het houdt maar niet op, hoe verwerk ik dit allemaal?!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve allemaal,

Anderhalve week geleden heb ik van de echoscopiste te horen gekregen dat ik een miskraam heb gehad. Na 10 was het vloeien opgehouden en probeerde ik het een plekje te geven. Ik heb jullie hierover ook geschreven en lieve reacties hierop ontvangen.

Afgelopen donderdag werd ik 'snachts om 02.00 uur wakker met heel hevige buikpijn. Heb mijn man wakker gemaakt en deze heeft de huisartsendienst gebeld. Wij konden gelijk terecht bij de huisartsenpost in Velp. Deze heeft mij onderzocht en kon niets vinden. Omdat hij toch wilde weten waar mijn buikpijn vandaan kwam, stuurde hij ons door naar Rijnstate in Arnhem.

Hier aangekomen kreeg ik van de ass. gyn. een echo en hierop was vocht (bloed) te zien naast mijn baarmoeder, ook was mijn eileider niet te zien en zag ze iets groots op de echo wat ze niet kon verklaren. Mijn HCG Hormoon was 800.

Diezelfde dag nog ben ik opgenomen en met spoed geopereerd. Eenmaal terug op de afdeling kwam de gyn. en vertelde mij dat ik naast mijn miskraam ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad. Ik ben dus in verwachting geweest van een tweeling en beide is niet goed gegaan.

Ik ben leeg, verdrietig en kan niet vatten wat er gebeurt is. Iedere dag leef ik in een waas. Nu 3 weken lang prikken tot het hormoon 0 is en dan een afspraak bij de gyn. om vragen te stellen...

Eerst een miskraam en nu dit............ voel me alleen, heel alleen.

Liefs mamabinck.
 
Beste  Mamabinck,

Wat ontzettend naar voor je allemaal! Ik weet niet hoe je het moet verwerken, ik weet wel wat je zou kunnen proberen. Heel lief zijn voor jezelf, het jezelf niet te moeilijk maken, goed voor jezelf zorgen, erover praten met Papabinck (en de ruimte hebben om het allebei op je eigen manier te verwerken, mannen reageren vaak anders) en als je het echt niet ziet zitten naar de huisarts voor een goed gesprek en een verwijzing naar een psycholoog of de apotheek. Da's allemaal heel praktisch. Ik kan me voorstellen dat je nu niet weet hoe je door moet, dat hoef je ook helemaal niet te weten, doe het allemaal heel rustig aan, ga wandelen (als dat gaat), kijk een zoete film, en op een gegeven moment heb je er een uur niet aan gedacht, of begin je niet meer spontaan steeds te huilen.

Wat je niet moet doen: boos zijn op jezelf, of de hele dag onder de dekens gaan liggen. Geloof me, beiden maken het niet makkelijker.

Heel veel sterkte!


Zeeuws Meisje
 
Jeetje wat een verhaal zeg! Een miskraam op zich is al verschrikkelijk. Maar dit is echt driedubbel kan ik me voorstellen!! Ik weet eigenlijk verder niet zo goed wat ik moet zeggen...
Praat er maar lekker over als je wilt en zorg goed voor jezelf/ laat goed voor jezelf zorgen!

Hele veel sterkte voor jou en je man!

Liefs Dominique
 
Hoi Mamabinck,
poeh, wat een verhaal vertel je ons! Ik besef zo ook steeds maar dat iedereen zijn/haar eigen verhaal bij zich draagt en het pleit voor je dat je het wilt delen! Een oplossing kan ik je natuurlijk niet bieden, maar het enige wat ik je wel kan zeggen is, geef jezelf de ruimte om verdrietig te zijn. Het is niet nix wat je overkomen is en het is natuurlijk niet alleen iets lichamelijks, maar psychisch hakt dit er ook wel in. Verstop jezelf niet, praat erover met je man/vriend en geef jezelf de tijd! Probeer wel een beetje onder de mensen te blijven/komen, het leven heeft je nog zoveel te beiden, ookal lijkt dat nu erg moeilijk (ik weet het, ik heb inmiddels binnen 5 maanden 2 miskramen gehad). Dat je je alleen voelt kan ik me voorstellen, maar realiseer je wel (niet nu, maar strakkies) dat je niet alleen bent he! Je hoeft dit niet alleen door te maken en te verwerken en neem die steun wanneer je er aan toe bent.
Goh, ik kan nog wel even door gaan met goede raad te geven, maar uiteindelijk doe je het op je eigen manier. Meid, pas goed op jezelf en weet dat er mensen aan je denken, ook ik!
Liefs,
Sandra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan