Herkenbaarheid gezocht!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi lieve papa's en mama's!

Nu 1.5 maand weer aan het werk sinds 6 maanden thuis te hebben gezeten ivm vroegtijdig bloedverlies en natuurlijk het gewone verlof.
Ik merk dat ik mijn werk verschrikkelijk ben gaan vinden. Is dit weer een kwestie van wennen? Zijn er meer moeders die hier last van hebben gehad? En misschien zelfs moeders die echt ander werk zijn gaan zoeken?
Voor mijn zoontje moet ik 2 keer onder werktijd kolven en dit is in mijn branche dan ook bijna niet te doen (personeels tekort).

Morgen is de 1e dag dat ik in de ochtend niet zal kolven, omdat daar écht geen ruimte voor is. Ik ken mijn rechten omtrent kolven hoor trouwens..
Ik werk in de gehandicaptenzorg met o.a. moeilijk verstaanbaar gedrag. Voorheen werkte ik 100% met m'n hart. En nu alleen nog omdat ik eens hypotheek rond moet krijgen. Ik voel mij opeens ook niet meer op m'n gemak bij mijn collega's. Hoe kan dit toch opeens?
Ik weet dat het een heel negatief bericht is, maar dat is ook precies hoe het voelt. Ik kan wel huilen bij het idee dat ik morgen weer op de werkvloer sta.


 
Ik had dit in het begin ook heel erg, het is sowieso niet het werk wat ik over 10 jaar nog wil doen, maar nadat ik terugkwam van mn verlof was dat nog sterker, deels omdat ik toch best moeite had om onze dochter 'achter te laten' maar ook omdat ik vond dat ik beter kon en moest voor mn dochter. Ben op het moment nog steeds zoekende in wat en hoe. Maar bij mij is dit niet zomaar na mn verlof begonnen. Dus misschien speelt het al langer bij je? Of is het is gewoon echt de hormonen en dat je onbewust toch je kindje mist (wat heel.normaal is natuurlijk)
 
Heel herkenbaar, alleen zat ik al niet op mn plek voor het verlof. Nu ik terug ben voel ik het sterker. Ook in de zorg. Best lastig met kolven op het moment dat ik moet kan het niet. En als het kan loop ik weer precies verkeerd. Of 2x kort op elkaar of 1x lang. Liefst 2x kort maar dan echt met 3/4u ertussen. En liefst in een ruimte met een kraan ipv in een vieze oude douchecabine waar net geen legionella inhangt. En ben 1 vd weinige met (kleine kindjes) allemaal of jong en kindloos of 50+. Niet lullig bedoeld maar ze kunnen zich nauwelijks inleven of rekening houden. Ze zeggen het niet hardop maar je hoort ze inwendig zuchten als je niet in kan vallen ivm oppasloos of als je indd moet kolven. Of als je verrot bent na een drukke nacht met een slaaploze baby of zieke peuter ? ik snap dat ik nu ook niet de leukste flexibele collega ben. Maar dit is ff. Wil je wel in de zorg blijven??
Ik heb nu dus besloten me om te gaan scholen. Want ik heb geen schik meer in wat ik doe. Ik ga nu solliciteren voor een andere locatie ff nieuwe plek, nieuwe zorgen ? ff centjes verdienen voor de opleiding in sept. Dan waarschijnlijk 0-uren of flex contract ernaast. Ik merk wel dat mn hormonen veel versterken. Ook door de bv ? geef nu 4 maand bv, bij mn oudste tot 8 wk, toen was ik ook wel moe en uitgeblust (huilbaby). Merk nu dat ik dingen veel intenser beleef en heftiger binnen komt. Zowel positief als negatief. En dat werkt echt niet mee.
 
Herkenbaar alleen nog niet bevallen.
Ik zie zo tegenop om elke dag te gaan werken en ben de weken naar mijn verlof aan het aftellen. Ben dus ook goed aan het nadenken wat te doen. Misschien is het toch iets met hormonen
 
@Samsonnn
Ohhh, het lijkt mijn verhaal wel! 3 van mijn 4 collega's zijn kinderloos. En degene mét kinderen heeft geen borstvoeding gegeven en haar kinderen zijn alweer in de 20, dus de baby tijd is alweer even geleden.Het liefst stap ik helemaal uit de zorg.. Heb het zo gehad met het zorgen en de hele dag uitgescholden te worden door de cliënten, zorgen dat mijn gezicht altijd vrolijk staat omdat er anders escalaties plaatsvinden pffffff.
Krijg jij wel gewoon loon in september bij je opleiding? En wat voor opleiding ga je doen? ?
 
[quote quote=10415608]Wat valt je precies tegen op het werk? Is dit het werk zelf? Of mis jeje kindje?[/quote]Nee, het is echt niet dat ik mijn zoontje heel erg mis. Dat heb ik eigenlijk niet eens tijd voor tijdens mijn werk.
Ik vind het vervelend dat mijn team het irritant vind als ik kolf bijvoorbeeld. Dat is nooit gezegd, maar dat voel je aan alles. Ook de cliënten vind ik moeilijk momenteel. Voorheen kon ik zoveel geduld opbrengen, maar dat moet ik nu echt zoeken en mijn best voor doen. En zij verdienen het allerbeste. Dus ik doe uiteraard nog steeds mijn best voor hun!
 
Ohh mama van ziggy! Een feest van herkenning ?? precies wat je zegt!
Sorry voor de late reactie al het volk hier had een buikgriep waar je u tegen zegt.

Maar inderdaad, ik was ook altijd 1 vd geduldige collega’s. Ik werk vaak savonds. Een paar (moeilijkere) cliënten lieten ze altijd voor mij over want Sam kreeg het wel voor elkaar. Nou vind ik het allemaal maar gezeik ? Ik moet ook zeggen dat onze bewonersgroep het laatste jaar ook enorm is veranderd in negatieve klepzeikers ? Dan stond ik met mn zwangerschapsisias keihard te beunen met mn bijna 8 mnd zwangere pens. En dan liep ik weer half kreupel naar huis door de heerlijke “collegialiteit” van mn collegas/invalkrachten. En dan durfde bewoners nog te treiteren “ik wil niet zeuren maaarrrrr!!!” Of “ ik weet dat je pijn hebt maar ik moet echt naar de wc, en dan vervolgens niks doen op de plee 3x in het uur. En totaal niet meewerken met de zorg? bah nee ik ben daar zo op afgeknapt. En dan nog niet eens het gezeik eromheen in de zorg. Altijd maar terug komen voor een uurtje. Heb he eindelijk oppas geregeld voor midden op de dag dus kun je ook geen kdv regelen want dan heb je weer een volledig dagdeel nodig sta je weer een uur van te voren klaar. Want je kan net niks voor jezelf doen dat uur. En na de vergadering/scholing precies hetzelfde. Heb je je kind 4 uur weggebracht voor zon onzin moment met een verplicht karakter. Heb je een klein contract krijg je alsnog allemaal taken erbij gedrukt. Bah bah bah ? zo dat ben ik weer kwijt hihi

Nee ik wil helemaal de zorg uit. Zit erover te denken een grafische opleiding te doen. Kost wel wat maar een deel vd opleiding kun je vd belasting terug vragen, maar je moet het wel voorschieten. Ook heb ik dr een stevige laptop voor nodig 2000/2500 dat moet ik wel zelf ophoesten ? maar ik vind geluk ook heel belangrijk. Werk nu 15 jaar in de zorg, maar heb er het grootste deel vd tijd weinig schik van gehad, ben er goed in en daar houd het op.

Ik merk wel dat mn ergernis erg versterkt word door het slaapgebrek, en de bv hormonen. Ook het kolven in een gore bezemkast en het empatisch vermogen van menig bewoners/collegas maakt het echt niet leuker. Ook is er vaak gewoon geen tijd om te kolven. Dus sta je weer met knaltetten ??

Als ik zo terug lees klink ik wel heel zuur. Zo ben ik van mezelf echt niet ? denk dat dat ook een drijfveer is hihi

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan