<p>hoi dames,</p><p> </p><p>Zoals het onderwerp het al aangeeft, ik weet het even niet meer. Ons "bijna" altijd vrolijke meisje is langzaam aan het veranderen in een monstertje..</p><p>Ze is vaak boos en gefrustreerd. Ze gaat met spullen gooien en ze begint te slaan. De laatste week eet ze rampzalig en in bad/douche is ook een hel. </p><p>Het vervelende is dat ik alleen maar fijne verhalen hoor wanneer ze op het kdv is. Dan speelt ze lief en eet ze netjes haar boterhammen en fruit. Thuis daarin tegen...</p><p>Wat ik ook probeer ze eet niet, zelfs haar lievelingskostjes zijn ineens 'bah' en vraagt meteen om een toetje. Dit wil ik niet doen, met het idee dat dan het hek van de dam is. Dan ga je verder denken, heeft ze last van haar tandjes? Of heeft ze voor de zoveelste keer een keelontsteking? Maar als ik haar smiddags wat chipjes geef gaat dat er zonder pardon in, waarop ik denk dat het wel meevalt. </p><p>Voorbeeld, gisteren opgehaald van het kdv hartstikke vrolijk en werd platgeknuffeld en kreeg wel 50 kusjes. In de auto was ze ook lief en lekker aan het tuttelen met haar doekje. Eenmaal thuis kwam het duiveltje naar boven.. lekker een bordje bami (haar favorietje) en het bord vloog binnen 3 tellen door de kamer. Boos en verdriet. Ze is een uur lang hysterisch geweest. Ik heb haar mee naar het grote bed genomen en een lamp aangezet die van kleurtjes veranderd en liedjes gezongen. Eindelijk was ze gekalmeerd. Ze is naar bed gegaan met 2 droge lu toastjes in haar maagje. Gevolg onrustige nacht. Je zou denken dat ze dus honger zou hebben bij het ontbijt maar ook na 3 hapjes van haar broodje, is ze er al weer klaar mee. Ik weet dat ze best goed zonder eten kunnen, alleen mijn geweten voelt dat toch anders. </p><p>In bad. Gewoon Nee. Wij hebben helaas geen groot bad dus we hebben heel lang haar babybadje gebruikt waar ze nog prima in past. Ze wilt er alleen echt niet meer in. Er ontstaat blinde paniek wat we ook proberen met favoriete speeltjes mee en die eerst samen wassen tot de blote billen dans doen. Nu proberen we samen te douchen maar ons kleine waterratje lijkt enorm bang van water te zijn geworden. Maar ze moet toch gewassen worden en dan maar met kop en kont onder de douche en vliegensvlug wassen en afspoelen. Waarop er opnieuw hysterie ontstaat. </p><p>Nu zijn we met haar bij de kno arts geweest vanwege de vele oor en keelontstekingen. We wachten op een oproep dat ze buisjes krijgt en haar neusamandelen worden verwijderd. </p><p>Wij hopen dan ook voor haar en voor onszelf dat dat wat problemen gaat oplossen maar ergens ben ik bang dat het niets zal uitmaken en dat het een beetje karakter is. We zijn inmiddels al op het punt dat er gezegd wordt, voor ons geen tweede.. </p><p>Heeft iemand tips, ervaring en positieve woorden.</p><p>Alles is welkom.</p><p>Liefs,</p>
Het niet meer weten! Meisje 20 maanden
- Onderwerp starter MamavanBibi
- Startdatum
Och lieve mama, wat een gedult heb je! Onwijs knap dat je nog de rust vind om met je dochter op bed te gaan liggen en haar te kalmeren. Hou vol!
Hoe gaat het praten haar af? Het klinkt voor mij alsof ze een eigen wil krijgt, maar die niet kan vertellen aan je. En dat is natuurlijk frustrerend voor een kind.
Ik zou voor het ontbijt 2 keuzes geven: wil je jam of kaas op brood? Terwijl je het zegt het product laten zien zodat ze zelf ‘de regie’ heeft. Wil je melk of thee?
Jij beslist de opties, zij kiest hieruit. Zo geef je haar misschien het gevoel om er bij te horen. Neem er even de tijd voor. En als ze eenmaal gekozen heeft moet je even voet bij stuk houden. Zodat ze weet dat na de keuze er weer een grens is.
hou vol lieve vrouw! Dat meisje is gek op je, alleen kan ze daar even niet zoveel mee?
Hoe gaat het praten haar af? Het klinkt voor mij alsof ze een eigen wil krijgt, maar die niet kan vertellen aan je. En dat is natuurlijk frustrerend voor een kind.
Ik zou voor het ontbijt 2 keuzes geven: wil je jam of kaas op brood? Terwijl je het zegt het product laten zien zodat ze zelf ‘de regie’ heeft. Wil je melk of thee?
Jij beslist de opties, zij kiest hieruit. Zo geef je haar misschien het gevoel om er bij te horen. Neem er even de tijd voor. En als ze eenmaal gekozen heeft moet je even voet bij stuk houden. Zodat ze weet dat na de keuze er weer een grens is.
hou vol lieve vrouw! Dat meisje is gek op je, alleen kan ze daar even niet zoveel mee?
Hi,
hier (hopelijk) wat woorden waar je steun uit kunt halen. Wij hebben ook zo'n 20 maanden terrorkindje gehad. Niets was meer goed, geen eten was nog goed en douchen een drama. Maar.... Mijn mantra was op den duur; 'het is maar een fase, het is maar een fase', want dat is het echt.
Dit was onze strategie:
-pick your battles! Wij trokken alleen een grens daar waar we het echt belangrijk vonden dat ze het deed of juist niet deed. Alles waar je niet ten diepste achter staat, voelen ze toch en geeft alleen maar gedoe, terwijl je dat al genoeg hebt door deze fase.
- inderdaad, eens met Wolkjes: keuzes laten maken tussen hooguit twee dingen die wijzelf aanboden. Dat geeft weer wat regie en geeft rust.
- die angst voor het water herken ik ook! Ik dacht dat het kwam omdat ik haar mee in zee had genomen en ze daar een golf over haar heen had gekregen, maar het kan dus ook bij deze fase horen blijkbaar. Wij zijn wat meer met een washandje gaan wassen en als ze mee ging douchen concentreren we ons vooral eerst op onszelf en laten haar even wat spelen, janken, whatever haar beu is. Als ze dan rustig is en wij zijn zelf gewassen, wassen we haar ook nog even spelenderwijs, laten haar zelf ook wat douchegel op zichzelf (of ons) smeren en zo gaat dat best oké nu (ze is nu net 2 geworden).
-De keel en oorontstekingen heeft onze dochter niet gehad, maar ik kan mij voorstellen dat dit ook een deel is van haar gedrag. Dat moet pijn doen zeg! Ik hoop dat het met de buisjes ver over is en dat ze verder kan zonder die narigheid.
En voor jou als mama; je doet het goed hoor. Dit gedrag kan je ook zien als bevestiging dat ze zich veilig genoeg voelt bij jou om het te laten zien. Dat betekent niet dat ze het op de opvang niet fijn vindt, maar ze laten zich alleen maar gaan op die manier als ze zeker weten dat ze opgevangen worden. En door haar uit te laten razen in jouw aanwezigheid geef je haar dat gevoel. Ik heb haar laatst in haar bedje laten uitrazen terwijl ik in de buurt zat en ze mij kon zien zitten. Ik heb niets gedaan, alleen aanwezig geweest en toen was ze vrij snel weer rustig. Afleiding wilt ook nog wel eens werken als ze nog niet helemaal in de blinde-paniek-stand staan.
tsjah, hopelijk heb je er wat aan.
hier (hopelijk) wat woorden waar je steun uit kunt halen. Wij hebben ook zo'n 20 maanden terrorkindje gehad. Niets was meer goed, geen eten was nog goed en douchen een drama. Maar.... Mijn mantra was op den duur; 'het is maar een fase, het is maar een fase', want dat is het echt.
Dit was onze strategie:
-pick your battles! Wij trokken alleen een grens daar waar we het echt belangrijk vonden dat ze het deed of juist niet deed. Alles waar je niet ten diepste achter staat, voelen ze toch en geeft alleen maar gedoe, terwijl je dat al genoeg hebt door deze fase.
- inderdaad, eens met Wolkjes: keuzes laten maken tussen hooguit twee dingen die wijzelf aanboden. Dat geeft weer wat regie en geeft rust.
- die angst voor het water herken ik ook! Ik dacht dat het kwam omdat ik haar mee in zee had genomen en ze daar een golf over haar heen had gekregen, maar het kan dus ook bij deze fase horen blijkbaar. Wij zijn wat meer met een washandje gaan wassen en als ze mee ging douchen concentreren we ons vooral eerst op onszelf en laten haar even wat spelen, janken, whatever haar beu is. Als ze dan rustig is en wij zijn zelf gewassen, wassen we haar ook nog even spelenderwijs, laten haar zelf ook wat douchegel op zichzelf (of ons) smeren en zo gaat dat best oké nu (ze is nu net 2 geworden).
-De keel en oorontstekingen heeft onze dochter niet gehad, maar ik kan mij voorstellen dat dit ook een deel is van haar gedrag. Dat moet pijn doen zeg! Ik hoop dat het met de buisjes ver over is en dat ze verder kan zonder die narigheid.
En voor jou als mama; je doet het goed hoor. Dit gedrag kan je ook zien als bevestiging dat ze zich veilig genoeg voelt bij jou om het te laten zien. Dat betekent niet dat ze het op de opvang niet fijn vindt, maar ze laten zich alleen maar gaan op die manier als ze zeker weten dat ze opgevangen worden. En door haar uit te laten razen in jouw aanwezigheid geef je haar dat gevoel. Ik heb haar laatst in haar bedje laten uitrazen terwijl ik in de buurt zat en ze mij kon zien zitten. Ik heb niets gedaan, alleen aanwezig geweest en toen was ze vrij snel weer rustig. Afleiding wilt ook nog wel eens werken als ze nog niet helemaal in de blinde-paniek-stand staan.
tsjah, hopelijk heb je er wat aan.
Ik denk dat je aan de tips van bovenstaande dames al heel veel hebt maar ik wou alleen nog even een hart onder de riem steken. Wij hebben ook een jochie van 20 maanden thuis en die heeft ook zo z’n buien. Ik hou tijdens zo’n kleine meltdown constant in m’n hoofd dat het een fase is. Doe ik dat niet, dan zit ik binnen de kortste keren naast hem op de vloer hysterisch te gillen en dat is toch een beetje gek. Ik merk wel dat het steeds beter met hem gaat nu hij relatief veel woorden kent en dus makkelijke dingen duidelijk kan maken.
En het idee van hem keuzes voorleggen werkt hier heel goed. Blijf daar wel conquent mee omgaan. Ze hebben het snel door dat de door hun gemaakte keuze ook daadwerkelijk hetgeen is wat ze krijgen en dat ze dus zelf de regie hebben.
Daarbij is ons kindje ook een engel op het Kdv en bij opa’s en oma’s. Die kunnen hem rustig 2 dagen hebben zonder dat hij ook maar 1 traan laat om vervolgens thuis weer de boel op stelten te zetten. Ik ben dat ook maar als iets positiefs gaan zien.
Hou vol! (Alsof je een keuze hebt
) en ooit komt het goed!
En het idee van hem keuzes voorleggen werkt hier heel goed. Blijf daar wel conquent mee omgaan. Ze hebben het snel door dat de door hun gemaakte keuze ook daadwerkelijk hetgeen is wat ze krijgen en dat ze dus zelf de regie hebben.
Daarbij is ons kindje ook een engel op het Kdv en bij opa’s en oma’s. Die kunnen hem rustig 2 dagen hebben zonder dat hij ook maar 1 traan laat om vervolgens thuis weer de boel op stelten te zetten. Ik ben dat ook maar als iets positiefs gaan zien.
Hou vol! (Alsof je een keuze hebt
) en ooit komt het goed! Zó ontzettend herkenbaar dit... mijn zoontje is 22 maanden en nu na de zoveelste oorontsteking is hij niet te genieten thuis, terwijl hij bij mijn zus heel gezellig is, goed eet en zonder huilen gaat slapen. Hij heeft altijd wel pit gehad, maar niet zoals nu.
Weet niet of het ziek zijn er mee te maken heeft, denk wel dat hij een soort angstig is geworden om te gaan slapen door de oorpijn en dat dat nu nog bij hem in zijn hoofd zit. Hysterisch is hij, alleen al als ik zeg dat we gaan tanden poetsen. Ik probeer ook zoveel mogelijk de normale routine vast te houden, maar boekjes lezen met een schreeuwend kind werkt ook niet echt.....
Ik ben alleenstaand en op het moment heel moe van de gebroken nachten, dus mijn geduld is soms echt op. Dan word ik boos en schreeuw soms, waarna ik me zoooooo enorm schuldig voel... verschrikkelijk. Hij is nog maar zo klein! Maar zo heftig soms.
Bedankt voor het delen van je verhaal, ik hoop maar voor ons dat het 'een fase' is en ze er snel doorheen zijn. Succes en sterkte!
Patricia
Weet niet of het ziek zijn er mee te maken heeft, denk wel dat hij een soort angstig is geworden om te gaan slapen door de oorpijn en dat dat nu nog bij hem in zijn hoofd zit. Hysterisch is hij, alleen al als ik zeg dat we gaan tanden poetsen. Ik probeer ook zoveel mogelijk de normale routine vast te houden, maar boekjes lezen met een schreeuwend kind werkt ook niet echt.....
Ik ben alleenstaand en op het moment heel moe van de gebroken nachten, dus mijn geduld is soms echt op. Dan word ik boos en schreeuw soms, waarna ik me zoooooo enorm schuldig voel... verschrikkelijk. Hij is nog maar zo klein! Maar zo heftig soms.
Bedankt voor het delen van je verhaal, ik hoop maar voor ons dat het 'een fase' is en ze er snel doorheen zijn. Succes en sterkte!
Patricia
Waar krijgt ze bij de kdv te eten? In de zelfde situatie als bij jullie of aan een eigen tafeltje als een ‘grote meid’ bijvoorbeeld? Probeer het thuis eens met een klein stoeltje aan de salon tafel. Als ze dan wel eet zo doen zodra ze moeilijk doet aan tafel, tot ze groot genoeg is voor een verhoger op de grote mensen stoelen ?
hebben jullie met het mooie weer een zwembadje opgezet in de tuin? Of misschien zelfs het’ badje waar ze normaal ook in moet ooit in de tuin gezet? Wellicht is ze teleurgesteld dat het nu weer telkens binnen is. Toevallig kun je dit volgende week super testen met de ‘nazomer temperaturen’! Gewone badje naar buiten, vullen met warm water en bubbels, washandje en speeltjes mee en kijken of ze het dan nog niet wil. Dan weet je tenminste of het watervrees/sprongetje is.
verder vind ik het goed nieuws dat je consequent blijft! Geen toetje en toch wassen ?? volhouden ookal is dat zwaar. Ik herken erg veel uit je verhaal, en toch heb ik geen oplossingen. Alleen een schouderklopje en cliche: het word beter! Hier nu 22mnd en ze eet eindelijk een paar hapjes meer ? denk echt de kiezen! Enige tip ( maar dat deed je al) was inderdaad wel voor het slapen gaan nog een mandarijntje of cracker aanbieden als het een drama diner was. Met honger naar bed is zoooo 2019 ?? succes ??
hebben jullie met het mooie weer een zwembadje opgezet in de tuin? Of misschien zelfs het’ badje waar ze normaal ook in moet ooit in de tuin gezet? Wellicht is ze teleurgesteld dat het nu weer telkens binnen is. Toevallig kun je dit volgende week super testen met de ‘nazomer temperaturen’! Gewone badje naar buiten, vullen met warm water en bubbels, washandje en speeltjes mee en kijken of ze het dan nog niet wil. Dan weet je tenminste of het watervrees/sprongetje is.
verder vind ik het goed nieuws dat je consequent blijft! Geen toetje en toch wassen ?? volhouden ookal is dat zwaar. Ik herken erg veel uit je verhaal, en toch heb ik geen oplossingen. Alleen een schouderklopje en cliche: het word beter! Hier nu 22mnd en ze eet eindelijk een paar hapjes meer ? denk echt de kiezen! Enige tip ( maar dat deed je al) was inderdaad wel voor het slapen gaan nog een mandarijntje of cracker aanbieden als het een drama diner was. Met honger naar bed is zoooo 2019 ?? succes ??
dankjewel dames voor jullie lieve reacties!
We hebben de tip van keuzes aanbieden aangeboden en het gaat al wat beter gelukkig.
Ook weten we dat ze vrijdag geopereerd gaat worden en dan hoop ik dat het al wat beter zal gaan!
Ook denk ik idd dat het nog niet kunnen vertellen wat ze wil een hoop frustratie oplevert.
Ze is wel erg veel aan het oefenen met praten en ze kan ook al behoorlijk wat woordjes, alleen weet ze niet altijd precies wanneer ze wat moet zeggen of is ze een beetje in de war.
We blijven oefenen en we proberen kalm te blijven in de hectische momenten.
Nogmaals dank!
Liefs,
We hebben de tip van keuzes aanbieden aangeboden en het gaat al wat beter gelukkig.
Ook weten we dat ze vrijdag geopereerd gaat worden en dan hoop ik dat het al wat beter zal gaan!
Ook denk ik idd dat het nog niet kunnen vertellen wat ze wil een hoop frustratie oplevert.
Ze is wel erg veel aan het oefenen met praten en ze kan ook al behoorlijk wat woordjes, alleen weet ze niet altijd precies wanneer ze wat moet zeggen of is ze een beetje in de war.
We blijven oefenen en we proberen kalm te blijven in de hectische momenten.
Nogmaals dank!
Liefs,
Hey
Hier ook dat verhaal.
Exact 20 maanden nu. En hij terroriseert mijn leven precies. Hij is altijd een huilbaby geweest (de enige van alle kindjes) en hij is super-vermoeiend.
Ik praat mezelf ook steeds toe dat het 'maar een fase' is, al duurt die fase dus al 20 maanden.
Bij mij werkt het keuzes geven niet. Hij snapt dat niet.
Mijn zoontje haalt het beleg bijv van zijn boterhammetjes. Als ik et iets op leg dat er aan 'plakt' dan wordt gewoon een vieze boel in een poging het smeersel er af te krijgen.
We gaven hem eerst andere dingen om te eten, maar hij is zo kieskeurig dat ik het echt niet meer weet.
Hij is thuis, want ik ben mijn job kwijt door Corona. Dus hij eet echt geen enkele dag goed. Hij compenseert het niet met flesjes, want ook daar doet hij moeilijk over.
Het is misschien een schrale troost, maar het kan nog erger!
Ik zit echt werkelijk met m'n handen in mijn haar. Heb al elke truc geprobeerd die men heeft aangegeven, maar tot nu toe nog geen verbetering.
Hier ook dat verhaal.
Exact 20 maanden nu. En hij terroriseert mijn leven precies. Hij is altijd een huilbaby geweest (de enige van alle kindjes) en hij is super-vermoeiend.
Ik praat mezelf ook steeds toe dat het 'maar een fase' is, al duurt die fase dus al 20 maanden.
Bij mij werkt het keuzes geven niet. Hij snapt dat niet.
Mijn zoontje haalt het beleg bijv van zijn boterhammetjes. Als ik et iets op leg dat er aan 'plakt' dan wordt gewoon een vieze boel in een poging het smeersel er af te krijgen.
We gaven hem eerst andere dingen om te eten, maar hij is zo kieskeurig dat ik het echt niet meer weet.
Hij is thuis, want ik ben mijn job kwijt door Corona. Dus hij eet echt geen enkele dag goed. Hij compenseert het niet met flesjes, want ook daar doet hij moeilijk over.
Het is misschien een schrale troost, maar het kan nog erger!
Ik zit echt werkelijk met m'n handen in mijn haar. Heb al elke truc geprobeerd die men heeft aangegeven, maar tot nu toe nog geen verbetering.