Het is best wel moeilijk!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik wil jullie bedanken voor de lieve berichtjes. Ik moet zeggen dat het me wel heel goed doet.

Ik heb nog regelmatig wisselende stemmingen. Het ene moment voel ik me weer goed en heb ik het idee dat ik de hele wereld weer aan kan. Maar het andere moment voel ik me zo verdrietig en kan ik soms niet eens geloven dat het nu echt weer over is. Soms ben ik zo in gedachten dat ik iets doe of zeg met het idee dat ik nog zwanger ben. Dan betrap ik me erop dat ik bijvoorbeeld geen wijntje wil nemen omdat.......ach wat stom denk ik dan ik ben niet meer zwanger het mag nu wel. En die dingen heb ik heel veel. Mijn verstand weet wel dat het over is maar soms is mijn lichaam dat echt even vergeten. En dan komt weer die klap..

Het is K*T om dit voor meerdere malen mee te maken. Ik wou dat ik al weer een paar weken verder was, maar helaas ik moet hier doorheen.

Sorry voor dit depri berichtje.

Liefs Bibi
 
Lieve Bibi,

Ik snap precies waar je doorheen gaat nu. Soms voel ik me bijna schuldig dat het (even) goed met me gaat en dat ik de toekomst weer (even) zonnig in kan zien. Maar dan komt de pijn al weer... Wij hebben van de week besloten dat het goed voor ons is als we van het voorjaar weer eens even lekker met zijn tweetjes weg gaan. En daar heb ik me dan ook meteen op gestort, reisgidsen halen, verschillende bestemmingen bekijken, lekker het vakantiegevoel hebben...en we hebben ook geboekt voor mei, 2 weken naar zakynthos. Maar toen ik het op dat moment juist zo fijn vond om daar mee bezig te zijn en zelfs eventjes dacht dat dat wel een voordeel was van het feit dat we nog steeds tegen onze wil in geen kinderen hebben, voelde ik me meteen ook weer zo schuldig dat ik zo'n zin in de vakantie heb...ik moet juist verdrietig zijn dacht ik. En als je het dan juist weer niet wil voelen, komt alles weer terug en wil je alleen nog maar janken en ben jij zelf de zieligste van de hele wereld... Het is zo dubbel allemaal. Ik dacht ook na de echo al meteen: laat ik maar een paar weken verder zijn, dan word ik weer ongi en kan ik het weer opnieuw proberen!! Maar zo gaat het niet, je moet er juist helemaal doorheen komen, door die juist zo moeilijke weken! En daarna is het nog niet over, zelfs niet als je weer opnieuw zwanger raakt, dat heb ik nu ook wel gemerkt. Och, wat is het toch allemaal moeilijk, ik weet het echt! Misschien is het een beetje warrig verhaal geworden, maar ik heb geprobeerd om te beschrijven hoe warrig het ook in je hoofd en in je lichaam is nu! Ik wil er samen met je doorheen meisje, want ik denk dat we allebei hetzelfde voelen. En er is niemand die je kan steunen, want ze voelen niet wat jij voelt, zo beleef ik het tenminste.

Heel veel sterkte en kracht toegewenst en als je dat dan hebt, wil ik er ook wel wat van!

Dikke kus, Anke
 
Lieve Anke,

Tjee het is inderdaad zo dat wij elkaar wel heel goed begrijpen. Soms heb ik inderdaad het idee dat niemand door heeft wat wij mee maken. Niemand voelt wat wij op dit moment voelen en soms kun je medeleven zo goed gebruiken. Het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben en dat er iemand het zelfde voelt als ik. Als ik jou verhaal ook lees dan lijkt het net of ik zelf dat verhaal heb geschreven en dat is fijn want met weinig woorden weten we van elkaar wat we bedoelen.

Ik zou ook zo graag afleiding willen hebben en zo dachten wij er ook over. We hebben inderdaad ook een vakantie geboekt. Niet zo lang als jullie en ook niet zover maar toch even er uit. Wij gaan een weekje uitwaaien aan zee begin mei en ik moet zeggen het verlangen daarna is erg groot. Dan zijn we al weer een eind verder en ik hoop dat we dan weer naar de toekomst durven kijken en wie weet zijn we dan al weer met zwanger worden bezig. Ik wil en kan er nu nog niet aan denken we gaan zeker een paar maandjes rust nemen. Hoe zit dat bij jullie?
Nemen jullie nog adempauze of gaan jullie er gelijk weer voor?

We zullen elkaar door die tijd heen moeten slepen want die roze wolk is echt weg. Ben je al weer aan het werk? (jij had vakantie toch?) Ik ga maandag beginnen voor een halve dag en aan een kant ben ik blij voor de afleiding. Ik kan die wel gebruiken want soms komen de muren op me af thuis. Vooral als ik alleen ben dan heb ik ook nergens zin in.

Nou meisie, we slaan er ons wel door heen met het idee dat onze betere tijden er aankomen.

Liefs Bibi
 
Hoi Bibi,

Nou, dat werken zie ik nog helemaal niet zitten. Ik werk ook met kinderen en dan kun je het niet maken om ineens heel verdrietig te zijn of je aandacht er niet bij te kunnen houden. Maar ik heb afgelopen week dus de miskraam gehad en toen zat ik in de ziektewet. Aankomende week had ik sowieso een week vrij en ik weet nog niet of ik me dan ook als ziek of als beter meld zeg maar. Ik merk gewoon dat ik de tijd hard nodig heb voor mezelf, ookal voel ik me soms heel alleen. Vorige keer ging het gewoon ook heel lang helemaal niet goed met mij en ik holde maar door: verhuizing, nieuwe baan, enz enz. Maar deze keer hakt er ook lichamelijk veel harder in, ik heb ook gewoon geen energie. Als we een middagje weg zijn geweest ben ik helemaal op en als ik 5 minuutjes gestofzuigd heb kun je me ook opvangen. Ik denk dat dat dan het verschil is tussen een miskraam en een curretage ofzo... Ik zie het allemaal wel, maar dat ik mezelf deze keer bovenaan zet, dat staat vast. Die baan is minder belangrijk dan mijn gezondheid en anders zoek ik weer wel een ander baantje!
Met opnieuw proberen zijn we nu ook nog niet echt bezig, kan ook praktisch nog niet natuurlijk want het kan nog niet eens. Maar ik denk niet dat ik nu ineens voorbehoedsmiddelen ga gebruiken als we het weer gaan doen zeg maar. Aan de ene kant ben ik als de dood dat ik weer snel zwanger raak en dat het dan bijv.op vakantie mis gaat. Maar aan de ander kant wil ik geen kans meer missen.... Dus dat weet ik ook allemaal niet op dit moment. Ik heb nog een poosje bedenktijd denk ik, want het zal toch nog wel even duren voor ik weer ongi ben, in ieder geval nog een paar weken.
He, ik ga eten want manlief heeft gekookt. Ik zal snel weer kijken of je al terug geschreven hebt. Heel veel sterkte weer en tot het volgende berichtje!

Liefs, Anke
 
Hey Bibi.
Meid, dat dit jou nu weer moet overkomen vind ik vreselijk. Je was zo blij om weer snel zwanger te zijn, en nu dit..
Ik kan me voorstellen dat je diep in de put zit. Neem maar lekker af en toe je wijntje en vooral je rust en alle tijd om je verdriet te verwerken.
Sterkte met alles!
Liefs, Sylvia
 
Oh lieve meid,

Ik moet zo veel aan je denken. Iedereen die het 1 keer meegemaakt heeft zal bang zijn dat het weer gebeurt en nu gebeurt het jou. Eerst de vreugde en dan het verdriet. Waarom????

Ik wens je heel erg veel sterkte lieve meid, doe rustig aan en je weet dat we er (digitaal) voor je zijn!!

Dikke knuffel van Po
 
He Bibi,

Het is ook zo moeilijk vooral die eerste weken. Bij mij is de tweede curettage 6 wk geleden en ja na 6 wk dan voel je je veel beter. Maar ik was de eerste 2wk wel zo labiel, huilen om niets. Maar je moet het door en geef je er lekker aan over des te makkelijker krijg je het over een paar weken.
Denk aan je en heel veel succes deze weken.
De tweede keer vond ik veel zwaarder dan de eerste keer. De eerste keer dacht ik dat heeft iedereen wel eens meegemaakt, domme pech. Maar na mijn eerste curettage raakte ik direct weer zwanger dan gaat het toch niet weer mis...dus wel! Mooi kut maar praten met lotgenoten helpt.
Succes.
Liefs Biate
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan