Tamaraluijten
New member
De nacht van vrijdag 2 en zaterdag 3 november kreeg ik helaas weer last van die niersteen. De hele nacht thuis liggen creperen van de pijn. Ik wilde niet weeeeer naar het ziekenhuis. Om vijf uur in de ochtend ging het echt niet meer en heeft mn vriend me weer naar het ziekenhuis gebracht. Uiteraard meteen opgenomen.
Ik was toen precies 37 weken. De artsen eskoten om geen drain te plaatsen omdat ik al 37 weken was en als de pijn bleef aanhouden dan zouden ze me gaan inleiden. De pijn bleef inderdaad. En lag weer aan het infuus met allerlei medicatie en morfine prikken kreeg ik af en toe.
Zaterdag eind van de dag zijn ze met de eerste tabletten begonnen voor het inleiden. En zondag nog een keer.
Terwijl ik last had van die niersteen kreeg ik de weeen er ook nog eens bij.
Zondag ochtend krappe 2 cm ontsluiting helaas te weinig om vliezen door te prikken. Dus nog de heledag met pijn van die nier en weeen doorgebracht.
Maandag ochtend besloten ze het toch echt verder door te laten gaan. Ben naar de verloskamers gebracht om 7 uur in de ochtend. Daar kreeg ik weeen opwekkers. Helaas werden dat hele zware rug weeen. Nou dat is echt geen pretje. Net of ze met allemaal aanstekers tegen je rug aan staan. En die nier deed ook nog steeds pijn.
Nou eindelijk 3cm ontsluiting en vliezen werden doorgeprikt rond 12 uur in de middag.
Ze zeiden dat ik per uur 1 cm ontsluiting moest rekenen. Nou toen zag ik het niet meer zitten. Twee uur later nog geen stap vooruit.
Ze kwamen toen wel even vertellen dat mn medicatie voor die niersteen uit moest ivm de bevalling. Nou ik dacht serieus dat ik gek werd. En niersteen aanvallen en weeen? Dat trekt toch niemand. Toen kwam de gynaecoloog en die zei dat ik echt een ruggeprik moest nemen. Dus uit eindelijk maar gedaan en ik was zo verschrikkelijk bang. Maar het waren twee hele lieve vrouwen die de ruggeprik kwamen zetten en die namen alle tijd en stelde me helemaal op me gemak en ik heb er niks van gevoelt alleen een beetje druk in mn rug. Toen werd de medicatie van de niersteen ook uitgezet.
Nou meiden kan je vertelllen.... Die ruggeprik is ideaaaaaal. Voelde nog maar heel weinig ik kon me eindelijk ontspannen. Er zat namelijk geen rust tussen mn weeen als de ene net weg was en pijn afzakte begon de volgende en ik had ook nog eens die nachten in het ziekenhuis niet geslapen. Dus mn energie was helemaal op.
De onsluiting ging ineens erg hard. 4cm in 2 uur tijd erbij.
Eindelijk op de 10!!! Maar toen moest de ruggeprik uit nou ik werd zooo bang dat ze hem aangelaten hebben en me het lieten proberen te persen met de ruggeprik aan want had super erge pers drang.
En gelukkig het lukte! Halverwege het persen werd de ruggeprik wel uitgezet dat was echt vreselijk!!
Na een drie kwartier persen kon ik niet meer kracht was weg. Dus helaas moest de vacuum eraan te oas komen. Nou wat ik toen zag! De gynaecoloog stond met 1 been tegen het bed en keihard te trekken aan die pomp, was zooo bizar om te zien. Ohja ben ook ingeknipt maar daar voelde ik helemaal niks van.
En na nog twee keer persen was onze Kaay er eindelijk uit om 18,29 uur. Zo'n prachtig moment als je kindje op je buik word gelegd. Ik was meteen alles vergeten!!
Hij werd met 37+2 geboren en woog 3390 gram en was 51 cm.
Het hechten ook nauwelijks wat van gevoeld. En die niersteen? Na de bevalling geen pijn meer aan gehad!!! En 6 minuten na de bevalling kwam de placenta er al uit zonder moeite.
Helaas moest Kaay meteen aan de paracetamol ivm de vacuumpomp. Hij had erg hoofdpijn en was erg misselijk. Hij wilde ook absoluut niet eten. Hij heeft wel een paar druppels bij voeding gehad ivm prikken op suikers maar de waardes waren allemaal super.
Die nacht moesten we blijven in het ziekenhuis. En mijn vriend kon ook bij ons op de kamer in een bed slapen. De volgende ochtend werd kaay gecontroleerd alles was top, behalve zn koppie hij kreeg nog steeds paracetamol. En mijn onderkant was helemaal dik en opgezet. Dus er werd meteen naar gekeken maar er was niks aan de hand gelukkig ik mocht naar huis. En kaay?? Die ook onder 1 voorwaarde van de kinderarts. Dat de eerste week de visite met handjes op de rug naar hem zou kijken. Nou dat liet ik me geen twee keer vertellen.
Lekker naar huis gegaan!!!
Kraamzorg was er ook meteen toen we thuis kwamen. Wat een top meid ze was maandag voor het laatst en mis haar nu al! Mijn vriend was ook de hele week vrij, heerlijk.
En na een week heeft kaay haast geen last van zn hoofd meer. En heeft er ook geen toeter aan overgehouden. Zn koppie is mooi rond geworden.
Ik daar in tegen.... Ik kan nog niet eens zitten. In het ziekenhuis zeiden ze steeds ja op jarde ondergrond zitten. Nou dacht het niet. Kan in bed nog niet eens half recht op zitten.
Maar dat komt ook wel weer goed.
Kaay is lekker aan het aan komen en de borstvoeding gaat super.
En we zijn zo heerlijk aan het genieten van hem. Wat is het toch een wonder!!
Iedereen die nog moet succes!! En de overige mama's lekker genieten!!!
Ik was toen precies 37 weken. De artsen eskoten om geen drain te plaatsen omdat ik al 37 weken was en als de pijn bleef aanhouden dan zouden ze me gaan inleiden. De pijn bleef inderdaad. En lag weer aan het infuus met allerlei medicatie en morfine prikken kreeg ik af en toe.
Zaterdag eind van de dag zijn ze met de eerste tabletten begonnen voor het inleiden. En zondag nog een keer.
Terwijl ik last had van die niersteen kreeg ik de weeen er ook nog eens bij.
Zondag ochtend krappe 2 cm ontsluiting helaas te weinig om vliezen door te prikken. Dus nog de heledag met pijn van die nier en weeen doorgebracht.
Maandag ochtend besloten ze het toch echt verder door te laten gaan. Ben naar de verloskamers gebracht om 7 uur in de ochtend. Daar kreeg ik weeen opwekkers. Helaas werden dat hele zware rug weeen. Nou dat is echt geen pretje. Net of ze met allemaal aanstekers tegen je rug aan staan. En die nier deed ook nog steeds pijn.
Nou eindelijk 3cm ontsluiting en vliezen werden doorgeprikt rond 12 uur in de middag.
Ze zeiden dat ik per uur 1 cm ontsluiting moest rekenen. Nou toen zag ik het niet meer zitten. Twee uur later nog geen stap vooruit.
Ze kwamen toen wel even vertellen dat mn medicatie voor die niersteen uit moest ivm de bevalling. Nou ik dacht serieus dat ik gek werd. En niersteen aanvallen en weeen? Dat trekt toch niemand. Toen kwam de gynaecoloog en die zei dat ik echt een ruggeprik moest nemen. Dus uit eindelijk maar gedaan en ik was zo verschrikkelijk bang. Maar het waren twee hele lieve vrouwen die de ruggeprik kwamen zetten en die namen alle tijd en stelde me helemaal op me gemak en ik heb er niks van gevoelt alleen een beetje druk in mn rug. Toen werd de medicatie van de niersteen ook uitgezet.
Nou meiden kan je vertelllen.... Die ruggeprik is ideaaaaaal. Voelde nog maar heel weinig ik kon me eindelijk ontspannen. Er zat namelijk geen rust tussen mn weeen als de ene net weg was en pijn afzakte begon de volgende en ik had ook nog eens die nachten in het ziekenhuis niet geslapen. Dus mn energie was helemaal op.
De onsluiting ging ineens erg hard. 4cm in 2 uur tijd erbij.
Eindelijk op de 10!!! Maar toen moest de ruggeprik uit nou ik werd zooo bang dat ze hem aangelaten hebben en me het lieten proberen te persen met de ruggeprik aan want had super erge pers drang.
En gelukkig het lukte! Halverwege het persen werd de ruggeprik wel uitgezet dat was echt vreselijk!!
Na een drie kwartier persen kon ik niet meer kracht was weg. Dus helaas moest de vacuum eraan te oas komen. Nou wat ik toen zag! De gynaecoloog stond met 1 been tegen het bed en keihard te trekken aan die pomp, was zooo bizar om te zien. Ohja ben ook ingeknipt maar daar voelde ik helemaal niks van.
En na nog twee keer persen was onze Kaay er eindelijk uit om 18,29 uur. Zo'n prachtig moment als je kindje op je buik word gelegd. Ik was meteen alles vergeten!!
Hij werd met 37+2 geboren en woog 3390 gram en was 51 cm.
Het hechten ook nauwelijks wat van gevoeld. En die niersteen? Na de bevalling geen pijn meer aan gehad!!! En 6 minuten na de bevalling kwam de placenta er al uit zonder moeite.
Helaas moest Kaay meteen aan de paracetamol ivm de vacuumpomp. Hij had erg hoofdpijn en was erg misselijk. Hij wilde ook absoluut niet eten. Hij heeft wel een paar druppels bij voeding gehad ivm prikken op suikers maar de waardes waren allemaal super.
Die nacht moesten we blijven in het ziekenhuis. En mijn vriend kon ook bij ons op de kamer in een bed slapen. De volgende ochtend werd kaay gecontroleerd alles was top, behalve zn koppie hij kreeg nog steeds paracetamol. En mijn onderkant was helemaal dik en opgezet. Dus er werd meteen naar gekeken maar er was niks aan de hand gelukkig ik mocht naar huis. En kaay?? Die ook onder 1 voorwaarde van de kinderarts. Dat de eerste week de visite met handjes op de rug naar hem zou kijken. Nou dat liet ik me geen twee keer vertellen.
Lekker naar huis gegaan!!!
Kraamzorg was er ook meteen toen we thuis kwamen. Wat een top meid ze was maandag voor het laatst en mis haar nu al! Mijn vriend was ook de hele week vrij, heerlijk.
En na een week heeft kaay haast geen last van zn hoofd meer. En heeft er ook geen toeter aan overgehouden. Zn koppie is mooi rond geworden.
Ik daar in tegen.... Ik kan nog niet eens zitten. In het ziekenhuis zeiden ze steeds ja op jarde ondergrond zitten. Nou dacht het niet. Kan in bed nog niet eens half recht op zitten.
Maar dat komt ook wel weer goed.
Kaay is lekker aan het aan komen en de borstvoeding gaat super.
En we zijn zo heerlijk aan het genieten van hem. Wat is het toch een wonder!!
Iedereen die nog moet succes!! En de overige mama's lekker genieten!!!