Pffff, ik heb soms het gevoel dat ik mijn eigen 'ik' kwijt ben geraakt in die massa van zwangerschapshormonen. Ik herken mezelf soms niet meer!
Ik moet ontzettend vaak en snel huilen, kan heel slecht nog relativeren, ben snel onzeker, voel me schuldig over echt van alles en nog wat (waarvan ik verstandelijk wel weet dat het allemaal zo erg niet is, maar ja...), ben soms zo kortaf en chagerijnig...
Ik voel me op sommige dagen overspannen, ook depressief en somber. Waar is mijn optimisme gebleven? Mijn nuchterheid? Mijn kalmte? Mijn humor?
Het helpt natuurlijk allemaal niet dat ik erg veel last heb van kwaaltjes, mn vermoeidheid, misselijkheid en braken, rugpijn, slecht slapen, maagzuur...
IK HEB NU AL SCHOON GENOEG VAN DIE HORRORMONEN!
Zo, dat moest ik even kwijt...
Karin
27 wkn
Ik moet ontzettend vaak en snel huilen, kan heel slecht nog relativeren, ben snel onzeker, voel me schuldig over echt van alles en nog wat (waarvan ik verstandelijk wel weet dat het allemaal zo erg niet is, maar ja...), ben soms zo kortaf en chagerijnig...
Ik voel me op sommige dagen overspannen, ook depressief en somber. Waar is mijn optimisme gebleven? Mijn nuchterheid? Mijn kalmte? Mijn humor?
Het helpt natuurlijk allemaal niet dat ik erg veel last heb van kwaaltjes, mn vermoeidheid, misselijkheid en braken, rugpijn, slecht slapen, maagzuur...
IK HEB NU AL SCHOON GENOEG VAN DIE HORRORMONEN!
Zo, dat moest ik even kwijt...
Karin
27 wkn