben vanavond eten gehaald bij de Thai en ik ging bijna over mijn nek van de lucht.
Ik was nog even naar mijn vriendin gegaan en zij zegt opeens, je bent toch niet zwanger? Nu had ik precies hetzelfde toen ik zwanger was van Marissa. Ook zo down, helemaal niet tegen luchtjes kunnen en last van mijn borsten.
Maar zoals de meeste van jullie weten willen wij echt geen kindje meer. Ik slik dan ook trouw de pil en ben hem niet vergeten. Ook geen diarree gehad of overgegeven. Maar hij is natuurlijk niet 100 procent betrouwbaar. En nu vraag ik me dus al de hele avond af of het zo zou kunnen zijn.
Nu weet ik dat er hier mensen zijn die heel hard aan het proberen zijn om zwanger te worden en ik wil echt niemand tegen het hoofd stoten maar WIJ WILLEN ECHT NIET MEER! We zijn een tijd geleden bij de huisarts geweest omdat we mijn man wilden laten knippen maar hij vond het nog wat vroeg voor die beslissing.
Mocht ik per ongeluk toch zwanger zijn dan zal ik het nooit weg laten halen. Dat wil ik wel duidelijk zeggen want dat zou ik nooit kunnen en ook niet willen. Maar we kunnen echt nog een kind niet betalen en huisvesten. En we willen dus zelf ook niet nog een kind. Mijn man en ik hebben het er net over gehad en besloten dat we in ieder geval nog naar de arts gaan om een afspraak te maken voor de operatie bij hem. Maar wat nou als het al raak is? Ik heb gevraagd aan hem of ik een test zal doen en hij zei van niet. Maar ik heb zoiets dat ik liever weet dat het niet zo is nu en dan te wachten op zijn operatie.
Wat denken jullie van mijn "symptomen" en wat zouden jullie doen? testen of niet? En vinden jullie het net als de huisarts te vroeg voor de operatie of niet? Zijn er nog meer mensen die er 1 hebben en ook niet meer willen?
HELP
groetjes Linda
p.s. sorry voor het lange verhaal maar moest het echt kwijt. Daardoor heb ik zo snel getypt dat er wel wat fouten in zullen zitten
Ik ben in paniek. Ik voelde me vandaag al de hele dag een beetje down. Was stil en een beetje emo. Ook had ik de hele dag een raar gevoel in mijn borst. Alsof er van binnen iets lekt zeg maar. Ik voel allemaal bubbels. Toen dacht ik nog, het lijkt wel alsof ik melk voel stromen of zo. Ik vroeg me ook af of dat zou kunnen van eventueel Marissa nog of zo. Maar ik geef al 3 maanden geen borstvoeding meer. We hebben vanavond eten gehaald bij de Thai en ik ging bijna over mijn nek van de lucht.
Ik was nog even naar mijn vriendin gegaan en zij zegt opeens, je bent toch niet zwanger? Nu had ik precies hetzelfde toen ik zwanger was van Marissa. Ook zo down, helemaal niet tegen luchtjes kunnen en last van mijn borsten.
Maar zoals de meeste van jullie weten willen wij echt geen kindje meer. Ik slik dan ook trouw de pil en ben hem niet vergeten. Ook geen diarree gehad of overgegeven. Maar hij is natuurlijk niet 100 procent betrouwbaar. En nu vraag ik me dus al de hele avond af of het zo zou kunnen zijn.
Nu weet ik dat er hier mensen zijn die heel hard aan het proberen zijn om zwanger te worden en ik wil echt niemand tegen het hoofd stoten maar WIJ WILLEN ECHT NIET MEER! We zijn een tijd geleden bij de huisarts geweest omdat we mijn man wilden laten knippen maar hij vond het nog wat vroeg voor die beslissing.
Mocht ik per ongeluk toch zwanger zijn dan zal ik het nooit weg laten halen. Dat wil ik wel duidelijk zeggen want dat zou ik nooit kunnen en ook niet willen. Maar we kunnen echt nog een kind niet betalen en huisvesten. En we willen dus zelf ook niet nog een kind. Mijn man en ik hebben het er net over gehad en besloten dat we in ieder geval nog naar de arts gaan om een afspraak te maken voor de operatie bij hem. Maar wat nou als het al raak is? Ik heb gevraagd aan hem of ik een test zal doen en hij zei van niet. Maar ik heb zoiets dat ik liever weet dat het niet zo is nu en dan te wachten op zijn operatie.
Wat denken jullie van mijn "symptomen" en wat zouden jullie doen? testen of niet? En vinden jullie het net als de huisarts te vroeg voor de operatie of niet? Zijn er nog meer mensen die er 1 hebben en ook niet meer willen?
HELP
groetjes Linda
p.s. sorry voor het lange verhaal maar moest het echt kwijt. Daardoor heb ik zo snel getypt dat er wel wat fouten in zullen zitten