hepatitis B

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi iedereen,

Ik weet sinds mei dat ik zwanger ben. Het is ons eerste kindje dus het was gewoon zalig die eerste echo te zien (er was nog niet veel te zien, maar toch) ! Ons geluk kon natuurlijk niet op!
Zoals gewoonlijk, heb ik een bloedtest gedaan om te zien of ik immum was voor toxoplasmose, en daarbij zijn er dus ook nog andere tests gedaan, waaronder hepatitis B.
Het eerste resultaat was een slag in mijn gezicht! Ik testte positief op hep.B, maar mijn vk dacht dat er een fout gebeurd was in het labo.
Dus moest ik opnieuw een bloedtest doen.
De twee weken die daarop volgden waren een ramp voor me! Men zegt dat je van je zwangerschap moet genieten, maar dat was zeker niet het geval!
Uiteindelijk heb ik vandaag nieuws gekregen van de vk: ik ben dus WEL drager van hep.B, naar alle waarschijnlijkheid heb ik dit gekregen bij mijn geboorte via een rechtstreekse bloedtransfusie (in die tijd werd dit bloed nog niet gecontroleerd).
mijn vk vertelde me dat er momenteel geen gevaar is voor mij of voor mijn kindje.
Maar toch ben ik zo bang, mijn vriend moet nu nl. dringend getest worden (ik hoop van harte dat hij het niet heeft).
Een ander nadeel is dat ik dus niet onder water mag bevallen (mijn grote droom) en er is nog kans dat ik geen borstvoeding mag geven.
Ik voel me momenteel zo machteloos, maar ik probeer het te aanvaarden en ik ben enorm blij dat voor de rest alles in orde is met ons kindje (op de tweede echo konden we het hartje al zien kloppen).

Is er iemand van jullie die hetzelfde meemaakt of meemaakte? het zou nl. een enorme steun voor me zijn!

Alvast bedankt voor jullie reaktie.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Jeetje, je zult wel geschrokken zijn zeg! Al zal het ook wel weer een geruststelling zijn dat er geen gevaar is voor je kindje en voor jou.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar wilde jullie even sterkte wensen. Enne... tuurlijk heel jammer dat je niet kunt bevallen zoals je had gewild en dat je misschien geen borstvoeding kunt geven, maar dat ben je straks vast allemaal in 1 klap vergeten als die kleine er gezond en wel is.
Sterkte!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat een ontzettend vervelende ervaring voor jullie. Ik heb zelf nooit zoiets meegemaakt maar ik las wel wat dingen in jouw verhaal waar ik je wat over kan vertellen. Je vertelt over je droom van een waterbevalling en borstvoeding. Had ik ook bij mijn eerste zwangerschap. Als je net voor het eerst zwanger bent is het nog moeilijk te begrijpen dat je een weg ingeslagen bent waarbij je lijf niet meer helemaal van jou is. Natuurlijk liep alles anders en tijdens mijn dramatische, eindeloze bevalling vroeg ik me nog af of ik het zo erg vond dat alles anders liep als ik me voorstelde. Nou het antwoord was: nee! Op dat moment gaat het niet meer om jouw dromen maar om je kindje en daar vallen al je voorstellingen bij in het niet. Bevallen is gewoon een soort natuurgeweld waar je weinig over te zeggen hebt. Dus relax en verheug je op je kindje, laat het gewoon komen zoals het komt, je kan het toch niet controleren. Het gaat om die baby die je dadelijk lekker in je armen hebt, desnoods met een flesje, wat maakt het uit. (Ik kan je wel gruwelverhalen vertellen over tepelkloven, borstontstekingen en kolfapparaten, het is echt niet zo romantisch als de foto's doen vermoeden). Dus geniet van je zwangerschap en veel sterkte met het hepatitus verhaal.