Hallo iedereen, ik weet niet goed hoe ik dit moet vertellen maar doe mijn best,
Ben man van 35 en heb samen met mijn partner 3 kindjes, 4-6-9jaar. Ik heb altijd gezegd 2 is genoeg maar partner wilde er graag 3 en na veel gepraat etc toch overstag gegaan voor een 3e. Maar nu komt het.
Partner komt 2 dagen geleden erachter dat ze zwanger is, zou ongesteld moeten worden maar dat gebeurde dus niet, wij hebben beide gezegd na de 3e het is echt goedzo. Het is drukzat en ik heb er nog vaak moeite mee met de drukte van onze jongens. De jongste is nu 4 en we gaan eindelijk de “leukere” tijd in om dingen te ondernemen etc. Het is allemaal makkelijker en fijn zoals het nu is. Wij hebben wel helaas altijd slecht slapende kinderen gehad vanaf de geboorte en dat heeft vooral mijn partner moeten handelen. Maw het heeft bij beide veeeeel energie gekost.
Toen ze het vertelde was ik in schok, ik heb totaal niet voorbeeldig gereageerd maar ik zie het totaal niet zitten. Er komt zoveel extra op ons af wat mij veel zorgen maakt op financieel gebied, auto wordt lastig, moeten dan een extra slaapkamer in huis gaan bijtoveren, ben bang dat ik straks de jongens niet meer de aandacht kan geven die ik nu wel kan geven. Gaat dit straks wel goed in onze relatie, de vorige keren door slaaptekort etc hebben we beide zulke korte lontjes af en toe dat ik denk nee dit wil ik niet meer.
Ik ben ten einde raad, dwingen wil ik absoluut niet en zo zit ik ook zeker niet in elkaar maar voel me zo machteloos nu ze heel duidelijk maakt dat ze het wel wilt maar ik totaal niet ?.
Ben man van 35 en heb samen met mijn partner 3 kindjes, 4-6-9jaar. Ik heb altijd gezegd 2 is genoeg maar partner wilde er graag 3 en na veel gepraat etc toch overstag gegaan voor een 3e. Maar nu komt het.
Partner komt 2 dagen geleden erachter dat ze zwanger is, zou ongesteld moeten worden maar dat gebeurde dus niet, wij hebben beide gezegd na de 3e het is echt goedzo. Het is drukzat en ik heb er nog vaak moeite mee met de drukte van onze jongens. De jongste is nu 4 en we gaan eindelijk de “leukere” tijd in om dingen te ondernemen etc. Het is allemaal makkelijker en fijn zoals het nu is. Wij hebben wel helaas altijd slecht slapende kinderen gehad vanaf de geboorte en dat heeft vooral mijn partner moeten handelen. Maw het heeft bij beide veeeeel energie gekost.
Toen ze het vertelde was ik in schok, ik heb totaal niet voorbeeldig gereageerd maar ik zie het totaal niet zitten. Er komt zoveel extra op ons af wat mij veel zorgen maakt op financieel gebied, auto wordt lastig, moeten dan een extra slaapkamer in huis gaan bijtoveren, ben bang dat ik straks de jongens niet meer de aandacht kan geven die ik nu wel kan geven. Gaat dit straks wel goed in onze relatie, de vorige keren door slaaptekort etc hebben we beide zulke korte lontjes af en toe dat ik denk nee dit wil ik niet meer.
Ik ben ten einde raad, dwingen wil ik absoluut niet en zo zit ik ook zeker niet in elkaar maar voel me zo machteloos nu ze heel duidelijk maakt dat ze het wel wilt maar ik totaal niet ?.