Lieve meiden,
Nou gisteren was het dan zover...... om 15u had ik de nekplooimeting.
Met het zweet in mijn handen, en bonzend hart in mijn keel, een
lichtelijk misselijk gevoel op de maag, en mijn volle blaas zat ik daar
in de wachtkamer.
Even later werd ik door de gyn geroepen en namen we plaats in de
spreekkamer. Dit was niet mijn behandelend gyn, en begon met het
dossier voor zijn neus te vragen wannneer mijn laatste menstruatie was
geweest. Ik antwoorde geen idee.... 29 april??? Hij zegt dan bedoel je
zeker 29 maart.. ik zeg zal best kunnen, ik wist het echt niet meer
door de zenuwen. Opeens zeg ik, staat dat niet in het dossier? Hij
bladerd ff terug en zegt 17 februari. Dan zou u nu 13 weken zijn, maar
ik zie hier staan bij de vorige echo, dat u 8 weken was en die echo was
3 weken geleden. Dus ik geef aan dat het kindje toen er bewegelijk was
en het waarschijnlijk moeilijk te meten was. Kijkt ie me aan met zo'n
blik van.... ja tuurlijk.
Maar goed even later zegt ie loop maar mee naar de behandelkamer. Hup
de vaginale echo erin... en toen mompeldie iets van dit is niet
goed........ ik keek mijn moeder aan die ook bij me was en tegelijk
zeggen we, wat zei u?
En hij zegt het ziet er prima uit!!! Hadden we het allebei verkeerd
verstaan. Nou als ie mijn bloeddruk op dat moment had opgenomen, hadden
ze me acuut opgenomen volgens mij.
Het kindje heeft de groote van 13 weken en 2 dagen. En bewegelijk dat
het was. En de nekplooi... 1.0mm keurig dus. Alles bij langs geweest
het zag er prachtig uit. Ik he zelfs voor het eerst het hartje gehoord.
Wat is dat toch een emotioneel moment.
Ik mag nu over twee weken nog een triple test doen, hij verwacht niet
dat daar iets uitkomt, maar het maakt de kans alleen maar kleiner dat
er iets mis is met ons kleintje.
Nou wat een middag zeg, mijn hart heeft het zwaar te voorduren gehad.
Maar ik ben enorm opgelucht.
Veel liefs
Pascalle
Nou gisteren was het dan zover...... om 15u had ik de nekplooimeting.
Met het zweet in mijn handen, en bonzend hart in mijn keel, een
lichtelijk misselijk gevoel op de maag, en mijn volle blaas zat ik daar
in de wachtkamer.
Even later werd ik door de gyn geroepen en namen we plaats in de
spreekkamer. Dit was niet mijn behandelend gyn, en begon met het
dossier voor zijn neus te vragen wannneer mijn laatste menstruatie was
geweest. Ik antwoorde geen idee.... 29 april??? Hij zegt dan bedoel je
zeker 29 maart.. ik zeg zal best kunnen, ik wist het echt niet meer
door de zenuwen. Opeens zeg ik, staat dat niet in het dossier? Hij
bladerd ff terug en zegt 17 februari. Dan zou u nu 13 weken zijn, maar
ik zie hier staan bij de vorige echo, dat u 8 weken was en die echo was
3 weken geleden. Dus ik geef aan dat het kindje toen er bewegelijk was
en het waarschijnlijk moeilijk te meten was. Kijkt ie me aan met zo'n
blik van.... ja tuurlijk.
Maar goed even later zegt ie loop maar mee naar de behandelkamer. Hup
de vaginale echo erin... en toen mompeldie iets van dit is niet
goed........ ik keek mijn moeder aan die ook bij me was en tegelijk
zeggen we, wat zei u?
En hij zegt het ziet er prima uit!!! Hadden we het allebei verkeerd
verstaan. Nou als ie mijn bloeddruk op dat moment had opgenomen, hadden
ze me acuut opgenomen volgens mij.
Het kindje heeft de groote van 13 weken en 2 dagen. En bewegelijk dat
het was. En de nekplooi... 1.0mm keurig dus. Alles bij langs geweest
het zag er prachtig uit. Ik he zelfs voor het eerst het hartje gehoord.
Wat is dat toch een emotioneel moment.
Ik mag nu over twee weken nog een triple test doen, hij verwacht niet
dat daar iets uitkomt, maar het maakt de kans alleen maar kleiner dat
er iets mis is met ons kleintje.
Nou wat een middag zeg, mijn hart heeft het zwaar te voorduren gehad.
Maar ik ben enorm opgelucht.
Veel liefs
Pascalle