Herkenning van onze dochter

<p>Hallo allemaal. Ik heb hier al wel eerder een toping over geschreven  Maar wil toch wat meer weten van alle andere moeders. Ik ben zelf nu bijna anderhalve week opgenomen in het ziekenhuis. Hier door hebben wij onze kinderen naar opa en oma gedaan. Zodat er toch voor hun gezorgd kan worden.aangezien hun vader ook gewoon moet werken. Nu is onze zoon 3 jaar. En gaat dat nog best goed  Daar maak ik me niet zo druk om. Ik maak me meer druk om onze dochter van 4 maanden oud. Mijn vriend heeft haar vandaag weer opgehaald om weer lekker thuis te zijn ivb morgen vrij is. Nu is onze dochter helemaal over de rooien en begint ze al te huilen als haar vader wat zegt. Nu is zij ook heel erg moe en heeft hij haar dus lekker in bedje gelegd. Maar nu gild ze nogsteeds alles bij elkaar. En haar papa herkent zij dus waarschijnlijk al niet meer. Nu mag ik hopelijk morgen weer naar huis. Maar ook mij zal zij dan niet meer herken denk ik. Hoe moeten wij hier mee om gaan en wat kunnen we het beste doen. Zijn er andere ouders die dit ook hebben gehad en ons tips kunnen geven. Alvast bedankt liefs michaëla </p>
 
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ze jullie niet meer herkent. Ze heeft papa toch tussendoor nog wel gezien bij oma? En is, als ik me je vorige topic herinner, ook nog op bezoek geweest in ziekenhuis? 
Is ze niet gewoon overprikkeld door al het heen en weer gesleep en veranderingen? Baby's voelen ook aan of je gespannen bent enz. 
Mijn man werkt bij defensie en is altijd door de week weg. Daarnaast regelmatig paar weken, ook toen onze dochter zo klein was. Nooit gemerkt dat ze hem niet meer kende of moest huilen als hij er weer was... 
 
Ze herkent jullie echt nog wel. Wees daar niet ongerust om! Je kindje is nu net gewend aan de rust en regelmaat van thuis. Dat is nu even omgegooid omdat ze bij opa en oma zijn. Natuurlijk wordt er goed voor ze gezorgd, maar zoals jullie het doen zal het niet zijn. Het is ook niet zo gek dat je kindje nu bij papa ineens moet huilen. Dat is weer even anders dan de afgelopen week. Vertrouw erop dat het goedkomt! Zodra jullie allemaal weer thuis zijn en alles weer gewoon is, merk je wel dat ze je echt nog wel kent. 
Probeer je maar eens te verplaatsen in je kindje. Jij weet als volwassene wat er gebeurt en begrijpt ook waarom. Voor je kindje gebeurt het allemaal maar gewoon, geen idee waarom. En het bezoek in het ziekenhuis waar je eerder over schreef; zal ook gek geweest zijn. De reis er naartoe, de omgeving, mama in een ander bed: alles gek! En ze kan nog niet begrijpen waarom. 
Maak je echt niet druk, over een paar dagen is het weer alsof het nooit anders is geweest. 
 
Hi, 
Ik heb er zelf geen ervaring mee.
Wel meegemaakt bij fam. Alleen andere situatie.
Zij ging met haar man op vakantie voor ongeveer 2 weken en liet de jongste dochter achter bij opa en oma, toen ze terug kwam van  vakantie wilde haar dochtertje niet meer weg bij opa en oma en heeft ook echt 2 dagen lopen huilen bij papa en mama. Me nicht was er ook enorm overstuur en vond het echt heel erg en zei dat ze nooit meer weg wilde zonder haar dochter. Maar er was nog geen week voorbij gevlogen en ze wilde niet meer anders dan papa en mama.
Ik werk op pedagosische werkveld en kom het ook vaak tegen op de werkvloer het klinkt gek maar het is gezond gedrag wat kinderen vertonen. Ook wel veilig hechting genoemd.
 
 
Terug
Bovenaan