Het lukt niet,,,

A

ANONYMOUS_USERNAME

Goedenavond allemaal,

Ik ben een vrouw van 37 jaar en ik probeer nu ongeveer 6 mnd samen met mn vriend zwanger te worden..Dit lukt telkens niet ( jammer genoeg) dus ben ik naar mn huisarts geweest en nu moeten we 8 mei voor de eerste keer naar het z'huis voor een gesrpek??? denk ik...En het ergste vind ik dus dat iedereen om me heen ( vriendin en collega's) dus wel zwanger zijn!!!!! Erg leuk voor hun maar ik vind het vervelend....Zooo das eruit, Ik kan dit niet echt verder met iemand delen want er is niet zo snel iemand die begrijpt hoe ik me voel!
Kan het ook niet zo makkelijk naast me neer leggen zoals iedereen zegt dat ik moet doen..
Afwachten maar.......zuchttttt
Bedankt voor het lezen :)
Gr Sandra
 
Hallo Sandra36,
Welkom op het forum, we hadden natuurlijk liever op een ander forum gezeten, maar helaas het is voor veel vrouwen niet anders.
Ik ben nu inmiddels ook alweer 37 jaar, en mijn man en ik proberen na alweer 10 jaar en 11 maanden om zwanger te worden.
Wij hebben diverse onderzoeken gehad, en het is een raadsel bij ons waarom zwangerschap uitblijft. Door al die jaren heen hebben we die 6 iui behandelingen gehad, onze volgende stap zou ivf zijn.
Maar door verschillende omstandigheden zijn wij beide nog niet aan deze stap toe.
Ik wens je heel veel succes en sterkte toe in de malle molen.
En ik hoop voor je dat het overdreven lange wachten zoals bij ons je bespaart blijft.

Groetjes pxdt44
 
Helaas welkom hier..... Niemand wil hier graag zijn, maar het is fijn om een plekje met lotgenoten te hebben!
Ook ik heb een periode dat iedereen om me heen zwanger is en sommige zelfs al voor de tweede keer sinds wij bezig zijn!

Ik zal me ook even voorstellen aan jou!

Ik ben Daisy, 29 en mijn vriend en ik zijn nu ruim 2,5 jaar bezig om een eerste keer zwanger te mogen worden. We hebben alle onderzoeken gehad, maar helaas niets gevonden. In december zijn we met iui begonnen en daar hebben we er nu 3 van gehad. Daar hadden mijn vriend en ik op een gegeven moment geen vertrouwen meer in, dus hebben we begin april gekozen om door te gaan met ivf. Helaas kreeg mijn vriend flinke koorts, dus wachten we nu nog tot we met de ivf kunnen starten. Dat zal eind augustus/ begin september worden, afhenkelijk van mijn cyclus.

Dat is een beetje mijn verhaal in het kort.

Succes, dat jullie maar snel een positieve test mogen hebben!

Liefs Daisy
 
Hallo allemaal,

Ook ik ben een nieuweling op dit forum, ben 35 jaar en moeder van een prachtige dochter ( 3 jaar ).
In 2006 zijn wij begonnen met het proberen te krijgen van een baby. In 2007 naar het ziekenhuis, bleek dat ik endometryose gehad, operatie gehad en in 2008 ( april ) gestart met ICSi-behandeling, 1e keer direct raak, en in 2009 ( jan. ) bevallen van onze dochter. In 2010 begon het weer te kriebelen en zijn we weer gestart met ICSI-behandeling. Helaas 1e poging mislukt, 1e cyro mislukt, 2e poging miskraam, 2e + 3e cyro mislukt en 3e poging icsi raak ( inmiddels 2012 ), ben nu 17 weken zwanger, helaas bij 9 weken met veel verdriet afscheid moeten nemenvan 1 embryootje ( eileiderzwangerschap ). Maar gelukkig bleek 1 embryootje nog intact te zijn, en het is geen makkelijke zwangerschap en psychisch best zwaar, maar ik weet waar ik het voor doe!!

Wens een ieder veel suc6 met zijn behandeling, en blijf wat er ook gebeurd positief denken en heb vertrouwen, hoe moeilijk dit ook is ( weet precies wat jullie doormaken ) !! Sterkte !!
Veel liefs Saskia
 
Ik ben er weer... Vanavond starten met poging 3 voor 2de kindje (eerste na 6x IUI en 1xIVF) nu na 2 mislukte ivf pogingen zonder extra cryo's nu voor ICSI... dus aan de pil (wat een drama... al twee weken doorbraakbloeding) en vanavond beginnen met decapeptyl... Heb er zin in, net als destijds bij de overgang van IUI naar IVF... nu van IVF over naar ICSI, dus weer wat nieuws en voel me daar weer goed bij. Ik laat de behandeling ondersteunen door acupunctuur/shiatsu en chineze kruiden. Maar goed, ik weet waar ik het voor doe en dat maakt dat ik me soms hier op dit forum wat raar (niet schuldig hoor, maar gewoon raar) voel, omdat we dus al een zoontje hebben... en wij erg verlangen naar een tweede (zou zelf graag een groot gezin willen, maar dat hebben we maar laten varen, want als er een tweede is (of derde bij een tweeling), stoppen we ermee, tis genoeg geweest)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan