A
Anoniem
Guest
Hallo dames,
Ik denk dat jullie mij niet eens (meer) kennen, maar ik heb bijna een jaar geleden regelmatig meegekletst op dit forum.
Daarna kwam het er steeds niet van, omdat ik het erg druk heb vanwege twee en mijn gezin, met een dochtertje geboren in juni 2007.
Maar vandaag kreeg ik, na een bezoekje aan het consultatieburo, ineens ontzettend de drang weer eens advies/herkenning te vragen aan jullie.
Het gaat om het volgende;
Mijn dochterje is een rustig meisje, maar weet inmiddels dondersgoed wat ze wel en niet kan doen. Vooral bij mij, want ik ben nog wel eens (bijna altijd) veel te lief voor haar en laat haar dan 'teveel' haar gang gaan. Met andere woorden, ze neemt al bijna een loopje met me.
Daar moet en wil ik vanaf nu absoluut een stokje voor steken en zal mezelf dus in zekere zin moeten 'veranderen' . Het belangrijkste moment waarop dat, volgens mij, zou moeten is wanneer ik haar ophaal bij de oppas of bijvoorbeeld thuis kom na een dag werken. Élke keer weer begint ze te jengelen/huilen als ik ergens binnenkom en wil ze me vervolgens niet meer loslaten, laat staan dat ik haar even op de grond kan zetten om haar jasje aan te doen. Dit gedrag gaat in ieder geval door totdat we gaan eten. Ik kan niet alleen koken, dan hangt ze aan mijn been, ik kan niet alleen tafel dekken, dan begint ze te jengelen. Eerder wilde ze dan nog wel eens helpen als ik haar dat aanbood, maar zelfs dat is nu niet meer aantrekkelijk voor haar. Zodra we klaar zeijn met eten is alles weer koek en ei en gaat ze vrolijk weer spelen....
Ergens heb ik het idee dat dit gedrag een combinatie is van enthousiasme (als ze je weer ziet), vermoeidheid en honger, maar ik vind het wel heel moeilijk om hier mee om te gaan en het is al helemaal geen leuk 'thuiskomen' elke dag.
Herkennen jullie dit gedrag en zouden jullie mij eens willen vertellen hoe jullie daar mee om gaan? Ik zou er gráág voor willen zorgen dat dit overgaat, want het is voor zowel mij als haar niet leuk.
Groetjes.
Ik denk dat jullie mij niet eens (meer) kennen, maar ik heb bijna een jaar geleden regelmatig meegekletst op dit forum.
Daarna kwam het er steeds niet van, omdat ik het erg druk heb vanwege twee en mijn gezin, met een dochtertje geboren in juni 2007.
Maar vandaag kreeg ik, na een bezoekje aan het consultatieburo, ineens ontzettend de drang weer eens advies/herkenning te vragen aan jullie.
Het gaat om het volgende;
Mijn dochterje is een rustig meisje, maar weet inmiddels dondersgoed wat ze wel en niet kan doen. Vooral bij mij, want ik ben nog wel eens (bijna altijd) veel te lief voor haar en laat haar dan 'teveel' haar gang gaan. Met andere woorden, ze neemt al bijna een loopje met me.
Daar moet en wil ik vanaf nu absoluut een stokje voor steken en zal mezelf dus in zekere zin moeten 'veranderen' . Het belangrijkste moment waarop dat, volgens mij, zou moeten is wanneer ik haar ophaal bij de oppas of bijvoorbeeld thuis kom na een dag werken. Élke keer weer begint ze te jengelen/huilen als ik ergens binnenkom en wil ze me vervolgens niet meer loslaten, laat staan dat ik haar even op de grond kan zetten om haar jasje aan te doen. Dit gedrag gaat in ieder geval door totdat we gaan eten. Ik kan niet alleen koken, dan hangt ze aan mijn been, ik kan niet alleen tafel dekken, dan begint ze te jengelen. Eerder wilde ze dan nog wel eens helpen als ik haar dat aanbood, maar zelfs dat is nu niet meer aantrekkelijk voor haar. Zodra we klaar zeijn met eten is alles weer koek en ei en gaat ze vrolijk weer spelen....
Ergens heb ik het idee dat dit gedrag een combinatie is van enthousiasme (als ze je weer ziet), vermoeidheid en honger, maar ik vind het wel heel moeilijk om hier mee om te gaan en het is al helemaal geen leuk 'thuiskomen' elke dag.
Herkennen jullie dit gedrag en zouden jullie mij eens willen vertellen hoe jullie daar mee om gaan? Ik zou er gráág voor willen zorgen dat dit overgaat, want het is voor zowel mij als haar niet leuk.
Groetjes.