<p>Ik ben verdrietig. Zo’n anderhalve week geleden ben ik gestopt met de pil omdat ik er verschillende klachten van kreeg. Dit ook bespreekbaar gemaakt met mijn vriend en hij vond het prima. Ik zei tegen hem dat hij dan maar condooms moest kopen omdat ik nu onbeschermd ben. Hij zei; ach, als het gebeurd had het zo moeten zijn maar ondertussen roepen dat hij nog niet klaar is voor een derde. Mijn eierstokken begonnen te klapperen want we hadden onbeschermde seks meerdere keren. Vanavond heb ik het toch maar even bespreekbaar gemaakt dat ik wel heel graag wil nu. En dat hij mij de intentie geeft het niet heel erg te vinden. Nu verteld hij me dat hij op dit moment echt niet op een derde kindje zit te wachten omdat hij 2 kindjes zwaar genoeg vindt. Ik heb hem dus duidelijk verkeerd begrepen maar hij gaf toch echt zelf de verkeerde intenties door laks om te gaan met de onbeschermde seks. Ik had me er min of meer al een beetje op ingesteld en dit raakt me enorm. Ik ben er echt ondersteboven van. Waarom is hij niet vanaf het begin duidelijk geweest.</p>
Het maakt me verdrietig
- Onderwerp starter elissip
- Startdatum
Super herkenbaar! Ik wilde ook wel een 3e, hij niet. We wilde allebei niet meer dat ik aan de pil ging (ik schijn een stuk gezelliger te zijn zonder). Hij zou dan een knipje laten zetten. Maar dat knipje kwam er nooit, de condooms die ik heb gekocht heeft hij 2x gepakt en hij zei als het toch gebeurt is het ook goed. Dus hij gaf mij het idee het toch wel te willen. Maar als ik ernaar vroeg zei hij dat hij dat echt niet zag zitten...
Dus geprobeert m'n cyclus in de gaten te houden. Met ineens een korte cyclus en in the heat of the moment Ben ik nu dus 28 weken zwanger van de 3e.
Waar ik me rotschrok en echt even moest wennen aan het idee, was hij meteen heel blij en zei dat het super welkom was.
Zou er wel echt een keuze in maken samen. Die onzekerheid van het wel/niet willen, wel/niet ongesteld worden vond ik echt killing. En ons cadeautje is net zo welkom als d'r broers, maar had toch liever gehad dat we er samen bewust voor waren gegaan
Dus geprobeert m'n cyclus in de gaten te houden. Met ineens een korte cyclus en in the heat of the moment Ben ik nu dus 28 weken zwanger van de 3e.
Waar ik me rotschrok en echt even moest wennen aan het idee, was hij meteen heel blij en zei dat het super welkom was.
Zou er wel echt een keuze in maken samen. Die onzekerheid van het wel/niet willen, wel/niet ongesteld worden vond ik echt killing. En ons cadeautje is net zo welkom als d'r broers, maar had toch liever gehad dat we er samen bewust voor waren gegaan
Hier ook herkenbaar!
Man gaf x maanden geleden al aan graag een tweede kindje te willen. Iets later begon mijn spiraal vreemd te doen. In overleg besloten dat die eruit zou gaan omdat ik er geen prettig gevoel bij had. We zouden dan bespreken wat we zouden doen. Echter 2 dagen voor de afspraak om de spiraal eruit te laten halen, bleek ik zwanger te zijn. Helaas is dit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gebleken omdat de spiraal het "kindje" letterlijk uit mijn baarmoeder gedrukt heeft.
Maar goed, ik was toen aan. Wilde liever nu dan gisteren. Man zei telkens mwauh nee van mij hoeft het niet. Maar wil wel graag een tweede.
Dit riep hij overigens zondag ook nog. Ik wil heel graag een tweede maar het hoeft niet van mij. Serieus?! Ik zei ook; dit is zo tegenstrijdig en onlogisch. Maar we doen nu zonder bescherming. En hij weet de consequenties. Ook aangegeven; als jij niet wilt, regel jij maar iets... en hij lijkt gemotiveerder dan ooit ? snap er niks meer van maar probeer dat ook maar niet meer.. maar snap wel de klap die je krijgt van de onverschilligheid. De beslissing is voor mannen vaak moeilijk. De mijne zegt nu dus ook telkens; het moet me gewoon overkomen. Dan is het goed.
Hij was dan ook kalm na die positieve test en zei heel droog: nou is die klus ook geklaard. Ik was in paniek.. (misschien ook doordat de gedachte van het uitgekomen scenario direct in mijn hoofd zat) maar goed.
Man gaf x maanden geleden al aan graag een tweede kindje te willen. Iets later begon mijn spiraal vreemd te doen. In overleg besloten dat die eruit zou gaan omdat ik er geen prettig gevoel bij had. We zouden dan bespreken wat we zouden doen. Echter 2 dagen voor de afspraak om de spiraal eruit te laten halen, bleek ik zwanger te zijn. Helaas is dit een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gebleken omdat de spiraal het "kindje" letterlijk uit mijn baarmoeder gedrukt heeft.
Maar goed, ik was toen aan. Wilde liever nu dan gisteren. Man zei telkens mwauh nee van mij hoeft het niet. Maar wil wel graag een tweede.
Dit riep hij overigens zondag ook nog. Ik wil heel graag een tweede maar het hoeft niet van mij. Serieus?! Ik zei ook; dit is zo tegenstrijdig en onlogisch. Maar we doen nu zonder bescherming. En hij weet de consequenties. Ook aangegeven; als jij niet wilt, regel jij maar iets... en hij lijkt gemotiveerder dan ooit ? snap er niks meer van maar probeer dat ook maar niet meer.. maar snap wel de klap die je krijgt van de onverschilligheid. De beslissing is voor mannen vaak moeilijk. De mijne zegt nu dus ook telkens; het moet me gewoon overkomen. Dan is het goed.
Hij was dan ook kalm na die positieve test en zei heel droog: nou is die klus ook geklaard. Ik was in paniek.. (misschien ook doordat de gedachte van het uitgekomen scenario direct in mijn hoofd zat) maar goed.
Ik begrijp zo'n lakse houding ook niet.
Mn zus zegt over haar 3e (de niet geplande) zwangerschap 'ja de natuur heeft het bepaald'. Nee, je had onbeschermde sex toen je vruchtbaar was! Kijk als het nou gebeurt ondanks pil of andere bescherming dan snap ik het maar dit was gewoon laksheid
Ik kan daar niks mee. Of je wil wel en je gaat er samen voor, of je wilt niet en je zorgt dat het niet gebeurt... Moet dan wel op dezelfde lijn zitten.
Mn zus zegt over haar 3e (de niet geplande) zwangerschap 'ja de natuur heeft het bepaald'. Nee, je had onbeschermde sex toen je vruchtbaar was! Kijk als het nou gebeurt ondanks pil of andere bescherming dan snap ik het maar dit was gewoon laksheid
Ik kan daar niks mee. Of je wil wel en je gaat er samen voor, of je wilt niet en je zorgt dat het niet gebeurt... Moet dan wel op dezelfde lijn zitten.
Deels wel herkenbaar. Wij hebben een zoon van 2.5 jaar en een dochter van bijna 9 maanden. Ik heb altijd een grote kinderwens gehad en dat weet mijn man. Hij heeft daarentegen altijd gezegd dat hij 2 of 3 wel genoeg vindt. We zijn nu wel wat voorzichtiger omdat een 3e nu wel heel snel is maar af en toe maakt hij ook van die gekke opmerkingen dat ik ook even niet meer weet of hij nu voor een derde kindje wil. Ik zit niet aan de anticonceptie dus wij gebruiken condooms maar soms zegt hij ook wel eens neehoor laat die condooms maar. Ik ben dan altijd wel verstandig en zeg dat het wel moet of we hebben over 9 maanden weer een kind. Hij draait dan altijd wel weer bij zinnen maar het is wel zo dubbel. Hij weet dat ik het best zou willen maar dat het nu gewoon te snel is maar hij brengt mijn hoofd ook wel eens op hol met zulke opmerkingen.