Help!

[Gebruiker10378962]

<p>Hallo, </p><p>Ik ben sinds augustus gestopt met de pil. Ik heb toen de volgende 2 maanden ovulatietesten van het kruidvat gedaan maar daar werd ik niet wijzer van. Toen heb ik op aanraden van mijn schoonzus ovulatietesten van sensietest gekocht, hier kreeg ik wel duidelijk wanneer mijn eisprong was, dat blijkt op dag 19 van een syclus van 30 dagen te zijn. Ik had op dat moment ook nog een app waar ik alles in bijhield maar ik werd door het testen en de app heel onrustig in mijn hoofd ervan. En toen kwam er afgelopen syclus ook nog bij dat mijn syclus in eens korter was waardoor ik het nog onrustiger werd in mijn hoofd. Ik heb toen samen met mijn vriend besloten om te stoppen met de ovulatietesten maar nu ben ik nog steeds wat onrustig in mijn hoofd omdat het (nog) niet lukt en ik niet weet of we het zo wel "goed" aanpakken.</p><p>Ik denk dat we in het begin niet genoeg geklusd hebben waardoor het niet lukte maar de afgelopen maand hebben we om de dag geklusd maar helaas ben ik vandaag ongesteld geworden? Wat ik wel al zag aankomen. Ik ben bang dat er misschien is wel iets waardoor het niet lukt maar die kans ik groot dat dit tussen mijn oren zit?.</p><p>Ik besef me ook dat ik het wat meer los moet laten maar dat lukt niet zo goed. Op de dagen dat er niks is kan ik het goed loslaten maar zodra er iets is zoals misschien een eisprong of ik moet ongesteld worden dan begint het weer in mijn hoofd. </p><p>Hebben jullie misschien tips/ advies voor me wat ik/ wij kunnen doen? </p><p>Groetjes Dione (26jaar)</p>

 

[Frasseke]

Hoi Dione,

Dit is echt zo herkenbaar. Ik ben zelf in Jun (eind mei) gestopt met de pil. Nu bijna 8 maanden echt aan het proberen en nog niet zwanger. Vorige maand voor het eerst mijn eisprong gevonden (hiervoor niet echt getest). Deze maand besloten niet te testen en het lekker los te laten. Ondertussen denk ik toch van, ja het zal hem dit keer dan toch ook wel niet worden.. Maar merk dat ik dan na de eisprong er vooral mee bezig ben.

Ik heb zelf nog niet echt iets kunnen vinden wat echt helpt om mijn gedachten ervanaf te houden. Alleen als is echt bezig ben met iets kan ik het even loslaten. Dus ja vooral zorgen dat je bezig blijft denk ik.

 

[Gebruiker10378962]

Ja lastig is dat he!

 

[LiesTH]

Heel lastig is het! Eigenlijk onmogelijk, want je wil het zo graag. Voor mij hielp het in elk geval om geen ovulatietesten te doen, niet te letten op symptomen (want mijn lijf hield me constant voor de gek) en pas een zwangerschapstest als de menstruatie uitbleef. Verder dacht ik er alsnog constant aan, hoor?. Wat voor mijn gemoedsrust wel goed was, was bedenken dat 80% van de vrouwen tot 30 jaar binnen een jaar zwanger is. Het kan dus even duren, maar grote kans dat het goed komt. Geef jezelf die tijd, hoe moeilijk dat ook is.

 

[Gebruiker10226080]

Ik zou proberen het eerste jaar zonder ovulatietesten en alles te doen. Plannen enzo kan later altijd nog als het wel lang blijkt te gaan duren. Meestal leg je er zo meer druk op waardoor het misschien eerder averechts werkt en onrust oproept. Sex kan dan ook een moetje worden, en dan wordt het echt een stuk lastiger en veel minder leuk.
Je bent jong dus zou nu gewoon ervoor open staan en na een jaar pas kijken of er iets anders moet.
Succes!