Herkenbaar?

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden,

In het begin van ons nieuwe moederschap is er ook eens een topic hierover geopend volgens mij. Toen waren er een paar meiden die hun relatie veranderd vond en vooral de sex was minder.
Daar had ik toen geen last van (nog erg hormoonaal denk ik haha) maar inmiddels is het veranderd.

Ik heb erg veel last van bindingsangst. Heb er zelfs weleens voor in therapie gezeten.
Sinds juni is er in de familie hommels aangezien zijn ouders wel en dan weer niet gaan scheiden en ik op een gegeven moment therapeutje kon spelen.
Inmiddels heb ik al in november aangegeven mij hier niet meer mee lastig te vallen, want ik kreeg er zelf last van.
Nu word ik er niet meer direct mee lastig gevallen, maar het speelt nog steeds en het loopt niet lekker en het zit mijn vriend ook niet lekker (logisch)

Maar het beinvloed ons. Door hun gedoe en gezeik werd ik weer onbewust bang. Mijn vriend trok zich terug en praatte niet meer over zn gevoelens.
Toen begon ik in december ook nog met werken, Myrthe naar de opvang
Wij leefden nog langs elkaar heen en ik was alleen nog met ons dochtertje bezig.
Wij hebben nu wel door dat het zo niet verder kan en zijn al samen een dagje weg geweest, Myrthe was toen logeren bij mn moeder.
Maar ik weet het nog steeds niet.
Hoe kan je nog van iemand houden als er al een wezentje in je leven is die al zoveel plaats in je hart heeft veroverd?
We praten weer, maar sex is bizar weinig. Ik kan niet meer, durf niet op de een of andere manier. Ik verstijf helemaal. Ben alleen nog maar in mijn hoofd bezig met Myrthe voor en Myrthe na.

Herkent iemand dit? En wat doen jullie eraan?
We praten weer, ook over onze gevoelens. Hij probeert mij meer te helpen met Myrthe en we proberen tijd voor elkaar te maken door iets samen te doen.
Maar voel me zo alleen met deze gevoelens, niemand in mijn omgeving herkent dit.

Sorry voor lange verhaal.....

Liefs Reneke
 
Hallo tante reneke,

Wat naar voor je zeg. Maar begrijp ik het goed dat jij het moeilijk vind om van je vriend te houden nu Myrthe er is en je zielsveel van haar houdt?

Je vriend komt nu natuurlijk op de 2e plaats dat is hier ook zo en ook de seks was na onze 1e (voor mij dan) niet echt meer belangrijk ik deed het omdat ik vond dat ik dat voor mijn man moest doen maar voor mij hoefde het niet zo. Mijn leventje met onze zoon was véél belangrijker. Maar later is dat wel weer veranderd want onze liefde werd juist ook weer sterker omdat je samen zo'n geweldig wondertje op de wereld hebt gezet. Maar die liefde hoefde voor mij op dat moment niet omgezet te worden in seks. Ik had meer behoefte aan gewoon lekker samen op de bank hangen tegen elkaar liggen. Toen we onze tweede hadden was de seks helemaal niks meer, ik had echt geen zin was veel te moe en had het wel gehad als ik 's avonds naar bed kon. Dit heeft echt wel 11/2 jaar tot 2 jaar geduurd voordat ik weer een beetje zin en lol kreeg ik seks. Nu na de derde is het vanaf het begin super geweest. Ik heb het gevoel dat we dichter dan ooit bij elkaar staan en misschien komt dat omdat Roan een nierafwijking heeft, zou best kunnen maar het gaat hier nu super. Ik was wel bang dat het nog erger zou worden omdat er nu drie lopen en je dus nog meer werk hebt maar dat is gelukkig niet zo.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt en blijf praten samen praten

he meid ik hoop dat het allemaal goed komt


Heel veel liefs Frida

 
hey reneke

tussen erwin en mij ging het een tijdje geleden ook niet goed.
ik was idd continu met nathalia bezig.
zoals jij al zei: het is je kindje voor, je kindje na.
je hele wereld draait om je kindje, en de rest doet er niet toe. (even grof gezegd hoor)
erwin en ik groeide uit elkaar. op een gegeven moment was het zo erg, dat ik niet eens meer een kus kreeg, als hij thuis kwam van zijn werk. en nathalia kreeg ook geen aandacht van hem.
dat was het moment toen ik zei; stop, dit kan zo niet langer.
ik heb 2 maanden bij mn ouders gezeten, samen met nathalia.
ondertussen gingen erwin en ik naar een mediator.
daar kwamen we tot de conclussie dat we ontzettend veel van elkaar houden, maar er een aantal dingen moesten veranderen. 1 ding daarvan was heel veel praten met elkaar. praten over je gevoelens enzo. (was voor erwin ook altijd heel moeilijk)
in middels zijn we al weer een tijdje bij elkaar, en t gaat super goed.
aleen de sex, tja, das nog steeds een probleem bij ons (bij mij)
6 van de 7 dagen heb ik dus echt geen zin. soms zelfs vaker niet!
en bij mij doet t dus meestal nog wel pijn.
mijn gedachtends zijn vrijwel nooit bij de sex. t is niet meer zo intiem als voordat nathalia er was.
erwin is er natuurlijk niet zo blij mee, dat we niet meer zo intiem zijn maar accepteerd t wel. ik daarin tegen ben gewoon zo, ja als ik geen zin heb, dan heb ik geen zin. (ben eigenlijk altijd al meer van het kroelen geweest dan van sex)

wij gaan 7 maart voor t eerst samen weg. lekker uit eten. nathalia gaat dan voor t eerst uit logeren bij mn ouders.
(ben benieuwd of ze het doet, daar slapen hihi)
ik hoop natuurlijk dat dit onze relatie ook weer zal versterken en dat ik nathalia even uit mn hoofd kan zetten, en gewoon even lekker de hele avond aan mn vriend denken.
(denk niet dat t gaat lukken, mij kenende want zal de hele tijd denken: ooh zal ze nu slapen, ooh wat als ze mn ouders de hele avond/nacht wakker houd bla bla bla hahaha)

t is idd niet leuk als je moet spelen voor bemiddelaar. dat hoort niet, een kind die haar ouders moet bemiddelen. en ik snap dat je daarmee bent gestopt. t vreet je op. en natuurlijk zit je er nu nog wel mee in je maag. kan je niet met je ouders gaan praten erover? hoe je je voelt, en dat het je raakt enz? (of misschien alleen met je moeder praten, gewoon vrouwen onder elkaar?)

wil je in ieder geval heel veel succes/sterkte wensen!

en misschien helpt t om er met een buitenstaander over te praten (maatschappelijk werker ofzo) misschien kan je dan heel je verhaal kwijt,en lucht het op zodat je alles een plekje kan geven, en misschien zo de band tussen jou en je vriend weer  wat beter wordt.

liefs, do

sorry, t is een heel lang verhaal geworden. denk dat ik ook alles gelijk even kwijt moest. sorry.
 
Hoi Reneke,

Ik herken mijzelf deels in jou verhaal.

Ook ik vraag me af en toe af: "Hoe kan je nog van iemand houden als er al een wezentje in je leven is die al zoveel plaats in je hart heeft veroverd?"
Ik hou zielsveel van Isabelle en was ook vrij snel gewend aan het leven als mama, maar als ouders samen, dat lukte niet zo 1,2,3.

Ik ben echt in een dip beland nadat ik bevallen ben en heb in januari contact gezocht met een psycholoog waar ik al eens eerder ben geweest.
Ik liep tegen mijzelf aan, vooral binnen de relatie met mijn vriend (communicatie).
Die praat erg moeilijk over zijn emoties en wat hij van dingen vind.
Hij kan echter wel als een blad aan de boom ineens van humeur veranderen zonder dat er iets is gebeurd en dat trek ik mij weer erg aan, waardoor ik onzeker wordt, geen zin heb in sex etc. etc.

De psycholoog heeft even de puntjes op de i gezet en een aantal punten ter verbetering gegeven, bijv.:
 * ga minimaal 1x per maand er met zijn 2-tjes op uit, hetzij iets drinken, hetzij een wandeling maken, hetzij uit eten, maar doe iets samen.
* probeer over je wensen met elkaar te praten, niet alleen de wensen qua communicatie maar ook wensen wbt. sex.

Ik zit nu na 3 gesprekken al een stuk beter in mijn vel en heb wel geleerd om iets rustiger te reageren en eerst na te denken in plaats van meteen er van alles uit te floepen.

Nu meid, het belangrijkste wat ik je mee kan geven is: blijf erover praten en als je hulp nodig hebt omdat je er niet uitkomt, zoek die dan ook gewoon.

In de tussentijd kun je hier ook altijd terecht.

Liefs Monica


 
Hoi,

Ik herken je verhaal niet.
Maar ik wou je toch even een hart onder de riem steken.
Hier zijn ook wel eens onze ups en downs, maar dat lijkt niet echt op wat jij bedoelt.
Ik denk dat het indd het belangrijkste is om te blijven praten, hoe moeilijk dat soms ook is. Verder hoop ik dat er voor jullie straks beter tijden aanbreken en dat het dan ook wat beter gaat met je gevoel.
En je kunt indd hier ook altijd terecht om je hart even lekker te luchten.

Liefs marielle
 
hoi

wat naar dat je het zo voelt! Lijkt me helemaal niet leuk! Ik herken je verhaal (gelukkig) niet, niet naar bedoeld!
Kijk wij hebben ook niet heel veel seks maar dat heeft bij ons een andere oorzaak! Ik ben zowel van de 1e als nu van de 2e (ben bijna 8 week) zwanger geraakt dmv de medische molen. Daardoor hadden wij dus een aantal maanden verplichte seks en zowel nu als de vorige keer had ik de 1e weken van mijn zwangerschap echt zoiets van iedereen blijft van me lijf hihi (komt wel weer goed)

ook is mijn dochter zeker op de 1e plek gekomen zowel bij mij als mijn man. Maar onze relatie is 10 keer beter geworden (en die was al erg goed) door de komst van onze dochter. Het is zo'n wonder wat wij met mekaar delen dat niemand daar tussen kan komen. En elke keer als ik hem met zijn dochter bezig zie word ik nog weer meer verliefd op hem!

Tuurlijk heb je er ook mindere dagen tussen zitten maar daar moet je dan over praten! Ga avondjes met mekaar weg.. Wij plannen regelmatig een avondje voor ons 2en, en dan gaan we naar de bios of uit eten. Onze dochter gaat uit logeren en wij hebben lekker tijd voor onzelf. En vaak is er dan helemaal geen seks!! Ik zeg altijd seks is het minst belangrijke in een relatie, eerst de rest en dan dat~!!

Ik hoop dat jullie weer wat dichterbij mekaar komen!

liefs
 
Ook ik herken niks in je verhaal (gelukkig). Maar ik kan me wel goed voorstellen dat dit verschrikkelijk moet zijn.

Ik wil je daarom heeeeeel veel succes wensen. Ik hoop echt dat jullie hier uit komen.

Liefs Trudi
 
Hoi meiden,

Wat fijn te lezen dat sommige van jullie het wel herkennen en sommige gewoon lief berichtje achterlaten
Het is al heel wat dat we er samen achter kwamen dat dit zo langer niet kon en we weer praten samen.
Ook proberen we nu 1x in de week 's avonds een spelletje te spelen ipv tv kijken. Sex terwijl ik geen zin heb begin ik niet aan. Heb ik ooit 1x gedaan en voelde me toen zo vies, doe ik nooit meer!
Met mijn schoonmoeder heb ik wel gepraat en uitgelegd dat ik hierin niet meer betrokken wilde worden. Ze doet haar best mij erbuiten te laten, maar eist wel alle aandacht van mijn vriend, die er ook niet gezellig van wordt.
En in een relatie vind ik het belangrijk dat je je verhaal kwijt kunt, en hij moet zijn verhaal dus ook kwijt kunnen over zijn ouders bij mij.
Maar als mijn schoonouders bellen vraag ik niet meer hoe het met hen gaat haha. (en gelukkig wonen we een uur rijden van hen vandaan)

Ik weet ook wel dat we dit tijd moeten geven, want ook al is het leven samen nu niet zoals het was, leven zonder hem zie ik ook niet zitten.
Dus geef ik het de tijd en proberen we samen tijd vrij te maken voor elkaar.

@Do, wat ik doe als Myrthe logeert bij mijn moeder is rond 20u bellen. Myrthe ligt dan altijd te slapen thuis en als ik dan hoor dat ze daar ook slaapt, geeft het mij de rust.
Je ouders weten waar ze aan beginnen die nacht (toch?) en maak de afspraak dat als het echt niet gaat, ze jou bellen en jullie Nathalia weer ophalen.
Vertrouw erin dat je ouders je ook zullen bellen als ze dat nodig vinden. Doen ze het niet, dan hebben ze vast die slaapgebrek over voor jullie en geniet er dan van!
Want dat lukt me wel als we samen weg zijn. Even heerlijk samen....
Succes

Reneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan