Het risico van obsessie en frustratie

<p>Hi all,</p><p>Dit topic ben ik gestart om alles even van  mij af te schrijven en ook de herkenning bij anderen te halen.</p><p>Vorig jaar ben ik bewust met de pil gestopt. Met het idee, we geven de natuur de kans en we zien het wel.</p><p>De cyclus bleef langer uit dan eigenlijk normaal staat voorgeschreven na stoppen van pilgebruik.</p><p>De huisarts vond vooral dat ik het moest accepteren. Prima.</p><p>Dit jaar begon ik mij toch wel zorgen te maken. Mede gezien mijn leeftijd (30+).</p><p>De huisarts werkte niet mee. Ik ben voor een gyn consult naar een privékliniek gegaan.</p><p>Gezonde bloedwaarden en zelfs follikelgroei. Dit duidde op een uitwerking.</p><p>Helaas ontwikkelt het baarmoederslijmvlies nog niet. Dit maakt een zwangerschap theoretisch gezien onmogelijk.</p><p>De arts gaf aan, je bent gemakkelijk te stimuleren. Dus verwijs je terug naar de huisarts.</p><p>Ik ben niet gegaan. Wilde mij niet aanstellen.</p><p>Wel test ik periodiek of ik zwanger ben. Nee natuurlijk niet...</p><p>Inmiddels nemen de frustraties om een normale cyclus toe, evenals de obsessie om echt zwanger te willen worden.</p><p>Iets wat begon als we zien wel... is nu een 'doel' geworden.</p><p>Met zware schoenen ga ik komende week naar mijn huisarts. Ga toch de verwijzing vragen.</p><p> </p>
 
Je moet jezelf absoluut niet verwijten joh, dat kan je toch van tevoren niet weten. Ik heb mijn vriend pas 2 jaar geleden leren kennen dus ik ben ook “laat” gestopt met de pil (ik ben nu 35) soms lopen de dingen ook gewoon zo.
Ben je al bij de huisarts geweest? Wat zei die?
 
Terug
Bovenaan