Het laait weer op

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

De dag voor Pasen begon bij mij de miskraam, ik zou 6 a 7 weken zijn.
In het begin vond ik het heel erg moelijk om te begrijpen je leeft er al zo naar toe.
Na een aantal weken kon ik het emotioneel wel weer aan.

Alleen vandaag had ik een baaldag en ineens laait het allemaal weer op.
Het waarom en wanneer lukt het weer?
Heeft iemand er ervaring mee dat het na een poosje weer emotioneel gaat leven?

groetjes Eveline
 
Hoi Eveline,
Het is heel normaal volgens mij dat je er zo af en toe weer aan moet denken en er verdrietig van wordt. Een miskraam is niet niks.

Als ik jou was zou ik er maar gewoon aan toegeven als je dat verdrietige gevoel voelt opkomen, hoe meer je je er tegen verzet, hoe langer het blijft 'hangen'.

Ik spreek uit ervaring want ik heb helaas meerdere miskramen gehad (7x), maar inmiddels ook dolgelukkig en gezegend met twee prachtige zoontjes van 4 jaar en 7 maanden!

Zelfs nu, na al die tijd (mijn eerste miskraam was met kerst 1999), moet ik er soms nog aan denken.

Ik hoop voor je dat je volgende zwangerschap goed zal gaan, sterkte!


 
Het is niet raar dat je er steeds weer last van krijgt. Het hoort bij het rouwproces, het zijn net golven. Soms kleine golven, soms grote en overweldigende golven die je haast verdrinken. ik kreeg een miskraam in november 2007. Eerst was het het gemis van het kindje en de zwangerschap en daarna werd het de onzekerheid of er een nieuwe zwangerschap zou komen. Je bent totaal de controle kwijt en die heb je gewoon niet als het gaat om een zwangerschap. Ik heb steeds verdrietige momenten gehad tot het moment dat ik opnieuw zwanger werd in april 2008. En soms doet het nu nog pijn. Je hebt een kindje verloren en je verwacht weer een kindje. ik ben nu 16 weken en alles gaat tot nu toe goed, toch kom ik niet altijd los van de zorg of alles wel goed blijft gaan. ik kan moeilijk loslaten.
De miskraam is tot nu toe het ingrijpendste wat ik heb meegemaakt in mijn leven, terwijl ik al heel veel donkere dalen achter de rug heb.
Heel veel sterkte en liefs, bloempje
 
Dank jullie wel voor de lieve reacties.

Ik moest het afgelopen maandag worden maar werd het niet, test gedaan maar kwam niets uit. Nu morgen waarschijnlijk weer een test doen.
Bij elk dingetje die ik voel twijfel ik wel, hoop ik dat het dit keer wel goed gaat.

Gisteren had ik mijn zus aan de telefoon, zij kreeg één maand na mij een miskraam en nu is zij zwanger. Toen ik het bericht hoorde vond ik het erg moeilijk.
Was blij voor haar maar huilde om mezelf/ miskraam.

Hopelijk is de test morgen wel goed en kan ik over een poosje vrolijk naar de echo kijken.

groetjes Eveline
 
Ha Eveline, weet je al wat meer? Spannend he? Ik heb zelf ook al een paar keer zoiets gehad. Wel overtijd geen positieve test. En maar in spanning blijven want je blijft hoop houden tot je weer ongesteld bent.
Wij hebben er na onze miskraam een halfjaar over gedaan, de 1e twee maanden hebben niet in de vruchtbare tijd gevreeen om onszelf even rust te gunnen. Nou dat was ook best moeilijk, je wilt het liefst gelijk weer zwanger zijn.
Maar er is hoop, je bent al eens zwanger geweest en de kans dat het de tweede keer goed gaat is veel groter. En je miskraam was in een vroeg stadium dus het is hoogstwaarschijnlijk een fout in de celdeling geweest, dat was bij ons ook zo.
Toch blijven er zorgen: is mijn lichaam oke. Zal ik ooit weer zwanger worden. wat doet het pijn als mensen in mijn omgeving wel weer zwanger zijn.
Wat kun je soms huilen. Soms kon ik wel dagen down zijn, dan kon ik er niet bovenuit komen. Het was zo gewild, je had het zo lief. Tip: koop een mooi beeldje of aandenken aan je kindje. Bij ons staat het in de kamer. Elke keer als ik ernaar kijk denk ik: "Ja, jij bent er ook geweest, ik was je mama... maar jij bent nu bij God en dat is veel beter dan hier." ik heb daarover een mooi boekje gelezen: Mijn kind is bij God van Jack Hayford. Echt aan te raden. Zo liefelijk en zo vol begrip voor je verdriet. Want je verdriet mag er zijn ook al heeft  je kindje maar even geleefd. Het heeft geleefd en het is jullie kindje. Je bent al moeder, ook al zijn je armen leeg.

Liefs Bloempje
 
Zo herkenbaar. Nou is het bij ons wat anders verlopen, ik was in verwachting van en tweeling en een van de kindjes is met 12 weken opgehouden met leven.
Daarna wel nog een hoop spanning gehad of mijn lichaam het kindje zou proberen uit te drijven want dan kon ook ons tweede kindje mee gaan.
Daarmee is het gelukkig allemaal goed gegaan en ben ik op 26 maart bevallen van een mooie zoon. Maar ook in dit geval wordt ik soms nog overvallen door verdriet om dat andere kindje.
Ik weet dat het anders is, ik heb gelukkig een gezond kindje mogen krijgen maar verdriet om het verlies is niet anders.

Wat mij hele erg heeft gestoord is dat er door de specialisten (en veel andere mensen) wordt gesproken over een vruchtje, een kindje wordt het voor hun pas na 22 weken ofzo. Maar zo voelt het helemaal niet! Voor de  moeders is het echt wel een kindje wat in haar buik groeit....
 
Nou vrijdag had ik weer een test gedaan maar negatief, afgelopen dinsdag nog een keer gedaan en deze was positief! Ik ben zwanger. Wat waren we blij zeg.
Heb meteen de verloskundige gebelt maar we gaan pas begin september erheen....moet ik nog zo lang wachten.
Alles wat ik voel of niet voel heb ik weer mijn twijfels of het goed zal gaan.
Vandaag met mijn moeder wat wezen kopen, we hebben het in laten pakken voor mijn man, dan waren de cadeautjes nog een verassing.

Ik hou jullie op de hoogte.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan