Hoi,
Morgen ben ik precies 7 weken zwanger. Ik vind deze eerste weken helemaal niet zo fijn. M.n. door onzekerheid. Ik maak me nu gelukkig minder druk als de allereerste weken, maar toch.
Vorige week voelde ik me echt beroerd en deze week geleidelijk aan, ik moest weer werken ga ik me beter voelen. Heel licht misselijk en nog steeds weinig eetlust en nu vind ik het weer vervelend dat ik de symptomen die ik vorige week zo overduidelijk had, deze week weer minder heb. Ik vraag me dan af. Is het nog wel goed met het vruchtje?? Waarom voel ik mij nu zo anders dan vorige week, wat overigens niet echt een pretje was. Ik moet geduld hebben, want pas 16 januari krijg ik de eerste echo, waarop ik hoop het hartje te kunnen zien kloppen. Maar, zucht, ik vind het moeizaam. Terwijl het voor de ontwikkeling erg belangrijke weken zijn, kan ik echt positieve stemming maar moeizaam vinden. Ik baal daar ook van, niet leuk voor mijn kindje, denk ik dan. Niet zo makkelijk om de tijd zo door te komen. Niet dat het constant zo is, maar dit komt nu als een rode draad regelmatig terug.
Jaloers ben ik op die meiden die vanaf het begin de zwangerschap vol vertrouwen en in positieve stemming zonder al teveel misselijkheid en kwaaltjes kunnen beleven. Oef.
Morgen ben ik precies 7 weken zwanger. Ik vind deze eerste weken helemaal niet zo fijn. M.n. door onzekerheid. Ik maak me nu gelukkig minder druk als de allereerste weken, maar toch.
Vorige week voelde ik me echt beroerd en deze week geleidelijk aan, ik moest weer werken ga ik me beter voelen. Heel licht misselijk en nog steeds weinig eetlust en nu vind ik het weer vervelend dat ik de symptomen die ik vorige week zo overduidelijk had, deze week weer minder heb. Ik vraag me dan af. Is het nog wel goed met het vruchtje?? Waarom voel ik mij nu zo anders dan vorige week, wat overigens niet echt een pretje was. Ik moet geduld hebben, want pas 16 januari krijg ik de eerste echo, waarop ik hoop het hartje te kunnen zien kloppen. Maar, zucht, ik vind het moeizaam. Terwijl het voor de ontwikkeling erg belangrijke weken zijn, kan ik echt positieve stemming maar moeizaam vinden. Ik baal daar ook van, niet leuk voor mijn kindje, denk ik dan. Niet zo makkelijk om de tijd zo door te komen. Niet dat het constant zo is, maar dit komt nu als een rode draad regelmatig terug.
Jaloers ben ik op die meiden die vanaf het begin de zwangerschap vol vertrouwen en in positieve stemming zonder al teveel misselijkheid en kwaaltjes kunnen beleven. Oef.