Hi dames,
Ik ben zo’n vier weken geleden bevallen van mijn zoontje. De bevalling was pittig maar te doen, maar achteraf in de kraamweek veel complicaties en na een week ben ik opnieuw gehecht. In totaal 1,5 liter bloedverlies, maar ik voel me goed hersteld daarvan inmiddels.
Nu vind ik dat het herstel verder zo ontzettend lang duurt! Ik mag van de bekkenfysio maximaal 500 meter lopen, nog niks in het huishouden en ze gaf al aan dat ik zes weken na de bevalling ook echt nog niet mag beginnen met m’n ‘mama sport klasje’. Andere kersverse mama’s uit mijn geboortecursus en centering groep doen echt veel meer, zitten al op terrasjes en mogen alweer lekker wandelen.
Sporten mis ik ontzettend, en mijn wereld is zo ontzettend klein nu. Ik lig vooral op de bank, voed de kleine man en mag af en toe aan tafel zitten. Doordat iedereen alweer zo opgeknapt is, voel ik me echt een uitzondering en maakt dat best een beetje wanhopig. Zijn er meer mama’s die ook langer hebben moeten herstellen? En is het ooit weer goedgekomen?? zijn er nog gouden tips (behalve ‘accepteer dat je tijd nodig hebt, later vergeet je dat gewoon weer’ want dat is zo lastig soms!) om hier mee om te gaan?
Ik ben zo’n vier weken geleden bevallen van mijn zoontje. De bevalling was pittig maar te doen, maar achteraf in de kraamweek veel complicaties en na een week ben ik opnieuw gehecht. In totaal 1,5 liter bloedverlies, maar ik voel me goed hersteld daarvan inmiddels.
Nu vind ik dat het herstel verder zo ontzettend lang duurt! Ik mag van de bekkenfysio maximaal 500 meter lopen, nog niks in het huishouden en ze gaf al aan dat ik zes weken na de bevalling ook echt nog niet mag beginnen met m’n ‘mama sport klasje’. Andere kersverse mama’s uit mijn geboortecursus en centering groep doen echt veel meer, zitten al op terrasjes en mogen alweer lekker wandelen.
Sporten mis ik ontzettend, en mijn wereld is zo ontzettend klein nu. Ik lig vooral op de bank, voed de kleine man en mag af en toe aan tafel zitten. Doordat iedereen alweer zo opgeknapt is, voel ik me echt een uitzondering en maakt dat best een beetje wanhopig. Zijn er meer mama’s die ook langer hebben moeten herstellen? En is het ooit weer goedgekomen?? zijn er nog gouden tips (behalve ‘accepteer dat je tijd nodig hebt, later vergeet je dat gewoon weer’ want dat is zo lastig soms!) om hier mee om te gaan?