Hallo allemaal,
Ik heb besloten nu maar mijn echte naam te vermelden. Ik heb namelijk eerder een berichtje getypt onder de naam A uit P. Maar laat ik maar niet meer moeilijk doen; ik wilde jullie even laten weten hoe het verder is gegaan.
Op dinsdag 12 okt heb ik een echo gehad en er bleek nog een vruchtzakje bij de baarmoedermond te zitten. Dat zou binnen een week vanzelf los moeten komen, en gister kreeg ik weer een echo. Toen bleek het er nog steeds te zitten...de grond zakte onder mijn voeten weg. Ik had zo'n zin om onwijs te huilen. Alles bij elkaar genomen ben ik namelijk al drie weken aan het 'rotzooien'. Het is twee en halve week geleden dat ik het vruchtje kwijt raakte en nu moet ik vrijdag alsnog gecurreteerd worden omdat hetgene wat juist NIET moest blijven zitten, er nog steeds zit! Tegen de curretage zie ik niet echt meer op (mede dankzij jullie verhalen) maar het feit dat alles zo lang geduurd heeft, terwijl ik het zo graag achter me wil laten en verder wil met mijn leven, daar word ik zo verdrietig van. Daarbij komt ook nog eens dat ik ontzettend veel last van mijn hormonen heb, ik kan om vanalles zomaar gaan huilen. Vandaag ben ik voor het eerst (een halve dag) weer gaan werken. Dat deed me wel heel goed, weer wat afleiding. Ik hoop ook dat het snel vrijdag is, dan is het eindelijk allemaal achter de rug. Maar nou vraag ik me af: hoelang moet je rust nemen na zo'n curretage? Want ik wilde eerst maandag meteen weer aan het werk gaan, maar mijn moeder zegt dat dat waarschijnlijk nog te hoog gegrepen is. Kunnen jullie mij vertellen hoe dat gaat? Het zal waarschijnlijk voor elke vrouw wel anders zijn, maar toch. Mijn verhaaltje is misschien een hoop zelfmedelijden hoor, maar ik moest het even kwijt.
Liefs, Anna
Ik heb besloten nu maar mijn echte naam te vermelden. Ik heb namelijk eerder een berichtje getypt onder de naam A uit P. Maar laat ik maar niet meer moeilijk doen; ik wilde jullie even laten weten hoe het verder is gegaan.
Op dinsdag 12 okt heb ik een echo gehad en er bleek nog een vruchtzakje bij de baarmoedermond te zitten. Dat zou binnen een week vanzelf los moeten komen, en gister kreeg ik weer een echo. Toen bleek het er nog steeds te zitten...de grond zakte onder mijn voeten weg. Ik had zo'n zin om onwijs te huilen. Alles bij elkaar genomen ben ik namelijk al drie weken aan het 'rotzooien'. Het is twee en halve week geleden dat ik het vruchtje kwijt raakte en nu moet ik vrijdag alsnog gecurreteerd worden omdat hetgene wat juist NIET moest blijven zitten, er nog steeds zit! Tegen de curretage zie ik niet echt meer op (mede dankzij jullie verhalen) maar het feit dat alles zo lang geduurd heeft, terwijl ik het zo graag achter me wil laten en verder wil met mijn leven, daar word ik zo verdrietig van. Daarbij komt ook nog eens dat ik ontzettend veel last van mijn hormonen heb, ik kan om vanalles zomaar gaan huilen. Vandaag ben ik voor het eerst (een halve dag) weer gaan werken. Dat deed me wel heel goed, weer wat afleiding. Ik hoop ook dat het snel vrijdag is, dan is het eindelijk allemaal achter de rug. Maar nou vraag ik me af: hoelang moet je rust nemen na zo'n curretage? Want ik wilde eerst maandag meteen weer aan het werk gaan, maar mijn moeder zegt dat dat waarschijnlijk nog te hoog gegrepen is. Kunnen jullie mij vertellen hoe dat gaat? Het zal waarschijnlijk voor elke vrouw wel anders zijn, maar toch. Mijn verhaaltje is misschien een hoop zelfmedelijden hoor, maar ik moest het even kwijt.
Liefs, Anna